Hoofdcategorieėn
Home » Jonas Brothers » Like a dream. » Hoofdstuk 16
Like a dream.
Hoofdstuk 16
Na het ontbijt liet Nick haar alle kamers in het huis zien; de fitnesszaal, Frankies speelkamer - met de grootste verzameling speelgoed die ze ooit al had gezien -, een werkkamer en een badkamer, inclusief bubbelbad.
“Je stelt me teleur, weet je,”¯ grinnikte ze, “geen eigen bioscoop? Geen goudstaven?”¯
“We onderhandelen nog met de architect.”¯ grijnsde hij. “En wat dat goud betreft; ik ben nog steeds van mening dat een matras de beste plek is om dingen onder te verstoppen.”¯
“Hmm, heb je die goudstaven geteld?”¯ vroeg ze nonchalant. Ze deed haar paarse leren jasje met wol vanbinnen aan en stapte in haar zwarte, suède laarzen. In de sneeuw zouden ze snel nat worden, maar alleen aan de buitenkant. Het water liep nooit naar binnen.
Het was al eenentwintig december, dus het werd hoog tijd om kerstcadeautjes in te kopen. Zelfs de rit in Nicks auto vond ze leuk. Ze keek haar ogen uit, terwijl ze naar de winkelstraten reden. Overal stonden grote kerstbomen, versierd zoals in alle films die zich in de wereldstad afspeelden en mensen die haastig probeerden de sneeuw te ontlopen en winkel na winkel binnen liepen.
Toen ze uiteindelijk uitstapten, was het even gestopt met sneeuwen. Alle winkels schreeuwden om haar aandacht.
“Vind je het goed als we meteen naar het overdekt winkelcentrum gaan? Daar vind je alles en er is minder volk. Ik heb niet zo'n zin om constant aangeklampt te worden.”¯ stelde hij voor.
“Kunnen we door deze straat lopen om er te geraken? Zo druk ziet het er niet uit.”¯ vroeg ze liefjes.
“Goed dan, maar enkel en alleen voor je American Dream.”¯ grinnikte hij. Hij nam haar hand vast en samen slenterden ze rond in de straatjes. Gitte wist niet waar eerst te kijken. Ontelbaar veel schoenenwinkels, prachtige kleren, Ben&Jerry op elke hoek van de straat...
Af en toe werden ze opgestopt door fans, maar als Nick met hen op de foto ging, gingen ze meestal wel weg.
“Hé, zijn die schoenen niks voor Joe?”¯ vroeg Gitte en ze wees naar een etalage. Het waren grijze schoenen met vooraan zwarte verticale strepen en achteraan zwarte horizontale streepjes. De knoopjes waren wit en er konden veters in, maar dat was niet noodzakelijk.
“Ja, ze zijn wel leuk. En ze passen bij het hemd dat ik voor hem kocht.”¯ zei Nick.
“Oh, heb jij al cadeautjes?”¯ vroeg ze, terwijl ze de winkel binnen ging en de schoenen van dichterbij bekeek.
“Ja, ik had vorige week een vrije dag en ben voor iedereen cadeautjes gaan kopen.”¯ antwoordde hij. Hmm, ze vroeg zich af wat hij voor haar had gekocht.
Ze besloot de schoenen te kopen en zag voor Kevin nog een bruin paar in leder, met zilveren gitaren op de zijkanten. Schoenen waren nogal cliché en ze vielen in het niets met Julies cadeau voor Joe, maar uiteindelijk kende ze hen nog niet zo goed en had ze geen beter idee.
Toen ze de M&M's-winkel zag, moest ze even naar binnen. Alle kleuren van de regenboog. In chocolade. Naast elkaar. Tot aan het plafond. Hallo hemel.
