FanFic.nl

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

Chapter Seventeen

Edward stond nog steeds in een verdedigende houding, waar ik uit kon opmaken dat Irina niet overtuigd was van mijn onschuld.
"Edward, laat me erdoor, ze heeft Laurent vermoordt!" Ik wilde eventjes bijdehand eruit flappen dat hij theoretisch gezien al dood wí s, maar ik kon beter mijn mond houden.
Mijn ademhaling versnelde, en plots zag ik de blik in haar ogen veranderen. Jasper drogeerde haar met dezelfde roes die hij zo vaak op mij gebruikte. Het gaf je het gevoel dat je dronken was, zo net na de 'ik ben übervrolijkfase'. Dat je alleen maar wilt zitten en slapen. Of kotsen, maar dat laat ik even terzijde.
"Irina, luister goed naar wat ik nu ga zeggen," zei Edward op hypnotiserende toon. Ze keek hem aan, hing aan zijn lippen alsof hij haar ten huwelijk ging vragen.
"Maggie is inderdaad een weerwolf, dat kunnen we niet ontkennen." De andere vampieren schrokken zichtbaar, de mooie vrouw die net naar Edward keek stond recht en deinsde achteruit.
"Maar ze is anders dan de anderen. Ze werd verliefd op me, een verschijnsel dat inprenten heet. Ze koos mij en mijn familie boven haar eigen roedel en broer. Ze heeft altijd een hekel gehad aan het doden van onze soort, en ze voelt een groot respect voor onze en vanzelfsprekend ook jullie familie. Ze zou je nooit verdriet willen doen." Oh, wat lief! Ik wilde hem bespringen van blijdschap, maar hield me in. Dat zou behoorlijk wanhopig overkomen.
Irina keek nog steeds versuft voor zich uit. Ze leek de woorden van Edward niet in zich op te nemen. De manier waarop ze staarde, maakte me bang.
"Ik...ik ga wel weer," fluisterde ik ademloos en stapte achteruit.
"Je liet je familie achter voor hem? Je ruilde weerwolven in voor vampieren?" vroeg ze plots. Ze keek weer helder, haar blik haakte zich vast in de mijne. Ik knikte, zei in gedachten toverspreuken op om mezelf te laten verdwijnen. Edward ontspande zichtbaar en nam mijn hand vast.
"Ik lees haar gedachten, Irina, ze is eerlijk tegen me. En momenteel behoorlijk nerveus omdat ze last heeft van minderwaardigheidscomplexen. Ze voelt zich niet zo sterk als ze is. Of mooi" Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Jij moest een krant beginnen, dat zou je de moeite van het praten besparen," zei ik een beetje nors. Hij lachte en omhelsde me.
"Ik ben Carmen. Dit is Eleazar." De getinte vampieren -best grappig, als je het even bekijkt- stonden recht, de vrouw stak haar armen uit om je te omhelzen. Bedeesd begroette ik haar, ze sloeg haar armen enthousiast om me heen. Nadat ze me had los gelaten, nam de man mijn rechterhand en kuste hem zacht. Onthutst keek ik hem aan. Zo beleefd! Net Edward...
"Aangenaam de dame te ontmoeten die Edward goed genoeg vindt om zijn leven mee te delen."
"Euhm, ja, aangenaam," stotterde ik. Hun schoonheid had me volledig overrompeld, ik wenste vurig dat ik ook zo'n prachtig wezen was.
Toen stond de derde vrouw op. Ze keek me een tijdje aan. Daarna omhelsde ze me even hartelijk als Carmen had gedaan.
"Tanya."
"Maggie." Ze wendde zich tot Edward.
"Ze is prachtig. Een goede keuze, Edward." Complimenten van je liefdesrivale, welk meisje maakt dat mee?
"Bedankt, Tanya. Ik ben de gelukkigste man op aarde."
"Pech vriend, dat ben ik," grinnikte Eleazar. Carmen lachte, het twinkelende geluid maakte me warm vanbinnen.
Irina stond nog steeds vlak voor me en keek me even aan.
"Het spijt me, ik had niet-"
"Maakt niet uit," wuifde ik haar weg, "ik zou hetzelfde doen als iemand Edward van me zou afnemen."
Echt waar.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.