FanFic.nl

Gemekker in de dubbeldekker

Gemekker in de dubbeldekker 18

Hoofdstuk 18

Na het melken drentelt Joe rond een uur of acht de keuken binnen, verdiept in een artikel op de voorpagina van de krant die hij zojuist uit de brievenbus heeft gehaald.
“Goede morgen, baas. Heb je een momentje? Ik wil je wat vragen,”� haalt een opgewekte vrouwenstem hem uit zijn concentratie.
“Mí´gge,”� groet hij kort terug tegen zijn kokkin.
Hij legt de krant neer en schenkt een kop koffie in.
“Zeg het maar,”� zegt hij terwijl hij aan de grote keukentafel gaat zitten.
Lizzy’s vrolijke bui maakt hem nieuwsgierig want gisteren heeft hij haar nog een uitbrander gegeven.
“Mag ik morgen een verlofdag opnemen?”� vraagt ze hoopvol.
Joe laat de vraag tot zich doordringen en monstert ondertussen haar gezicht.
“Ik zal aan Nelly vragen of ze morgen wil koken. Je weet toch dat ze haar dochter op bezoek heeft, hè?”� herinnert hij Lizzy aan het verlof van haar collega.
Ze knikt, maar verontschuldigt zich niet en stelt ook geen andere datum voor. Joe drinkt zijn koffie op, leest de krant en staat dan op. In stilte. Hij heeft zijn kokkin voorlopig niet zo veel te vertellen. Door haar verdachte gedrag behoren spontane conversaties met haar tot de verleden tijd.
Een uur later loopt Joe opnieuw naar de keuken, dit keer om Lizzy goed nieuws te brengen.
“Je hebt geluk, Nelly wil een verlofdag voor je opofferen.”�
Joe is blij dat zijn oudste personeelslid een positieve draai gaf aan het extra dagje werken. Ze zei meteen dat ze dan wel op hí¡í¡r manier zal koken. En dat wil zoveel zeggen als dat er morgen iets speciaals op tafel komt.

Na de lunchpauze stapt Joe z’n kantoor binnen en pakt de telefoon.
“Hannibal, Joe hier. Lizzy heeft voor morgen een verlofdag gevraagd. Wat denk je, kan iemand haar morgen in de gaten houden?”�
“Heeft ze gezegd waarvoor ze een vrije dag nodig heeft? Kom d’r verloofde misschien naar huis?”� wil Hannibal weten.
“Gisteren heb ik haar op d’r huid gezeten vanwege die koeienbrokken en vandaag zit ze stralend aan de keukentafel alsof er niets is gebeurd! Maar over Zachery heeft ze met geen woord gerept, dus ik geloof niet dat hij de reden is.”�
“Ik overleg met de rest en laat je nog weten hoe we het gaan aanpakken,”� belooft Hannibal.

’s Avonds, als Catalina met de dubbeldekker terugkeert op de farm vertelt Joe haar dat Lizzy op haar verlofdag geschaduwd zal worden. Het A-team wil er zo snel mogelijk achter komen wat de kokkin met de brokken, die ze door Nick heeft laten mengen, uitspookt.
“Zie je het zitten om morgen een dagje alleen te gaan werken? Ik bedoel, durf je het aan?”� vraagt hij bezorgd.
“Ja, natuurlijk durf ik dat nog. Als ik weet dat Lizzy de hele dag in de gaten gehouden wordt, dan wil ik wel weer eens een dagje alleen met m’n geiten op stap.”� Lachend vervolgt ze: “Dus als ik het goed begrijp heeft ze morgen vier mannen achter zich aan?”�
“Nee, eentje maar. Murdock is de enige van het team van wie Lizzy het gezicht nog niet kent, dus hij is de aangewezen persoon om haar morgen te schaduwen.”�
“En Hannibal, B.A. en Face dan?!”�
“Die zijn de hele dag hier op de farm. Stand by om het eventueel over te nemen of bij problemen in te springen.”�
“Oh…”�
Catalina had ze liever allemaal in de buurt van de achterbakse kokkin gehad.
“Waar ga ik morgen eigenlijk naartoe?”�
“Loop maar even mee naar het kantoor.”�
Voor Joe en Catalina de veranda bereiken rijdt B.A. het erf op en voegt hij zich bij hen.
“Je krijgt voor de zekerheid een telefoon van ons mee. Als er iets is, kun je ons bellen,”� zegt hij.
Hij programmeert de telefoonnummers van Joe en de Van en overhandigt het toestel aan haar.
“Eigenlijk hadden we dat al veel eerder moeten doen, Catalina,”� overpeinst Joe die mogelijkheid. “Ik ga er ook één voor je aanschaffen.”�

De volgende morgen zit B.A. in z’n Van te posten. Vanaf een pad tussen de maïsvelden heeft hij goed zicht op de boerderij waar Lizzy woont. Murdock en hij zijn deze morgen al vroeg bij het motel vertrokken voor de start van Operatie Lizard, zoals Murdock zijn opdracht heeft genoemd.
Als Lizzy haar ouderlijk huis verlaat en in haar auto stapt start B.A. de Van, maar voor hij wegrijdt belt hij naar de boerderij waar Murdock op zijn cue wacht.
“Sherlock hier!”� fluistert een mysterieuze stem aan de andere kant van de lijn.
“Hé fool! In de startblokken! Lizzy vertrekt!”�
Op weg naar het dorp rijdt B.A. al snel vlak achter haar. Ter hoogte van Joe’s farm toetert hij en knippert met z’n lichten om haar te groeten, daarna slaat hij af en rijdt het erf van The Goathill op.
Wanneer de Van stil staat draagt hij de operatie in zijn geheel over aan Murdock.
“Ze is de farm gepasseerd. Raak haar niet kwijt vandaag. Anders doe ik je wat!”�
Vriendelijker vervolgt hij: “Succes. We zijn stand by.”�

Op een parkeerplaats, een kilometer voorbij de farm, staat Murdock in een ouderwets model sportwagen klaar om Lizzy van B.A. over te nemen. Op de passagiersstoel zit een roodharige etalagepop gekleed in een zomers jurkje en een breedgerande hoed op het hoofd.
“Kom Dolly, we gaan een uitstapje maken,”� zegt hij tegen de pop terwijl hij de wagen start.
Murdock klikt de ontvanger aan en meteen hoort hij dat de zender, die B.A. in Lizzy’s auto heeft verstopt, dichterbij komt. Als hij opkijkt rijdt ze in haar witte auto voorbij. Rustig draait hij de brede weg op en volgt haar het dorp uit.
De eerste stop maakt ze bij de Hooglanders. Murdock rijdt het weiland voorbij. Van Face hoorde hij gisteravond dat je boven op de heuvel een goed uitzicht hebt over de vallei en daar zet hij dan ook zijn wagentje aan de kant. Met een verrekijker volgt hij Lizzy als ze door het weiland stapt. Ze verdwijnt achter de schuur waardoor hij haar enkele minuten uit het oog verliest. Net als hij zich afvraagt of ze daar de hele dag wil blijven, komt ze weer tevoorschijn. Ze heeft iets bij zich dat ze voorzichtig voor zich uit draagt. Murdock fronst z’n wenkbrauwen.
“Is dat wat ik denk dat het is?”� mompelt hij met afschuw.
Het zijn rollen prikkeldraad, in dezelfde maat opgerold als de exemplaren die Catalina en Joe vonden in het heidegebied.
“Wat ben je daarmee van plan, missie Lissie?”�
Zodra ze de kofferbak van haar auto dichtslaat rent Murdock terug naar de sportwagen en zet de motorkap open. Pas als de witte auto gepasseerd is sluit hij hem, maakt zogenaamd een praatje met z’n passagier voor hij instapt en de achtervolging inzet.
In een dorp verderop zet Lizzy haar auto voor een winkel en gaat er naar binnen. Murdock parkeert achter een dikke boom als hij in de gaten krijgt dat haar witte auto voor een winkel stil staat.
Met lege handen komt ze weer naar buiten, achterom kijkend, knikkend en wijzend alsof ze de weg heeft gevraagd. Lizzy pakt een stuk papier uit haar broekzak, legt dat op het dak van de auto en schrijft iets op alvorens ze haar weg vervolgt.
Na tien minuten stuurt ze een zandpad in en parkeert bij een hek. Voor haar ligt een perceel land met lang gras. Uit de kofferbak haalt ze een emmer tevoorschijn en klimt ermee over het hek.
Zachtjes rijdt Murdock een stukje terug, naar de picknicktafel die ze zojuist passeerden. De pop zet hij met haar rug naar de weg, zelf gaat hij aan de andere kant zitten. Met een paar bekers op tafel lijken ze op toeristen. Door de verrekijker ziet hij Lizzy zwaaiende bewegingen maken. Face was er al bang voor dat ze de vergiftigde brok ging strooien.
Murdock pakt de telefoon uit de auto en belt naar de Van. Hij legt B.A. uit waar hij Lizzy en hij zich bevinden en vraagt of Catalina eerdaags naar deze locatie toe moet met haar kudde. Gelukkig betreft het een neplocatie. B.A. geeft meteen nog enkele plaatsen door waar de kokkin heen zou kunnen gaan.
“Waar is ze vandaag eigenlijk naar toe?”� wil Murdock weten.
“Momentje, dat moet ik opzoeken.”�
Er klinkt wat gekraak van papier door de hoorn.
“Het Sheepwoodpark. Dat is in de regio waar je nu bent.”�
Murdock staart voor zich uit en vraagt zich af of Lizzy niet stiekem op zoek is naar de dubbeldekker, want het moet haar zijn opgevallen dat er met de kudde al een week niets vervelends is gebeurd. Als zij achter alle ongelukken zit, dan moet dit haar frustreren. Hij besluit nog even te blijven zitten. Pas als de witte auto het zandpad verlaat pakt hij alles razendsnel in, met het voornemen de kokkin geen moment uit het oog te verliezen. Ze zou namelijk wel eens op oorlogspad kunnen zijn.

