FanFic.nl

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

Chapter Sixteen

Ik had iets simpels aangetrokken, ene gewone jeans en een shirt, maar toch zei Edward dat ik er prachtig uitzag.
"Leugenaar," mompelde ik. Mijn hart bonsde steeds sneller toen ik dichter bij de trap kwam. Ik had het er echt niet op, ik wilde geen moeilijkheden, en al zeker niet als die iets met mij of met wat ik was te maken hadden.
"Rustig, Maggie," fluisterde Edward in mijn oor. Hij legde zijn handen op mijn schouders en duwde me trede per trede naar beneden.
"Je weet toch zeker dat-"
"Natuurlijk. Wees gewoon vriendelijk en dan gaat het best." Ik haalde diep adem, rook de nieuwelingen. Ze roken niet slechter dan anderen, en de stemmen klonken best vriendelijk.
"Carlisle, echt niet om onbeleefd te zijn, het stinkt hier niet, maar het ruikt zo vreemd..." Ik beet op mijn lip. De kristallen stem klonk niet onaardig, maar volgens mij vond ze wél dat ik stink.
"Niet waar. En ik kan het weten." Edward opende de deur naar de woonkamer, waar drie vrouwen en een man zaten. Twee van hen, de man en de vrouw het dichtst bij het raam zagen er exotisch uit, alsof ze regelrecht uit Brazilië kwamen.
"Je zit in de buurt," zei Edward zo zacht dat alleen ik het kon horen.
De tweede vrouw was bloedmooi, haar prachtige haren vielen als een zijden sluier over haar schouder, en haar marmeren huid was egaal. Ze was het toonbeeld van perfectie, en mijn ego kreeg een flinke deuk toen ik zag hoe ze verlangend naar Edward keek. Hij nam mijn hand vast en gaf me ene bemoedigend kneepje.
De derde vrouw zat op de hoek, en ze keek me indringend aan.
"Wie ben jij?" vroeg ze indringend. Haar zilverblonde lokken deden haar op een godin lijken, maar de blik in haar ogen deed me bibberen op mijn benen. Ik deinsde onwillekeurig achteruit, ook toen de man afkeurend zei dat ze niet onbeleefd mocht zijn tegen een gastvrouw.
Ze stond recht.
"Jij hebt een hartslag. Je hoort niet bij de Cullens." In een oogwenk stond ze voor me, ze snoof zachtjes mijn lucht op. Ik wou dat ik niet zo anders rook.
"Ze hoort er wel bij, Irina. Ze is Edwards partner," zei Carlisle rustig. Ik slikte, en ik vond het vloerkleed opeens erg interessant. Zouden ze me nog kunnen zien als ik eronder zou kruipen om me te verstoppen? Ik voelde hoe Jasper me kalmeerde, en ik liet me maar al te graag meeslepen in zijn oase van rust.
"Ik ken die geur," siste Irina. Edward stond snel als de bliksem voor me, recht tussen mij en Irina in.
"Het was niet zij, Irina, zij wil dat niet." Irina kromde haar vingers, siste tegen Edward dat hij opzij moest gaan. Oh, lieve help...

Reacties: