Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » One-shots » Magic Mistletoe {James + Lily}
One-shots
Magic Mistletoe {James + Lily}
“James!”¯ Klonk de stem van een meisje met rood haar door de leerlingenkamer.
“Ja, Lily? Lieverd? Liefde van mijn leven?”¯ Lily rolde met haar ogen en haar mond vormde een dunne streep.
“Haal onmiddellijk dit ding weg!”¯ James keek haar even verbijsterd aan, maar richtte vervolgens zijn blik op de lucht boven haar.
“Is dat… maretak?”¯ Een brede grijns verscheen op James’ gezicht en Lily deed snel een stap achteruit.
“Als je het maar uit je hoofd laat! Jij blijft minstens drie meter uit mijn buurt zolang die maretak daar hangt!”¯ James schudde zijn hoofd, richtte zijn toverstok op de plant die boven Lily’s hoofd zweefde en mompelde een verdwijnspreuk.
“Vreemd.”¯ Mompelde hij, toen de spreuk geen effect had. Hij probeerde nog een aantal spreuken, maar niets hielp. Lily begon ondertussen ongeduldig te worden.
“James, hou op met etteren en haal dat verdomde ding weg!”¯
“Het lukt me niet.”¯
“Hoe bedoel je: ‘Het lukt me niet’?!”¯
“Ik bedoel dat ik geen idee heb hoe ik het weg krijg!”¯
“Het is toch zeker van jou? Waarom weet je niet hoe je het weg krijgt als je het zelf betoverd hebt?”¯
“Ik heb het niet betoverd!”¯ Lily leek hem niet te geloven en James zuchtte geïrriteerd. Hij meende dat ze klaar waren met het geruzie en dat ze vrienden waren, waarom geloofde Lily hem dan niet? Hij werd uit zijn gedachten gerukt door het gegiechel van Lies, een zevendejaars leerling, en draaide zich met een ruk naar haar om, tegelijkertijd met Lily. Lies stopte meteen met giechelen en keek een beetje beschaamd weg.
“Lies?”¯ Begon Lily, proberend zo rustig mogelijk tegen haar jaargenoot te spreken. “Heb jij misschien enig idee wiens grap dit is?”¯ Lily en James zagen Lies’ ogen even snel richting James’ vriendengroep vliegen. Sirius was al stilletjes begonnen aan zijn vlucht, maar zette het op een rennen toen hij de moordende blikken in de ogen van Lily zag. Lily en James keken elkaar aan en volgden Sirius toen.
“Sirius Orion Zwarts, kom onmiddellijk hier!”¯ Riep Lily, terwijl ze James met moeite bij hield. Na hem het halve kasteel door te hebben gejaagd, kregen James en Lily Sirius eindelijk te pakken.
“Kom op Zwarts, vertel me hoe ik dat ding boven Lily’s hoofd weg krijg.”¯ James keek zijn vriend streng aan, maar deze grinnikte alleen maar.
“Dat is niet zo moeilijk, Potter. Kus haar.”¯
“Daar komt niets van in!”¯ Riep Lily boos.
“Dan zul je nog heel lang zo rondlopen.”¯
“Hoe bedoel je?”¯ Vroeg James, verward. Er was toch zeker nog wel een andere manier om de maretak weg te krijgen?
“Die maretak gaat niet weg totdat jullie kussen. Veel geluk Gaffel!”¯ Na die woorden zette Sirius het weer op een lopen, een verwarde Lily en James achterlatend.
“Ik vermoord hem.”¯ Mompelde Lily, terwijl ze zich op de grond liet zakken.
“Ik help je met alle plezier.”¯ Antwoordde James, waarna hij zich naast haar op de grond liet zakken.
“Waarom? Normaal gesproken zou je staan te springen bij zo’n kans.”¯ James liet een vreugdeloos lachje ontsnappen, voordat hij zijn blik op de grond voor zijn voeten liet rusten.
“Ja, normaal wel ja.”¯
“Waarom nu dan niet?”¯ James verplaatste zijn blik naar Lily en zag dat ze naar hem keek.
“Goh Lily, waarom al die vragen? Ik zou bijna gaan denken dat je het jammer vindt dat ik niet sta te springen.”¯ Een vuurrode blos kroop over Lily’s wangen en James liet een vrolijke lach ontsnappen. “Heb ik gelijk? Vind je het jammer?”¯
“Absoluut niet!”¯ Lily werd zo mogelijk nog roder. “Ik wil gewoon van die stomme maretak af.”¯
“En het heeft er absoluut niks mee te maken dat je wilt dat ik je kus?”¯
“Absoluut.”¯ Antwoordde Lily. Haar woorden werden echter tegengesproken door het feit dat ze dichter naar James toe begon te leunen.