Rond lunchtijd stapt Lizzy een wegrestaurantje binnen en gaat bij een raam zitten dat op de parkeer-plaats uitkijkt. De emmer in haar kofferbak koestert ze als een brok goud, daarom houdt ze haar auto angstvallig in het oog. Dankzij haar goede geheugen en het feit dat ze de omgeving kent als haar broekzak heeft ze vandaag al drie locaties kunnen vinden waar ze haar vergiftigde geitenbrok heeft kunnen rondstrooien. Ze gloeit van voorpret bij de gedachte aan haar successen en welk resultaat die zullen opleveren.
“Ik krijg jullie wel klein. Het duurt misschien een tijdje, maar het zal me lukken,”� belooft ze haar baas en collega met venijnig toegeknepen ogen. “Als ik nu maar wist waar die griet vandaag heen is met die dubbeldekker van haar,”� zucht ze erachter aan terwijl ze niets ziend naar buiten staart.
Lizzy schrikt wanneer een serveerster haar bestelling komt opnemen. Ze bestelt een luxe salade, ze durft haar overwinning al een beetje te vieren. In gedachte ziet ze de veroverde farm al voor zich. Allemaal mooie grote fokstieren in de stallen. Zachery en zij, gehuld in overalls, kijken tevreden toe hoe de dieren staan te eten. Het saaie huis is na een grondige renovatie omgetoverd tot een statige villa. De bruiloft met alle toeters en bellen, een boerendochter waardig.
“Met deze gifbrokken ga je eindelijk onderuit, Joe. Al je geiten zal ik weten uit te roeien. En als het aan mij ligt zullen de gifbrokken doelmatig werken,”� mompelt ze vastberaden voor zich uit.
Er verschijnt een klein, gemeen glimlachje om haar lippen als ze terugkeert in de werkelijkheid wanneer haar eten wordt gebracht.

