FanFic.nl

Another Point of View

Prologue; The Capture

Langzaam en zeer op haar hoede stapte de jonge Ralts door het bos. Hoenn was haar thuis; ze kende de weg hier en vond het hier fijn. Het enige nadeel waren de trainers die altijd overal liepen. Het was gevaarlijk voor een jonge Pokémon als zij om hier rond te hangen. Maar dat weerhield haar er niet van, want ze moest toch iets uit haar leven halen.
Een takje kraakte, de Ralts keek om. Gelukkig, het was maar een Zigzagoon, die zijn dagelijkse maaltje aan bessen naar binnen werkte. De Ralts kende hem, en besloot hem te begroeten.
“Oswald!”� klonk haar schattige stemmetje. Met een klein grijnsje op haar gezicht stapte ze richting de Zigzagoon. Hij had zijn mond vol bessen. De Ralts grinnikte zachtjes. Oswald zag er zo grappig uit. Hij was vrij oud voor een Zigzagoon, maar was nog niet geëvolueerd. Waarom zou hij dat niet zijn? Ze vroeg dit zich vaak af, maar besloot steeds weer het niet te vragen. Ze wist zelf nog niet of ze wilde evolueren.
“Hallo Rena. Hoe gaat het vandaag met je?”� vroeg Oswald met zijn rasperige maar vriendelijke stem, zodra hij zijn mond leeg had gekregen.
“Oh, gewoon..”� antwoordde de Ralts, “beetje hongerig. Mag ik er één?”� Ze wees op een bes en hoorde Oswald grinniken terwijl hij knikte. Rena pakte de aangewezen bes en nam er een hap uit. Oswald had een goede smaak. Hij had altijd deze bessen, en Rena was er dol op. Nu had zij haar mond vol en kon Oswald praten.
“Met mij gaat het anders. Ik weet niet. Ik heb zo'n gevoel.. dat ik iemand kwijt ga raken vandaag.”� Rena verslikte zich. De uitdrukking op zijn gezicht maakte haar bang. Als hij niet zo serieus gekeken had, had ze gedacht dat het een grapje was. Zodra ze stopte met hoesten deed ze haar mond open om hem iets te vragen, maar hij was haar voor. “Wees maar niet bang hoor! Ik heb wel vaker rare gevoelens die nergens op slaan. En de volgende keer als ik zoiets wil zeggen zal ik het doen als je niks in je mond hebt.”� De twee Pokémon grinnikten alsof er niks aan de hand was. Dat was zo fijn aan Oswald; hij maakte Rena rustig. De twee bleven nog een tijdje kletsen voor de Zigzagoon vertrok. Hij had nog iets te doen, zei hij, maar wat hij te doen had zei hij niet.

Doodse stilte. Iets wat de kleine Ralts afschrikte. Haar ogen gleden heen en weer in hun kassen. Haar stappen zette ze langzamer dan normaal. Eén hard krakend geluid en een enthousiast geluid. “Kijk Avius! Een Ralts! Scratch haar!”� Voor Rena het wist kreeg ze een klauw hard tegen haar rug aan geslagen. Ze viel voorover met een luide pijnkreet. Voor ze de kans kreeg weer op te staan en haar enige aanval - Growl - uit te voeren kreeg ze een voorwerp tegen zich aan gegooid waardoor ze het bewustzijn verloor. Het laatste wat ze zich herinnerde was dat ze kromp, en alles om haar heen omhuld werd door een rode gloed.

Reacties:

MissCullen zei op 15 dec 2010 - 14:10:
Aaah arme Ralts.. Ik ben geen pokemon fan... Maar je schrijft goed Dus ik zeg snel verder