Hoofdcategorieën
Home » Twilight » When the world turned upside down {~afgewerkt~} » 8. Closing the old chapter, and opening a new book.
When the world turned upside down {~afgewerkt~}
8. Closing the old chapter, and opening a new book.
Als het aan mij had gelegen hadden we heel de nacht wakker gelegen op mijn bed, zacht pratend. Maar helaas, een mens moet slapen, ook ik, en dus sluit ik na een tijdje mijn ogen en val ik in een rustige slaap. Als ik de volgende ochtend wakker word, denk ik dat het allemaal een droom geweest is. Maar harde en ijskoude armen, die stevig maar liefdevol om me heen geslagen zijn, brengen me terug naar de realiteit.
‘Goedemorgen,’ klinkt Emmett’s melodieuze stem in mijn oor. Een klein glimlachje glijdt over mijn gezicht.
‘Goedemorgen,’ fluister ik als ik overeind kom en me uitrek.
‘Ik zal even naar huis moeten om me om te kleden en mijn Carlisle en Esmé op de hoogte te brengen, maar ik kom je straks weer halen voor school,’ grijnst Emmett en staat al naast het openstaande raam.
Ik loop langzaam naar hem toe en blijf vlak voor hem staan. Zijn vingertoppen glijden heel even langs mijn wang, en dan is hij weg. Een klein windvlaagje doet mijn haar opwaaien, en zijn geur en kou zijn het enige die me doen geloven dat hij hier echt was.
Nog een tijdlang kijk ik naar het gesloten raam. Regendruppels glijden langzaam omlaag, en maken het uitzicht troebel. Niet lang geleden voelde ik me als het sombere weer buiten, maar nu voel ik een vreemd soort adrenaline.
Ik draai me om en begin me aan te kleden als ik gedoucht heb. Daarna sluip ik de trap af, maar ik merk dat mijn vader al naar zijn werk is en zing zacht een liedje terwijl ik een ontbijtje klaar maak. Ik eet het langzaam op en als ik voor de spiegel sta en een hoge paardenstaart in mijn haar maak, gaat de bel.
Ik ren haast naar de voordeur en trek die belachelijk gretig open. Daar staat hij. Mijn persoonlijke wonder. Het is dat ik in die vele uren dat we zacht pratend op mijn bed hebben gelegen erachter gekomen ben dat hij brandende dorst heeft als ik te dicht in de buurt kom, maar anders was ik hem om zijn nek gevlogen. Ik hoor iemand toeteren en scheur met tegenzin mijn blik van Emmett, om langs hem te kijken. Ik zie iemand achter het stuur van een zilveren Volvo zitten, die vlak achter Emmett’s Jeep staat.
‘Hallo, mijn lief,’ glimlacht Emmett.
Ik ben nog een beetje teveel in shock om iets normaals uit te kunnen brengen en grinnikend pakt Emmett mijn tas en jas. Hij voert me mee naar zijn Jeep en gespt de zesdelige riem vast. Voor ik er erg in heb, zit hij al naast me en begint te rijden. Ik kijk over mijn schouder en zie dat zijn broers en zussen in de auto achter ons zitten.
‘En?’ vraagt Emmett.
‘En wat?’
‘Wanneer ga je het hem vertellen?’
‘Wat moet ik wie vertellen?’
‘Wanneer ga je het uitmaken met Matt?’
‘Oooh, dat… Ja, straks in een pauze ofzo,’ mompel ik.
Emmett knikt en voor ik het weet staan we al op school.
‘Mijn auto doet er altijd een stuk langer over,’ grinnik ik. ‘Misschien moet je eens denken aan een nieuwe?’ oppert Emmett.
Ik geef hem een duwtje. ‘Niks niet nieuwe. Hij is net nieuw mafkees.’
Hij lacht en staat dan al aan de andere kant van me om het portier te openen.
‘Misschien moet je wat minder opvallend doen?’ stel ik glimlachend voor. ‘Ze geloven het toch niet,’ grijnst hij.
‘Is nog geen reden om zo onvoorzichtig en roekeloos te doen,’ merk ik op als ik me voorzichtig uit de auto laat glijden.
‘Kom nou maar, jij maakt veel te slimme opmerkingen ’s ochtends vroeg,’ grinnikt hij en doet de deur dicht.
Hij pakt mijn tas van me over en legt zijn arm losjes om mijn schouders.
‘Misschien moet je even wachten tot ik het uitgemaakt heb,’ fluister ik een tikketje zenuwachtig.
Hij kijkt me ontspannen grijnzend aan. ‘Laat hem maar komen.’
‘Doe niet zo onaardig,’ mopper ik en zie in de verte Matt al aankomen.
‘Haal je arm weg, daar is hij al,’ sis ik en probeer onder zijn arm uit te komen. Gelukkig komt Emmett’s broer, van wie de naam me ontgaan is, me helpen. ‘Kom mee, dit moet ze zelf afhandelen.’
Dankbaar kijk ik hem aan en hij knikt. Ik haal diep adem en loop op Matt af.
‘Hé chick,’ grijnst hij en wil een kus op mijn mond drukken. Ik draai mijn hoofd weg. ‘Wacht,’ zeg ik snel. Vragend kijkt hij me aan.