“Helemaal niks?”¯ Vroeg James nog eens, terwijl hij haar acties kopieerde.
“Niks.”¯ Hun gezichten waren nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd, toen James ineens op sprong.
“In dat geval vind je het vast niet erg dat ik terug naar de leerlingenkamer ga.”¯ Lily keek met verbijstering toe hoe James steeds verder de gang in liep.
“James! Stop!”¯ Met een brede grijns op zijn gezicht bleef James staan, met zijn rug naar Lily toe.
Ik wist het! Het moest er ooit van komen.
“Wat is er Lily?”¯ Ze was opgestaan en kwam nu snel naar hem toe gelopen.
“I-ik wil dat je… dat je…”¯
“Dat ik?”¯ Ze fluisterde iets onverstaanbaars. “Sorry, wat zei je?”¯
“Ik wil dat je me k-kust.”¯ Zei ze zachtjes. Dit was echter niet genoeg voor James.
“Ik geloof er niks van. Dat zeg je alleen omdat je van dat ding af wilt komen.”¯ Ze blik in Lily’s ogen verduisterde.
“Niet waar.”¯
“Wel waar.”¯ James begon langzaam weg te lopen, er van verzekerd dat Lily nu zou doen wat hij hoopte dat ze zou doen. Hij was verbaasd dat ze dat niet deed, en nog verbaasder dat ze de volgende ochtend aan het ontbijt verscheen. Zonder maretak boven haar hoofd.
“Sirius!”¯ James stormde de jongensslaapzaal binnen en keek boos naar zijn vriend, die lui op bed lag.
“Hmm?”¯
“Haal die verdomde plant weg!”¯
“Mooi niet, vriend.”¯
“Sirius!”¯
“Nee.”¯
“Waarom niet?”¯
“Omdat het niet van mij is.”¯
“Wat?”¯ James keek even verward en toen ongelovig naar Sirius. “Als het niet van jou is, van wie is het dan?”¯
“Misschien moet je dat eens aan die knappe rooie meid vragen, achter wie je al jaren aan zit.”¯
“Lily? Heeft Lily dat ding betoverd? Maar hoe? Gisteren wist ze niet eens hoe ze het weg moest krijgen!”¯ Toen drong het tot hem door. “JIJ! Jij hebt haar geholpen, of niet?”¯
“Misschien.”¯
“Waarom?”¯
“Omdat ik haar tegen Lies hoorde vertellen, nogal teleurgesteld, dat een zekere James Potter weigerde haar te kussen. Ik geloofde mijn eigen oren niet. Dus toen heb ik haar uitgelegd hoe de maretak precies betoverd was, er van uitgaand dat ze alleen die van haar weg zou halen. Dat ze dit zou doen, had ik niet verwacht. Maar ik moet toegeven dat het een slimme zet was.”¯ Na die woorden concentreerde Sirius zich op het zwerkbalblad dat hij vast had. James schudde ongelovig zijn hoofd en liep toen de trap af, op zoek naar Lily. Hij vond haar uiteindelijk in de hal.
“Evers! Haal dit verdomde ding weg!”¯ Ze schudde grijnzend haar hoofd en gebaarde naar hem dat hij haar moest volgen. Ze liep naar het midden van de hal en bleef daar staan, terwijl hij haar vragend aankeek. “Wat is hier de bedoeling van?”¯ Ze glimlachte.
“Wat denk je dat hier de bedoeling van is, Potter?”¯ James trok zijn wenkbrauwen op.
“Ik denk dat het de bedoeling is dat jij degene bent die me van dat ding af moet helpen, maar er zal ongetwijfeld een vernedering aan vast zitten.”¯
“Bijna goed.”¯
“Dus het enige wat ik hoef te doen is mezelf vernederen?”¯ Lily grinnikte en schudde haar hoofd.
“Het enige wat jij hoeft te doen is jezelf zijn.”¯ Zei ze met een knipoog. James kreeg de hint en liet zichzelf op zijn knieën zakken.
“Lily, lieverd, juweeltje, wil je alsjeblieft met me uit gaan? En me verlossen van dit verdoemde ding?”¯ Iedereen in de hal liet geërgerde zuchten ontsnappen, duidelijk verwachtend dat Lily hem opnieuw af zou wijzen. Ze waren allemaal verbaasd toen ze zagen dat Lily James omhoog trok, haar armen om zijn hals sloeg en hem vol op de mond kuste.
“Natuurlijk James.”¯ De geschokte stilte die in de hal hing, werd verbroken door het geklap van professor Perkamentus en het gejoel van Sirius, Remus en Peter. Al snel klapten alle leerlingen, op de Zwadderaars na. Toen het wat stiller was, zei Lily zacht:
“Help me eraan herinneren dat ik Sirius bedank.”¯
Reacties:
Nee waarom komt severus lily niet redden van die engerd