Ze kocht een hele lading voor zichzelf en nam allemaal kleine zakjes mee voor Julie, op kleur gesorteerd. Diens verrassing voor Joe had haar op ideeën gebracht; ze zou haar allerlei typisch New Yorkse cadeautjes geven. Op kleur gesorteerde M&M's, een dollarbriefje, de eerste CD van de Jonas Brothers (die ze niet in België verkochten), iets uit de typische winkels...
Haar ouders had ze voor haar vertrek al een Bongobon (Ontbijten met Bubbels) gegeven en voor Natalie had ze het eerste seizoen van 'Desperate Housewives' op dvd gekocht. Ze bleef maar herhalen dat ze series altijd op het internet bekeek, maar Gitte kon zich niet voorstellen dat iemand dat echt leíºk vond, al was die mening misschien wel vreselijk ouderwets.
Ze had de dvd-box wel geopend en tussen elke schijf een kaartje of kinderfoto met opschrift gestoken. Als Natalie ze even vreselijk vond als Gitte zelf, hoefde ze niet op een al te mooi geschenk te rekenen.
Dan moest ze alleen nog cadeautjes hebben voor Frankie, Daniella, Nicks ouders en Nick zelf.
“Voor deze heb ik je hulp nodig, Nick. Welk videospelletje heeft Frankie nog niet?”¯ vroeg Gitte, toen ze in de speelgoedwinkel stonden. Ze had ook een boemerand vast, die volgens het opschrift alleen terug stuiterde naar de gooier als het slachtoffer te leuk was om een klap te krijgen. Dat kon nooit werken, maar ze was gezwicht voor de naam. Hoe cool was een 'Boemboemboemerang'?!
“Hmm, hij zeurt al een hele tijd om een nieuw Maria Kartspel. Geen idee wat her verschil is met de vorige versie, maar goed.”¯
Ze rekende het spelletje en de Boemboemboemerang af, onder luide afkeuring van Nick ('Je koopt te véél, Gitte!'
Nu ja, misschien kocht ze een béétje veel en was ze een béétje al haar zakgeld aan het opgebruiken, maar het was anders om met dollars te betalen. Een beetje zoals met Monopolygeld. En na haar kerstcadeautjes zou ze toch niet veel meer moeten betalen.
Eindelijk kwamen ze aan bij Barney's. Kleren en schoenen, verdeeld onder een stuk of vijf etages. Jammer dat ze de M&M's-winkel al tot haar persoonlijke hemel had gedoopt.
“Oh, denk je dat je mama dit mooi vindt?”¯ vroeg ze aarzelend, met een sjaaltje in haar handen. Het was niets voor tieners en toch zei het ook niet: 'Ik ben een afgeschreven moeder'.
“Ik vind wel dat het bij haar past, goed gedaan.”¯ glimlachte Nick. Gitte zou hem niet vertellen dat ze op het vliegveld ook nog vijfhonderd gram pralines had gekocht voor Denise.
“Oh, en deze stola zou mooi staan bij Daniella!”¯ riep ze bijna uit. Ze werd altijd gelukkig van perfecte cadeautjes.
“En nu je vader nog.”¯ zuchtte ze. “Oh, god, help Nick, dit weet ik echt niet.”¯
“Een das doet het 'm altijd. Daniella kocht hem er al een stuk of zeven.”¯ grinnikte hij. Net op dat moment sprong het perfecte paar schoenen voor hem haar in het oog. Ze leken op de bruine, lederen schoenen die hij vaak droeg, maar deze waren... opgeleukt. Ze hadden iets vrolijks. Misschien waren het de zwarte accenten. Binnenin waren ze zwart, de rand was zwart en de veters ook. Ze waren perfect.
“Ja, dassen. Goed. Ga jij maar alvast naar de dassenafdeling. Bestaat zoiets?”¯ vroeg ze. Ze hoorde zelf hoe belachelijk ze klonk.
Hij keek haar wat vreemd aan, maar zei uiteindelijk toch: “Goed, als je me nodig hebt, ben ik hierboven.”¯
Ze knikte liefjes en wachtte tot hij volledig uit haar zicht verdwenen was. Dan nam ze de schoenen vast en bekeek de prijs. Hmm, dat viel best mee. Oké, deze moest ze hebben!
Ze betaalde het sjaaltje, de stola en de schoenen en haastte zich naar de verdieping erboven. Ze weerstond de verleiding om nog allerlei andere prachtige kleren te bekijken en vond Nick uiteindelijk achter een stel dassen.
“Oh, je hebt al betaald.”¯ zei hij verrast. “Toon me die sjaal nog eens.”¯
“Nee!”¯ zei Gitte, iets te snel. “Hij is al ingepakt.”¯
Dat was de waarheid, maar ze wilde niet dat hij zou zien dat er drié ingepakte cadeautjes in haar zak lagen.
“Wat vindt je van deze?”¯ vroeg Nick en hij hield een klassieke, zwarte das met bordeaux strepen voor zich.
“Dat moet ik aan jou vragen. Zou je vader hem mooi vinden?”¯ vroeg ze. Hij dacht even na en knikte toen.
“Hallelujah! Dan heb ik eindelijk alle cadeautjes.”¯ zei ze blij. Ze werkten alle verdiepingen af en keerden toen terug naar Nicks huis.
Twee dagen later reed Gitte samen met Nick in een koets, vooruit getrokken door een paard. Ze bezochten alle hotspots in New York. Ze konden wel niet uitstappen, maar kijken alleen vond ze al geweldig. Hier zat ze al op te wachten sinds ze haar eerste Hollywoodfilm had gezien. En dat was al op een behoorlijk jonge leeftijd geweest. Het kon haar niet schelen dat ze de ondertiteling niet had kunnen lezen, de beelden alleen al had ze, zelfs toen al, beeldschoon gevonden.
“En, hoe vond je je eerste dagen in New York City?”¯ vroeg Nick en hij zei die laatste drie woorden in zo'n leuk accent. Hij had zijn arm om haar heen geslagen. Eigenlijk beleefde Gitte nu gewoon haar eigen romantische film.
“Geweldig, echt waar. Dit op zich is al het mooiste kerstcadeau ooit.”¯ zei ze oprecht. “Dit is weer een mooi voorbeeld. Heb je dit ooit gezien, en dan niet in een film of zo? Zo'n oud mannetje met een enorme grijze baard en een dikke, zwarte jas die de paarden bestuurt en zegt: 'Omdat jullie zo verliefd zijn, is het gratis.' En dan glimlacht hij vertederd naar jullie. Dit is zó New York.”¯
“En je bent hier zó nog maar een week. De ontnuchtering komt nog wel. En tussen haakjes, we moesten niet betalen omdat ik een Jonas Brother ben.”¯ grijnsde hij.
“Jij egotripper.”¯ lachte ze en ze stompte hem. De man keek alleen maar grijnzend achterom, alsof hij bedacht dat jij daar zo'n eeuwigheid geleden ook had gezeten. Dit was maar één van de fantastische momenten die ze hier al beleefd had. Eerst waren ze gaan shoppen, de volgende dag waren ze iets gaan eten en daarna waren ze met Nicks broers gaan bowlen.
Morgen was het al kerstavond. Ze had ondertussen al begrepen dat ze op kerstavond uitgebreid samen aten en op kerstochtend hun cadeautjes van onder de kerstboom mochten halen. Die puilde trouwens echt uit. Iedereen had cadeautjes voor elkaar gekocht en ze lagen er al allemaal onder. Ze deden exact dezelfde dingen als zij thuis met Kerstmis deed, maar ze had het gevoel dat er hier meer aandacht aan besteed werd, dat de kerstsfeer hier pas echt helemaal tot zijn recht kwam. En dan waren er ook nog eens de voorbereidingen voor het huwelijk en Daniella. Wacht eens even..
“Hé, ik heb niets om te dragen op het huwelijk van Kevin!”¯ zei ze met een vleugje paniek die in haar stem weerklonk.
“Dat is al in orde.”¯ grijnsde Nick.
“Wat?”¯ vroeg ze verstrooid.
“Ik heb een jurk voor je gekocht. Ik heb je kleren goed bestudeerd en ik hoop dat je 'm mooi vindt.”¯ verklaarde hij.
“Nick, ik weet zeker dat hij mooi is, want je hebt een onfeilbaar gevoel voor stijl, maar dit had je echt niet hoeven doen.”¯ protesteerde ze.
“Wees eens even eerlijk, Gitte. Wat had je nog kunnen kopen met die eenzame dollars in je portemonnee?”¯ vroeg hij, nog steeds grijnzend. Hij was echt in zijn nopjes.
“Hé, niet alles is op. Ik heb best nog wel wat over.”¯ weerlegde ze zijn argumenten.
“Precies genoeg voor alles wat we nog gaan doen. Trouwens, je moet de rest van Julies cadeau nog kopen.”¯ zei hij.
“Meestal vind ik het wel leuk dat je alles onthoudt, maar nu vind ik het gewoon doodirritant.”¯ mokte ze. Hij grijnsde nog steeds. Wat een sadist!
“En veeg die lach van je gezicht, je bent Nick Jonas, weet je nog wel?”¯ lachte ze.
Een dikke vierentwintig uur later zat ze aan tafel met de gehele familie Jonas. Ook Daniella was erbij. Vandaag was ze bij hen, morgen zou Kevin bij haar familie gaan vieren. Hopelijk bleef hij wel nog lang genoeg om de cadeautjes te openen!
Ze hadden net een geweldig lekker voorgerecht gehad van allerlei kleine hapjes: een scampi in een soort currysaus, een kleine kaasomelet, sushi...
Na dit gezien te hebben, was ze benieuwd naar het hoofdgerecht!
“Denise, echt waar, dit was al ongelooflijk lekker!”¯ glunderde ze. Denise toverde een stralende glimlach tevoorschijn.
“Dank je wel, Gitte. Weet je, volgens mij heeft Nick deze keer een blijvertje te pakken.”¯ knipoogde ze en ze stond op om in de keuken naar het eten te gaan kijken.
“Oh, Nick, hoe was het trouwens nog met Nicole?”¯ vroeg Joe en hij keek zijn broer geïnteresseerd aan. Die keek echter dreigend terug.
“Wat? Je hebt haar toch gezien na je optreden met The Administration zondag?”¯ vroeg Joe, zich van geen kwaad bewust.
“Oh, ja, goed.”¯ mompelde Nick, maar hij was blijkbaar niet al te blij dat hij dat moest vertellen.
“Wie, euh, wie is Nicole?”¯ piepte Gitte.
“Gewoon een vriendin.”¯ antwoordde Nick een nanoseconde te snel. En opeens verscheen er een begrijpende blik op Joes gezicht.
“Gewóón een vriendin?”¯ viste ze.
“Wel, jullie waren wel wat meer dan vrienden.”¯ mompelde Kevin, met een duivelse lach op zijn gezicht.
“Oké, dank je, jongens, genoeg leuke details. Kan ik je even spreken, Gitte?”¯ vroeg hij en hij keek boos naar zijn broers.
“Oh, je gaat me ook nog dingen vertellen?”¯ vroeg ze sarcastisch, maar niet echt boos. Er was hier vast wel een logische verklaring voor. Ze legde haar servet neer en volgde hem naar de hal. Daar heerste een ongemakkelijke stilte.
“Zo, wat valt er te zeggen?”¯ vroeg ze met een opgewekte stem, die ontzettend vals klonk. Ze wist niet of ze dit wel zo leuk zou vinden.
