FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 21 - Maryl

“Krii krii krii...”�
Maryl opende traag haar ogen. Het was vredig stil. Elk weekend was het leuk om zo te ontwaken. Gewoon van de stilte, geen postbode, geen vuilniskar die je om neger uur deed wakker schrikken. Misschien af en toe een vogel, zoals nu. Elk weekend was ze er blij om, en nu was het... té stil.
Te stil om haar gedachten in toom te houden. En zo herinnerde ze zich weer hoe het feestje bij haar thuis gisteren afgelopen was. Ze strompelde als een wrak haar bed uit, trok haar shirt goed en wreef in haar ogen.
Plots kwam boven de pijn en het verraad van gisteravond de details ervan ook boven. Zo herinnerde ze zich dat ze nu eigenlijk samen met Stefan, Bryan, Magali, Janni en Pieter in een grote, blauwe tent zou liggen. Terwijl ze haar tanden poetste, keek ze op de wekkerradio.
Bij dat fantastische verhaal over de tent zou waarschijnlijk ook het feit horen dat ze pas rond de middag zou ontwaken in plaats van om tien uur 's ochtends.
Als ze eraan dacht in wiens armen ze zou ontwaken, zuchtte ze even en bekeek haar spiegelbeeld. Ze schrok ervan dat zij dat was. Door het uur waarop ze naar boven was gestormd, en het uur waarop ze uiteindelijk verwoed haar ogen had gesloten, had ze maar kleine oogjes met blauwe kringen eronder en zag ze haar donkere grote pupillen haar levenloos aanstaren. Ze leek wel een aan drugs verslaafde superster die een gigantische morning after beleefde. Het enige verschil was dat die tonnen make-up hadden om dat zorgvuldig weg te werken. “Nok nok”� hoorde ze achter zich. Er werd op de deur geklopt. “Een beetje privacy graag...”� mompelde Maryl in het gezicht van Magali.
“Sorry, de deur stond open. En je normaal ochtendhumeur is al erg, dit is erger.”�
“Goed, dan ben ik toch niet de enige die dit abnormaal vind.”� antwoordde ze chagrijnig.
Magali klopte haar even bemoedigend op de arm en zei: “Fris je even op, dan ruimen wij beneden al even op.”�
“Hoe erg is het?”� kreunde Maryl.
“Niet zo erg... Het kon erger... Oké, misschien een kleine ramp. Maar we fixen het wel voor je.”�
Maryl glimlachte dankbaar. Wat een geluk dat ze haar vrienden nog had.
“Laat Mandy wel even de piano verhuizen naar alle hoeken van het huis, die is lekker zwaar.”�
“Ik denk niet dat die al wakker is...”� begon Magali aarzelend. “Ik zag haar gisteren druk bezig met die zwartharige gozer, als je begrijpt wat ik bedoel...”�
Maryl's mond viel geschokt open en haar ogen knepen zich woest samen. Had ze niet genoeg aan één vriendje? Was ze echt zo stom om haar geluk te laten vergallen door die sletterige bezigheden van haar? Want dat was waar ze mee bezig was, behalve als Pieter en Jared beiden in polygamie geloofden, en van die eerste wist ze zeker dat dat niet zo was. Alhoewel, ze had ook zeker geweten dat hij ook verliefd op haar was... Ze had nu eindelijk het meest perfecte vriendje van de wereld, en nu ging ze alles verpesten? Ze stormde de badkamer uit en sloeg nijdig de deur van Mandy's kamer open.
“Wat is jouw probleem eigenlijk?!”� begon ze haar tirade. Nu zou ze er niet goed van zijn. Maryl had zichzelf nog maar amper in de hand. Ze dwong zichzelf om te kalmeren voor ze domme dingen zou doen - zoals haar tweelingzus vermoorden, bijvoorbeeld - in plaats van alleen maar domme dingen te zeggen.
“Doe de deur toe en stop met roepen. Ik probéér - met de nadruk op probeer - te slapen. Sommigen onder ons hebben een leven en lagen niet al om twaalf uur in hun bed gisteren.”�
“Eerst zit je overgelukkig te wezen, dan klooi je wat met Pieter en vervolgens zit je het gezicht van die emo van je af te lebberen. Te vulgair, te dronken of gewoon te Mandy?”�
Maryl had niet de gewoonte om mensen in hokjes te duwen of neerbuigend over ze te spreken, maar ze moest haar woede en haar frustratie ergens in kwijt.
Mandy keek haar slaapdronken aan, te verbouwereerd om iets uit te brengen.
Touché, Maryl, touché.
“Weet je... Ga gewoon ergens anders tieren en zielig doen. Want wat is jouw probleem eigenlijk?
Ik bedoel... Behalve onze voetstappen en vingerafdrukken die je moet wegwerken voor mammie en pappie terug thuiskomen, want dat is voor jou waarschijnlijk een gigantisch probleem.”�
“Zie-zielig? Jij begrijpt er echt niets van, hé.”�
“Wat begrijp ik dan niet?”� vroeg Mandy verhit. “Oh, nu snap ik het... Jij houdt van die kleine Pieter. Dat is de reden waarom je er als een zombie bijloopt midden in de nacht.”�
“Mag ik je erop wijzen dat het al na tienen is en dat-”�
Mandy zou nooit weten wat ze nog allemaal wilde zeggen, want toen werd ze onderbroken door Mandy's luide gsm-toon.
“Kan een mens hier nooit eens rustig wakker worden?”� snauwde Mandy tegen niemand in het bijzonder. Dat was niet waar, maar ze kon haar nu beter laten uitrazen.
Tenminste, tot ze klaar was met haar.
“Als het die Jared is, doe hem dan de groeten van me. Als hij vergevingsgezind is tenminste, ik zou het minder vinden als mijn lief zat te kussen met-”�
“Shh, hou je strot!”� siste Mandy, terwijl ze haar wijsvinger naar haar lippen bracht. Dat kon aantonen dat ze een intiem gesprek wou voeren met haar Jared, of...
“Mam? Wacht nou even. Zei je nou dat je rond de middag al terug bent?”� vroeg Mandy ontzet. Meende ze dat nu? Rond de middag kon al tegen twee uur betekenen.
Fijn, dat kan er ook nog wel bij.
Ze moesten alleen nog even opruimen, poetsen, afwassen, afdrogen en een ziljoen aantal spullen verhuizen. En dat voor de middag.
Haar leven was een officiële ramp!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.