FanFic.nl

Skyline

Zwei

"Alseblieft, David." Zelfvoldaan legde Georg de stapel documenten op zijn overdreven netjes ingerichte desk.
"We hebben er tien geselecteerd, nu mag jij de beslissende keuze maken." Ik was behoorlijk trots op ons. Dit moest zowat de eerste administratieve prestatie zijn die ik in mijn hele leven had geleverd. Huiswerk inbegrepen.
David keek vanuit zijn ooghoeken naar de mapjes, glimlachte toen.
"Ik ben blij dat jullie daar tijd in hebben gestoken, jongens. Maar ik heb ze niet nodig." Mijn mond zakte een beetje verontwaardigd open.
"David! Dat heeft bloed, zweet en tranen gekost!" Hij grinnikte en veegde een denkbeeldig pluisje van het werkblad. Ik plofte nukkig neer in één van de comfortabele stoelen. Niet nodig...
"Blij dat je mijn werk begint te appreciëren Tom." Mijn tweelingbroer zweeg abrupt.
"Maar ik heb al enkele jaren ervaring en ben dus beter in dit soort dingen. Hoewel ik deze keer ontzettend veel geluk heb gehad." Mijn ergernis sloeg om in verbazing.
"Je hebt al iemand gevonden? Wanneer?" vroeg ik enthousiast.
"Vanmorgen belde haar agent dat ze ging overleggen, maar dat ze kans erg groot was dat ze het ging doen."
"Wacht, je bent nog niet zeker?" Gustav bleef altijd voorzichtig, maakte geen overhaaste conclusies.
"Nee, niet helemaal, maar zoals ik al zijn, de kans is groot." David tikte wat op zijn laptop en nam met zijn andere hand de afstandsbediening van de beamer die op de muur projecteerde.
"Hier, moet je kijken." Goed dat David tapijt in zijn kantoor had, anders waren we zeker uitgegleden over ons eigen kwijl. Het was een bloedmooi meisje, of eerder een jonge vrouw. Zo op de grens tussen tiener en twintiger. Ze was niet wat je noemt een seksbom, of iets in die aard. Maar ze hí d iets. Haar groene ogen leken te leven op de witte muur, haar lach was een grijns, alsof ze iets erg amusant vond en wij het niet begrepen.
"Waar heb je die vandaan?" Tom was naast me komen zitten en legde nonchalant zijn handen in zijn nek. Hij wendde zijn grijnzende gezicht geen seconde af van het model dat ons nog steeds aangenaam toelachte.
"Internet. En een paar collega's. Blijkbaar heeft ze een platencontract met Sony, maar dat staat onze samenwerking niet in de weg. Gelukkig maar, ze is een plaatje."
"De jackpot," zei Gustav met een flauwe glimlach. De telefoon rinkelde even, en David nam vrijwel meteen op.
"Ja, Natasja? Goed, prima, verbind haar maar door." Hij wachtte glimlachend tot hij weer antwoord kreeg aan de andere kant van de lijn. Hij stak zijn hand uit en drukte op de speaker.
"Goedemiddag, meneer, u spreekt met Nina Walker." Ze had een aangename, warme stem. Zo één die bij koekjes en chocolademelk past zonder dat je misselijk wordt van zoetigheid. Net perfect.
"Wat een verrassing u persoonlijk te horen, juffrouw Walker," zei David beleefd," ik had verwacht uw agent terug aan de lijn te krijgen."
"Alstublieft, noemt u me Nina, en zeg maar je. Ik ben nog niet bejaard." Spontaan, nog een pluspunt.
"Ik bel liever zelf met mijn opdrachtgevers. Dan weet ik tenminste zeker wat er van me verwacht wordt, en dan kunnen er geen misverstanden ontstaan." David glimlachte nog steeds, stak zijn duim naar ons op.
Jap, dat was een blijvertje.

Reacties: