FanFic.nl

Loving Christmas With You...{AF}

Hoofdstuk 4.

De derde les was wiskunde. ‘Een van mijn slechtste vakken soms is het makkelijk en soms ook zo moeilijk. Vooral als Amy er niet is om me te helpen want samen lukt echt altijd en zij is echt goed in wiskunde.’ Zuchtte ik tegen Nicholas. ‘Wiskunde ben ik ook goed in dus het is me een eer om je te helpen.’ Zei Nicholas. ‘Goede morgen klas.’ Zei de vrolijke stem van meneer Jellema. Hij zette ons aan het werk en we begonnen. Al gauw had Nicholas me ingehaald. ‘Je bent goed, help me alsjeblieft ik snap het niet meer.’ Zei ik. ‘Tuurlijk, het was me een grootte eer weet je nog.’ Zei hij. Ik keek naar zijn bruine ogen. Ogen om in te verdrinken dacht ik zuchtend. Hij was goed in uitleggen. Dromerig keek ik hem aan. ‘Heey, Mary wel even bij de les blijven, snap je het nu wel?’ Zei Nicholas. ‘Ja,ja beter dan ooit.’ Zei ik vrolijk. ‘Ha ha, laat maar eens zien dan.’ Zei Nicholas. De volgende sommen gingen perfect. ‘Je snapt het, goed zo.’ Zei Nicholas. ‘Ja, gewoon een goede leraar, echt hij kan zo goed uitleggen.’ Zei ik. ‘Niet te veel lof, zo meteen ga ik nog blozen.’ Zei Nicholas hij pakte zijn boeken van tafel en stopte ze in zijn tas. Ik ruimde ook alles op en volgde Nicholas de klas uit. Samen liepen we de kantine in. ‘Nu hebben we pauze toch?’ Zei Nicholas. ‘Ja, inderdaad ik wil je graag voorstellen aan een paar vrienden van me.’ Zei ik. ‘Prima.’ Zei Nicholas. Ik liep voor hem uit naar Peter en David. ‘Heey jongens, hoe waren de eerste drie uur?’ Zei ik. ‘Ging wel!’ Zei Peter. ‘Wel oké.’Mompelde David. ‘Mag ik jullie voorstellen aan de nieuwe jongen uit mijn klas?’ Zei ik. ‘Jongens dit is Nicholas, Nicholas dit zijn de jongens.’ Zei ik. ‘Heey, ik ben Nicholas.’ Zei hij terwijl die Peter de had schudde. ‘Peter Autumn aangenaam.’ Zei Peter. ‘Mijn naam is David Jones ik ben de helft van een tweeling dus mocht je gaan denken dat je dubbel ziet dan klopt dat.’ Zei David. ‘Gaaf, is je tweeling broer er ook vandaag?’ Zei Nicholas. ‘Nee, hij is helaas ziek.’ Zei David. ‘Dat is jammer maar niks aan te doen, jullie vriendin Amy is toch ook ziek?’ Zei Nicholas. ‘Ja inderdaad die baalt echt ontzettend.’ Zei Peter. ‘Ga je ook naar het kerstbal?’ Zei David. ‘Is die er dan? Gaaf wanneer? Moeten wij de meiden vragen of zij ons?’ Zei Nicholas. ‘Ja vorig jaar was het ook super en dit jaar vast ook. Eind van deze week, de donderdags en dan hebben we vrijdag vrij. Ja en wij heren moeten een dame vragen.’ Zei Peter. ‘Lijkt me leuk?’ Zei Nicholas. ‘Had je al iemand in gedachten?’ Zei David. ‘Ja, eigenlijk wel, alleen denk ik dat ze al gevraagd is en dat ik pech heb.’ Zei Nicholas. ‘Ben ik blij dat ik al een date gevraagd heb.’ Zei Peter. ‘Jammer voor jou dat ze ziek is.’ Zei ik tegen Peter. ‘Oow dan ga jij vast met Amy als ze beter is.’ Zei Nicholas. Na een tijdje ging de bel. ‘Nu hebben we economie, waar je vast ook wel goed in bent, daarna Frans. ‘Merci madame.’ Zei Nicholas. ‘Tot straks jongen leuk jullie te ontmoeten.’ Riep ik richting Peter en David. ‘Ja, tot straks.’ Riepen ze in koor terug. Economie ging snel voorbij wij hadden een toets en Nicholas werkte gewoon uit zijn werkboek. De leraar lette goed op ons, ondertussen las die een tijdschrift. De bel ging en ik pakte mijn tas en verliet het lokaal. ‘Viva la France!’ Zei Nicholas vrolijk. We liepen naar het lokaal en ploften achterin neer. ‘Bonjour, Madames et Monsieur.’ Zei mevrouw Snijder. Iedereen had een hekel aan het mens vooral op vrijdag middag de laatste twee uur dat was al een lange dag en dan had je ook nog zo’n saaie en langdradige les. Ik was gek op Frans maar niet van dit wijf. Gelukkig vond iedereen haar vreselijk. We hadden een paar mo’s waarna we gewoon begonnen met werken uit de boeken. Het franse uurtje vloog om het verbaasde me dat Nicholas zo vloeiend Frans. ‘Waar heb je zo Frans leren spreken het klinkt echt perfect.’ Zei ik. ‘Nou ik heb familie in Frankrijk was daar veel zomers als klein jongentje vandaar.’ Zei Nicholas. ‘Maar Mary ik wilde je nog wat vragen?’ Zei Nicholas. Ik keek hem vragend aan. Helaas ging de bel, toen Nicholas zijn mond open deed. We stonden op en liepen het lokaal uit. ‘Mary wacht even hier. Ik wil je mijn vraag hier stellen waar alleen jij hem kan horen.’ Zei hij. Ik keek hem verwachtingsvol aan. Zou die me vragen naar het kerstbal? Zou die dat echt doen. Ik hoopte er zo op dat die me zou vragen. ‘Heey Mary!’ Klonk het van achter mij ik draaide me om en zag David en Peter. ‘Heey.’ Riepen ik en Nicholas in koor. Ik baalde nou wist ik nog niet wat Nicholas me wilde vragen. ‘Gaan jullie mee naar de kantine?’ Zei Peter. ‘Tuurlijk gaan ze mee, Peet.’ Zei David. ‘Ik vraag het straks wel.’ Fluisterde Nicholas in mijn oor.
Ik stond op het punt om Mary mee te vragen naar het Kerstbal. Helaas werd ook mijn tweede kans verpest. Deze keer niet door de bel maar door Peter en David al konden die er ook niks aan doen. De pauze ging snel voorbij en ook ging die een beetje aan me voorbij… Het waren echt toffe gasten maar ik moest een romantische manier bedenken om Mary mee te vragen naar het Kerstbal. ‘De volgende les is Engels! Jo dude ga je mee we hebben weer les.’ Zei Peter. ‘Ja tuurlijk sorry was een beetje in gedachten…’ Zei ik snel terwijl ik opstond en achter de rest aan liep. Engels had ik altijd al saai gevonden. Ik was meer van de praktijk daarom had ik veel Frans gesproken met mijn collega’s op de Noordpool en ook Duits kwam regelmatig voorbij. Ik was er wel blij mee. Ook Spaans kwam wel voorbij, dat spreken ze namelijk veel. En ook Mexicaanse kinderen maakte hun verlanglijstjes in het Spaans. Blij dat ze dat hier niet op school gaven maar ja je kan niet alles hebben. De les Engels ging traag voorbij. Toen de bel ging was ik weer blij. ‘Now we have history, miss. Show me the way to the class. Zei ik lachend tegen Mary. ‘Of course I will! Follow me please.’ Zei Mary. We liepen samen met David naar geschiedenis. Geschiedenis had me altijd al geïnteresseerd. Boeiend vond ik het verhaal van de leraar. Het uurtje vloog om. ‘Nog maar een uurtje jongens.’ Zei Mary. ‘Vind jij geschiedenis ook zo boeiend?’ Zei David. ‘Ja, echt super.’ Zei ik. ‘Ik wil jullie niet storen maar ga je mee?’ Zei Mary. ‘Ja, natürlich gehe ich mit.’ Zei ik tegen Mary. ‘Later, David en de groeten aan je broer.’ Zei ik. ‘Guten middag Herr Goelema.’ Zei ik terwijl ik me voorstelde. ‘Mein Name ist Nicholas Joseph.’ Zei ik lachend. Hij stond op en schudde mijn hand. ‘Aangenaam, Nicholas.’ Zei meneer Goelema. Ik plofte naast Mary neer die op de tweede rij zat vlak voor Goelema. Hij keek haar vrolijk aan. Hij begon met uitleggen. Peter en ik gebaarden naar elkaar. Mary probeerde op te letten. De les ging zo wel snel voorbij. ‘Jongens wel even blijven opletten, dit is namelijk heel moeilijk.’ Zei meneer Goelema. De bel ging en we pakten onze spullen. ‘Zin om nog even de stad in te gaan met mij?’ Zei ik tegen Mary. ‘Ik zou graag willen maar ik kan niet ik moet op mijn kleine zusje passen.’ Zei Mary. ‘Jammer.’ Zei ik teleur gesteld. ‘Je mag wel mee, Demi vind je vast hartstikke leuk ze is gek op mensen.’ Zei Mary. ‘Als ik geen last voor je ben graag.’ Zei ik glimlachend. We stapten samen in de bus. Gingen in de bus zitten en ploften achter de jongens neer. Na een gezellig busreis kwamen we aan bij de goed halte waar we uitstapten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.