Murdock waagt het erop. Hij gaat wat eten halen in het restaurant waar hij Joe’s kokkin naar binnen zag gaan. Bij de afhaalbalie bestelt hij een paar broodjes, waarna hij met zijn handen in zijn zakken rustig de zaak rondkijkt.
Bij het raam met zicht op de parkeerplaats ziet hij een jonge vrouw alleen aan een tafeltje zitten. Hij is ervan overtuigd dat het Lizzy is. Het is de eerste keer dat hij haar zo van dichtbij ziet. Ze lijkt nerveus en kijkt telkens naar buiten. Murdock volgt haar blik. Er is niets bijzonders te zien.
“Of zou ze in de gaten hebben dat ze gevolgd wordt?”� vraagt hij zich geschrokken af.
Hij is blij dat de broodjes klaar zijn en gaat snel terug naar de auto. Pas dan realiseert hij zich hoe dicht hij bij de ingang van het restaurant staat. Als Lizzy naar buiten komt, kan ze hem zo zien zitten. Maar dan bedenkt hij dat zij hem helemaal niet kent. Ook al heeft Nick haar misschien verteld dat het A-team uit vier mannen bestaat. Hij kent zijn gezicht niet, want hij staat niet op de opsporingsposters omdat hij niet gezocht wordt. Niet door het leger tenminste. Door de veteranenkliniek waarschijnlijk wel. Hoewel ze daar weten dat hij toch wel weer terugkomt. Toch besluit Murdock voorzichtig te zijn en goed op te letten.
Na een half uur ziet hij Lizzy langs de balie lopen en het restaurant verlaten. Hij buigt zich opzij naar zijn ‘vriendin’ met zomers jurkje en breedgerande hoed en zet een innige omhelzing in scene. Voor hij recht gaat zitten, kijkt hij schichtig om zich heen. De volgzender piept. Lizzy vertrekt. Murdock start zijn sportwagen en verlaat de parkeerplaats eveneens. Aan de rand van de weg ziet hij haar echter nergens meer. Geschrokken kijkt hij om zich heen.
“Waar is ze nou? Naar links of naar rechts?”�
Het lijkt hem logisch dat ze haar weg vervolgt, dus geeft hij gas en voegt in. Al snel komt hij erachter dat de zender steeds langzamer gaat piepen.
“Stommeling! Had beter opgelet! Straks ben je haar kwijt! Dan kan ze van alles en nog wat uithalen en zijn Catalina of haar geiten misschien in gevaar!”� moppert hij kwaad op zichzelf.
Hij moet er niet aan denken wie er dan allemaal kwaad op hem zullen zijn. Hij voelt al bijna de vuisten van B.A. en de afkeurende blik van de kolonel. Murdock gaat op z’n remmen staan en keert de wagen. Met hoge snelheid passeert hij het restaurant en langzaam maar zeker piept de zender weer sneller. Gelukkig, hij loopt op Lizzy in. Als er een paar auto’s afslaan ziet hij haar weer rijden. Murdock slaakt een zucht van opluchting.

Bij een wegwijzer waarop een natuurgebied staat aangegeven slaat Lizzy linksaf. Murdock weet dat Catalina vandaag in een reservaat werkt, maar niet of het dit reservaat is. Er staat geen naam aangegeven. Gelukkig gaan er meer auto’s linksaf en kan hij onopvallend mee afslaan.
Op een informatiebord bij de ingang ziet hij duidelijk dat het reservaat een lange doorgaande weg heeft met een aantal doodlopende zijwegen. Daar waar alleen bos is rijdt Lizzy door, maar de eerste de beste zijweg waaraan een stuk heide ligt schiet ze in.
Op de kruising zet Murdock de wagen stil en loopt hij naar een bord met informatie over de planten en dieren in dit park. In werkelijkheid kijkt hij echter naar Lizzy.
“Wat voert jij in je schild op die doodlopende weg?”� vraagt hij zich hardop af.
Opnieuw ziet hij de emmer met gifbrokken uit haar kofferbak komen.
“Jeetje! Hier gaat ze ook al strooien!”�
Koortsachtig zoekt Murdock op de plattegrond naar andere zijwegen met heide of grasland. Met zijn ogen dicht checkt hij of hij het de kleuren goed heeft opgeslagen in zijn geheugen. Gehaast springt hij in zijn sportwagen en gaat op zoek naar de dubbeldekker, want hij krijgt steeds sterker het gevoel dat Catalina in de buurt is. Op alle kruisingen remt hij af en tuurt hij de zijwegen in. Bij de afslagen waar hij heidegebied verwacht, is geen auto of bus te ontdekken. In de verte komt de uitgang van het park in zicht en nog steeds heeft hij geen glimp van de grote rode bus opgevangen. Hij besluit om te draaien, misschien heeft hij iets over het hoofd gezien. Nu besteedt hij ook aandacht aan de andere zijwegen en dat is maar goed ook, want op het einde van één ervan ziet hij iets roods staan. Hij zet de wagen een stukje achteruit en pakt de verrekijker.
“Ja! Dat is ‘m: de dubbeldekker van Catalina!”�
Murdock stapt een moment uit om te checken of Lizzy al in aantocht is. In de verte ziet hij haar een kruising oversteken. Hij heeft dus nog even tijd om zich in de buurt van de bus te installeren. Met piepende banden scheurt hij de zijweg in en rijdt de parkeerplaats op. Aan de rand van het bos tuurt hij het grasland over om te zien of Catalina en haar geiten in de buurt zijn. Zijn horloge vertelt dat het nog vroeg in de middag is. Rond deze tijd zet ze haar kudde meestal weer in beweging, weet hij.
Aan de overkant van de weg staat een picknicktafel. Murdock is nog nooit zo blij geweest met zulk straatmeubilair als vandaag. Hij haalt ‘zijn vriendin’ weer uit de auto, pakt de koeltas en dekt deze keer de tafel helemaal: kleedje, bekers, borden, bestek, kortom de hele rataplan.
Eenmaal tegenover zijn vriendin klopt zijn hart in zijn keel. Hij heeft het gevoel dat hij een heel reddingsplan op touw heeft gezet, terwijl Lizzy alleen nog maar brokken aan het strooien is. Ineens bedenkt hij dat het nog enkele minuten duurt voor kokkie hier is, zodat hij nog even de tijd heeft om de locaties door te geven waar hij haar brokken zag strooien. De mobiele telefoon kraakt, de ontvangst is hier slecht. Hij roept B.A. en Hannibal een paar keer, maar niemand reageert op zijn oproep.