‘Wat? Is er iets? Heeft het met laatst te maken?’ vraagt hij fronsend.
Ik schud langzaam mijn hoofd. ‘Het ligt niet aan jou, maar meer aan mij… Ik… Ik denk niet dat onze… relatie nog zo goed gaat werken Matt…’ begin ik. Matt kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘Dump je me?’ vraagt hij en het geluid dat uit zijn keel komt, doet me meer denken aan een soort grom. Helaas voor hem, ben ik wel wat engere dingen gewend en ik blijf doodleuk staan als hij steeds dichterbij komt. Op mijn gezicht een laconieke uitdrukking.
‘Als je het zo wil zeggen… Ja. Ik dump je,’ zeg ik kalm.
Met openhangende mond laat ik hem achter, als ik me omdraai en weg begin te lopen.
‘Je krijgt toch nooit meer een vriendje! Ik zal je reputatie verpesten! Al is dat het laatste wat ik doe!’ schreeuwt Matt me na.
Ik steek mijn handen in de lucht en loop zonder me om te draaien verder. ‘Wat jij wil!’ gil ik terug.
‘Je moet me toch nog eens aan je familie voorstellen, ik heb nog steeds geen flauw idee wie nou wie is,’ zeg ik glimlachend tegen Emmett.
Ik kan nog steeds niet geloven dat hij al een paar weken mijn vriendje is. Ik kan ook nog steeds niet geloven dat hij al een paar weken elke nacht bij mij slaapt, of nou ja, dat ik slaap en dat hij er is. En ik kan ook nog steeds niet geloven dat hij het écht meent allemaal, dat alle lieve woordjes die hij in mijn oor fluistert de waarheid zijn. Net zomin als ik kan geloven dat hij de meisjes die hem vroegen voor het gala van volgende week, gewoon afgewezen heeft, met de woorden dat hij al met het meest speciale meisje van de school zou gaan. Hun blik was dan naar mij gegleden, waarna ze met chagrijnige gezichten zich omgedraaid hadden en weg gestampt waren. Maar op één of andere manier kan mijn leven niet beter nu. Ik heb een super vriendje, ik ben hoofd van de cheerleaders geworden en we hebben straks het lang geplande optreden voor muziek.
Een broer van Emmett komt aanlopen, Edward, de enige van wie ik de naam kan onthouden tot nu toe.
‘Ed?’ Emmett kijkt hem verbaasd aan.
‘Ik wilde zeggen dat ik nog niet voor me zie hoe jij straks gaat staan zingen,’ grijnst Edward. Emmett geeft hem een mep tegen zijn achterhoofd.
‘Lach maar weer,’ grinnikt hij, maar voegt er lachend aan toe: ‘Nee, ik heb trouwens ook geen idee. Noa en wat andere cheerleaders hebben alles bedacht.’
Edward kijkt naar mij. ‘Ik hoop dat je het mijn broertje niet te makkelijk gemaakt hebt.’
Het applaus is overweldigend.
De staande mensen, de gillende mensen en de dolenthousiaste mensen zijn onwerkelijk.
Maar ze zijn er wel, en dat voor wat wij net op dat podium gedaan hebben. We waren als laatste groep op het podium, en de mensen beginnen langzaam weg te stromen.
Ik kan Emmett alleen nergens vinden, dus laat ik mezelf op de rand van het podium zakken en staar voor me uit, de steeds leger wordende zaal in. De spotlights schijnen fel, en geven de klapstoelen met donkerrood fluweel een nog donkerdere kleur.
Plotseling hoor ik pianomuziek. Ik draai me geschrokken om, en zie Edward achter de grote, zwarte en glimmende vleugel zitten.
Het stuk dat hij speelt klinkt liefelijk, ontzettend vrolijk maar tegelijk ontroerend droevig. Ik kom langzaam overeind en loop langzaam naar hem toe. Als ik midden op het podium sta, voel ik plotseling twee armen die me omdraaien. Ik kijk recht in de karamelkleurige ogen van Emmett en mijn hart begint sneller te kloppen. Emmett glimlacht warm en liefdevol en drukt dan zijn lippen voorzichtig op de mijne. Mijn hartslag versnelt nog meer en een geweldig gevoel bekruipt me. Ik sla mijn armen langzaam om zijn nek, terwijl zijn lippen nog steeds de mijne roeren. Na wat een paar eeuwig durende seconden lijken te zijn, leunt hij zacht met zijn voorhoofd tegen het mijne. Mijn lichtblauwe ogen verdrinken in de zijne. ‘Ik hou van je Noa, voor altijd.’ Emmett’s woorden en Edwards prachtige pianomuziek vullen mijn hoofd en laten alles om me heen vergeten.
Reacties:
Aaaaaaawww
Wa schattiggg
Btw, ik ben terug van vakantie, dus je hoeft niet meer op zondag te melden
xxxxxx
Dit is zo gevoelig.
Zo mooi beschreven.
dus nu ga ik snel door voor de rest
x
hoe krijg jij het voor ellkaar mij aan het huilen te krijgen?
echt zoooo gemeeen
ik heb al een hele tijd niet meer gehuild
ik ga doorlezen
Ik heb alles in een ruk gelezen en plaats nu pas reactie. Erg onbeleefd