“Mijn laatste serieuze relatie was met Nicole,”¯ verklaarde Nick, “we zijn een paar maanden samen geweest. Maar ze was enorm wantrouwig en op den duur kon ik niet meer met haar jaloezie om. Zij vond het echter ook ontzettend vermoeiend en dus hebben we samen besloten om er een punt achter te zetten. Maar dat gedeelte lijkt ze niet echt te snappen. Ze duikt per ongeluk op waar ik optreed, ze doet dezelfde dingen als ik op exact hetzelfde moment...”¯
“Waarom vertel je me dat nu pas?”¯ vroeg Gitte.
“Het is niet zo dat ik met haar afgesproken heb of zo. Ze was er gewoon. En als ik zie hoe zij jaloers kon worden... Het betekende niets en ik wilde je niet onnodig ongerust maken.”¯ suste hij haar.
“Ik moet me niet ongerust maken, terwijl de ex-vriendin van mijn vriendje hem in probeert te palmen?”¯ vroeg ze.
“Helpt het als ik zeg dat het haar helemaal niet lukt?”¯ vroeg hij lachend.
“Hmm, dat hangt er van af...”¯ zei ze, en ook bij haar was al een spoortje van een lach zichtbaar.
“Van wat?”¯ vroeg hij.
“Is ze knap?”¯ grijnsde ze.
“Bloedmooi.”¯ antwoordde hij. “Maar door haar gedrag de laatste tijd heeft ze me doen inzien dat ze nooit mooier kan worden dan jij al bent.”¯
“Zeg anders meteen dat ik plastische chirurgie nodig heb.”¯ zei ze sarcastisch.
“Sorry. Ze kan er ook nooit mooier uitzien dan hoe jij er vanavond uitziet.”¯ zei hij. “Zo goed?”¯
“Bijna.”¯ pestte ze hem.
“Ze zal helemaal verbleken naast jou op Kev's huwelijk. Je zal er fantastisch uitzien.”¯ ging hij nog verder.
“Wanneer mag ik die jurk nu eindelijk eens zien?”¯ klaagde ze. Hij knipoogde en nam haar hand vast. Hij haalde een paar winterjassen van de kapstok en daaronder hing hij. Een strapless jurk in het wit dat bebloemd was door kleine, rode rozen. Er zat ook een fijne, rode riem bij.
“Hij is... prachtig.”¯ mompelde ze. Nick keek haar blij aan.
“Dit had je echt niet hoeven doen.”¯ zei ze en ze keek hem ontroerd aan.
“Ik wilde het graag.”¯ zei hij en hij streelde haar handpalm.
“Komt... euh, komt Nicole ook?”¯ vroeg ze nonchalant. Nick knikte, met zijn ogen te neer geslagen.
“Ze is een vriendin van Daniella. Ik snap niet goed waarom, maar goed...”¯ antwoordde hij. “En ik weet niet wat zij aantrekt, maar ze kan er nooit beter uitzien dan jij.”¯
Ze lachte gerustgesteld en kuste hem. “Je bent geweldig, Nick Jonas.”¯
De volgende ochtend werd ze wakker van een vreemd geluid. Toen ze zich erop concentreerde, besefte ze dat het geschreeuw was.
“Cadeau-tjesssss!”¯ riep een stem van beneden.
“Mmmh, Frankie.”¯ murmelde Nick tegen zijn kussen.
“Merry Christmas, Nick.”¯ zei ze.
“Euh, wacht even...”¯ zei hij en hij dacht duidelijk na over de juiste Nederlandse vertaling. “Vrolijk kerstfeest!”¯
“Wauw, ik ben onder de indruk.”¯ knipoogde ze en ze trok hem uit bed.
“Bij Kerstmis horen cadeautjes!”¯ grijnsde ze en ze strompelden beiden de trap af.
“Wakker worden!”¯ schreeuwde Frankie door heel het huis.
“Zie je nu wat de voordelen zijn om niet zo'n klein broertje te hebben?”¯ vroeg Nick en hij wreef moe in zijn ogen.
“Ben je gek? Hij heeft gelijk! Wanneer staat iedereen op, hier liggen cadeautjes!”¯
Ze beklemtoonde die laatste woorden. Ze was gek op verrassingen. De verpakking van je langverwachte cadeautje scheuren, de blik op het gezicht van degene die het cadeautje gaf... Geweldig.
Eén voor een kwam iedereen de trap af en ging aan de kerstboom zitten. Die zat nu echt wel ontzettend vol!
“Aanvalleeeeen!”¯ riep Frankie weer en hij begon een zoektocht naar zijn cadeautjes. Wow, wat was die jongen enthousiast.
Al snel kwam Gitte een pakje tegen waar haar naam op stond. Ze probeerde haar enthousiasme te temperen, maar als ze Frankie bezig zag, vond ze geen enkele reden om niet net zo gehaast te werk te gaan.
In haar pakje zat een paar gave All Stars, waarvan ze zeker wist dat die in België niet gemaakt werden. Er zat ook een briefje bij.
“Ik twijfelde tussen deze schoenen en een assortiment aan ingrediënten voor wafels, zodat je die voor mij kan maken, maar ik vermoed dat je dit leuker vindt.”¯
“Dank je, Joe!”¯ riep ze, boven de kreetjes van verrassing uit. “Ze zijn echt cool!”¯
Een kwartier later had ze alle pakjes uitgepakt. Voor haar lagen de All Stars van Joe, een soort 'Sing it'-spel van Frankie, een paar lage sneakers met polkadots op de neus van de schoenen van Kevin, een geweldige hemdjurk van Daniella en een enorme doos met typisch Amerikaanse koekjes en chocola van Nicks ouders. Ze kon al niet wachten om daaraan te beginnen!
Maar het mooiste van alles vond ze nog wel Nicks cadeautje. Het was een prachtige ketting met een klein medaillon in de vorm van een zilveren hart met hun foto's er in. Er waren ook nog kleine oorbellen bij in dezelfde vorm.
Gitte was er ontzettend blij mee omdat ze al lang zo'n soort medaillon zocht. Niet te veel tierelantijntjes, alleen een medaillon. En niet in zo'n lelijke, oude, bruinachtige kleur, maar echt zilver. Wauw.
Hij keek haar onzeker aan.
“Ik... Wauw... Ik vind ze geweldig.”¯ zei ze blij. “Ik heb ook nog iets voor jou.”¯
“Nog iets?”¯ vroeg hij verrast. “Nog iets boven die geweldige schoenen?”¯
Ze glimlachte en gaf hem een fotokader. Daarin zat hun foto, genomen op hun date naar de bioscoop in de sneeuw, met een opschrift.
Terwijl hij het zachtjes voorlas, begon ze te blozen.
“Lieve Nick,”¯ las hij, “als ik deze foto bekijk, komt nog steeds het gevoel van onze eerste échte date naar boven. Om de een of andere reden maakt dat een rotdag toch altijd iets beter. Ik hoop dat dat voor jou ook zo zal zijn. Ik zou niet weten waarom (waarschijnlijk doordat de oceaan tussen onze continenten ligt), maar soms zien we elkaar niet al te vaak en zo heb je mij toch altijd bij je. Je zit in mijn hart, Nick Jonas. Nu en voor altijd.”¯
Hij keek haar ontroerd aan. “Je noemt me wel graag Nick Jonas, hé?”¯
“Ik doe niets liever, Nick Jonas.”¯ grijnsde ze.
“Je bent geweldig, Gitte Martens.”¯ knipoogde hij. “En hoe mooi die schoenen ook zijn, dit vind ik prachtig.”¯
Opeens was het stiller geworden. Ze realiseerde zich dat er blikken op hen gericht waren.
“Wat ontroerend!”¯lachte Joe, maar het kon Gitte niet veel schelen. Ze voelde zich gelukkig nu, dat was al wat telde.
“En trouwens, Joe, van ontroerend gesproken, ik heb nog iets voor jou;”¯ grijnsde ze. Nick keek haar verbaasd aan. Zelfs hem had ze nog niets verteld over Julies cadeau.
“Euh, sorry, schat, maar mijn broer, die ook jouw vriend is, zit naast ons.”¯ grijnsde Joe.
“Ha-ha, heel grappig. Julie heeft me een cadeautje mee gegeven voor je.”¯ zei ze. Ze rende de trap op, haalde doos uit haar koffer en overhandigde die aan Joe.
Hij keek haar onzeker aan. “Voor mij?”¯
“Goh, ik weet het niet. Heb je misschien nog een Joe Jonas in de familie? Dan wil ze misschien graag dat je het cadeau aan hem geeft.”¯ zei Gitte sarcastisch.
“Ha-ha.”¯ imiteerde hij haar en hij opende voorzichtig de randjes van de doos. Iedereen leunde wat voorover om - nieuwsgierig als ze waren - te zien wat er in de doos zat.
“Weet je, ik ga de rust even opzoeken in mijn kamer.”¯ grijnsde Joe en hij stond op.
“Spelbreker!”¯ riep Nick hem na, maar Joe zwaaide alleen even om hen te plagen.
“Weet jij wat erin zit?”¯ vroeg Nick nieuwsgierig. Opeens waren alle ogen op hí¡í¡r gericht.
“Hé, dat is niet eerlijk! Vraag het maar aan Joe als hij genoeg heeft van de rust op zijn kamer.”¯ wierp Gitte tegen.
“Dat is binnen de vijf minuten.”¯ grinnikte Kevin.
“Hé, onderschat de impact van dat cadeautje niet.”¯ lachte Gitte. Ze hoopte voor Julie dat dit een goede afloop zou hebben, maar eerlijk gezegd twijfelde ze daar niet te veel aan.
Zichzelf observerend draaide ze zich om en om voor de enorme spiegel, die tevoorschijn kwam als je Nicks kleerkast open schoof.
Haar koffer stond al helemaal gepakt klaar. Na het huwelijk van Kevin en Daniella moest ze meteen naar de luchthaven, maar daar wilde ze nog even niet aan denken. Eerst zou ze nog een geweldige laatste dag hebben en slowen met Nick op het avondfeest. En stiekem was ze ook wel een beetje benieuwd om die Nicole te zien. Ze wilde met haar eigen ogen zien wat Nick bedoelde met 'bloedmooi, maar geen concurrentie voor jou'.
Voor de zekerheid draaide ze nog eens rond. Haar kleedje kwam tot net boven de knie. Daaronder droeg ze rode pumps en erboven zou ze nog een lichtrood leren jasje dragen, maar haar benen waren bijna helemaal bloot. Ze wist nu al dat ze het vreselijk koud zou hebben, maar een legging of panty zou het jurkje helemaal niet tot zijn recht laten komen. Het mocht dan wel hartje winter zijn en op het weerbericht spraken ze zelfs over een sneeuwstorm, Kevin en Daniella trouwden maar één keer. Sowieso waren er in haar familie niet veel huwelijken meer en ze was er juist dol op. Heel het romantische idee, allemaal vrolijke mensen, het nodige melodramatische gedoe, de immens grote cake, het liefst nog met iemand die eruit sprong ook...
Ze ademde ook eens diep in en uit en was opgelucht dat dat leek te lukken. De jurk was een beetje op het kleinste, maar als Nick echt dacht dat ze een maatje 34 had, was dat best een compliment.
“Hé, hoe gaat het? Past de jurk?”¯ vroeg Nick opgetogen. “Niet te klein? Want ik wou eigenlijk een maatje groter kopen, maar maat 36 hadden ze niet.”¯
Weg compliment.