Murdock zet net zijn tanden in het laatste broodje uit het wegrestaurant als er een witte auto de zijweg indraait. Hij kruipt meteen in de rol van verliefde man en neemt de hand van zijn plastic vriendin vast. Als hem haar wel erg stille armen opvallen, pakt hij de plaid uit de auto en hangt die zorgzaam om haar schouders heen. Terug aan tafel neemt hij een beker koffie in z’n handen. Ondertussen houdt hij de witte auto onopvallend maar als een havik in het oog.
Lizzy rijdt stapvoets voorbij, voortdurend naar de dubbeldekker kijkend. Aan het eind van de weg draait ze de auto en zet hem stil naast de bus.
Murdock vertrouwt het niet. Rustig loopt hij naar z’n auto en opent de kofferbak. Hij kruipt achter het stuur, maar keert snel terug. Over de rand van het deksel loert hij naar de witte auto. Lizzy opent haar portier, stapt met één voet uit en tuurt in de deuropening met een hand boven haar ogen naar het grasland verderop. Geschrokken draait ze zich om als Murdock met een smak zijn kofferdeksel dichtslaat. Ondanks de afstand tussen hen is er een moment oogcontact. Als door een slang gebeten stapt ze in en rijdt haastig weg.
Murdock zoekt zijn plekje aan de picknicktafel weer op en kijkt haar na met een gevoel alsof hij een stukje wereld heeft gered. Zodra ze uit het zicht is staat hij abrupt op. De picknickspullen rammelen en rinkelen als hij de punten van het kleed bij elkaar pakt, het in één keer van de tafel trekt en min of meer de kofferbak ingooit. De etalagepop verliest haar breedgerande hoed als Murdock haar, deze keer niet zo zorgzaam en elegant, op de bijrijderstoel zet. Met een grimmige trek op zijn gezicht geeft hij gas en volgt Lizzy het reservaat uit. Ze heeft serieus haast, buiten het reservaat ziet hij haar pas weer rijden. Op de snelweg trapt ze het gaspedaal tot de bodem en haalt voortdurend in, soms grote risico’s nemend. Zo verdwijnt ze uit het oog en buiten bereik van de volgzender. Murdock ziet het even aan en besluit zich aan de aanbevolen snelheid te houden, zodat hij levend verslag kan uitbrengen aan zijn team en Joe. Hij vermoedt dat de kokkin terugkeert naar het dorp, naar de boerderij.

Om operatie Lizard netjes af te ronden rijdt hij langs haar ouderlijk huis. De witte auto is in geen velden of wegen te zien, maar de zender geeft luid en duidelijk weer dat hij wel degelijk aanwezig is.
Als Murdock het erf van The Goathill oprijdt ziet hij Hannibal op de veranda zitten, rustig genietend van het middagzonnetje en, uiteraard, een sigaar. Opgelucht dat hij Catalina’s geiten heeft kunnen behoeden voor giftige brokken, laat hij zich naast de kolonel in een gemakkelijke stoel zakken. Face en B.A. zitten met de farmer in de keuken aan de koffie, maar komen met hun bekers naar de veranda toe als ze zien dat hij klaar is met operatie Lizard.
“En?”� vraagt Joe gretig, “Wat vreet m’n kokkie allemaal uit op haar vrije dag?”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.