“Het is op het nippertje, en als ik er na al die cake uit plof, ben jij verantwoordelijk.”¯ grijnsde ze.
“Met alle plezier.”¯ knipoogde hij. “Je ziet er knap uit.”¯
“Zie wie het zegt.”¯ glimlachte ze. Hij zag er onberispelijk uit in zijn zwarte smoking met lichtblauwe das.
“En ik vind vooral je schoenen leuk.”¯ knipoogde ze.
“Hmm, ja, ik kreeg ze van mijn vriendin voor Kerstmis, maar zo speciaal zijn ze niet, hoor.”¯ grijnsde hij. Ze porde hem in zijn zij.
“Maar goed, ben je klaar? Dan kunnen we vertrekken voor mam Kevin helemí¡í¡l gek krijgt!”¯ zuchtte Nick.
De trouwerij was prachtig geweest. De nodige traantjes waren weggepinkt (vooral bij Denise en Daniella's moeder) toen de trouwgeloften werden uitgesproken. De bruid en bruidegom zagen er natuurlijk ook schitterend uit. Kevin had een zwarte, eenvoudige en sobere smoking aan en Daniella droeg een prachtige, gebroken witte japon. Ze zag eruit alsof ze zo uit één van die reclameboekjes voor bruidsjurken gestapt was.
Bij hun aankomst en vertrek aan de kerk stonden er nogal wat paparazzifotografen, maar Kevin en Daniella kozen voor een serene optocht zonder al te veel journalisten te woord te staan.
Nu zaten ze in de feestzaal en er was van paparazzi geen sprake meer. De zaal was prachtig versierd in een winterthema, maar niet over the top.
Gasten stroomden intussen in een topsnelheid de zaal binnen. Het algemene onderwerp was een regen aan klachten over de sneeuwstorm die buiten aan de gang was.
Rondom haar was allemaal geroezemoes en small talk ontstaan. Ze zat alleen aan tafel - Nick was met Joe iets aan het voorbereiden dat ze blijkbaar zouden opvoeren later op de avond - en het werd steeds moeilijker niet te letten op wat iedereen zei. Ach ja, als het niet voor haar oren bestemd was, zouden ze wel ergens anders gaan praten.
“Weet je, John en ik trouwens bijna. Hij heeft me een enorme diamanten verlovingsring gegeven, moet je kijken!”¯ ratelde een vrouw van midden twintig tegen haar vriendin. Bla bla, typische trouwpraat. Jaloers op het kersvers getrouwde koppel en zelf je liefdesleven nog wat opkrikken. Volgende...
“Zack, ik ben het beu dat die ex van je nog steeds achter je aanloopt. Zet haar op haar plaats!”¯ zeurde een jonge vrouw tegen haar vriend. Ze besloot net dat dat ook redelijk oninteressant was, toen de vrouw op fluistertoon vervolgde: “Van opdringerige exen gesproken... Ik hoorde dat Nicks ex hier ook zou zijn. Oh, kijk, daar is ze!”¯
Gitte keek razendsnel naar de richting waar de vrouw heen wees, ongeacht of dat redelijk opvallend was of niet, en daar stond ze. De beruchte Nicole.
Reacties:
Aaaah, nu wil ik weten wat er gaat gebeuren!
Hoe ze er uit ziet en hoe ze doet en alles.
Niet ons weer zo lang laten wachten hea (;
Ik vind het zo cuwl dat Denise zegt dat Gitte een blijvertje is ! ^^
Dat is toch echt om belachelijk vrolijk van te worden (:
Snel verder met deze übercoole story!
xx
Ooh het klinkt daar zo geweldig in New York, de kerstsfeer, de winkels, hmm zalig, ik wil ook !! :p
Maar goed, ik ben zooo benieuwd naar die Nicole! En als ze op de één of andere manier tss Nick en Gitte komt word ik boos! (of dat nu wat uitmaakt of ni:p)
Snel verder! xx