FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 22 - Mandy

“Godverdomme!”� vloekte Mandy er lustig op los. Ze had gerekend op een dag rustig doen en Jared opzoeken en een geweldige avond en een creatieve droom op te volgen.
Waar ze niet op had gerekend was een dag die vele te vroeg begon en bestond uit de meubels van de woonkamer te verplaatsen.
Geweldig.
Ze wreef in haar ogen. Het was amper tien uur in de ochtend en ze wist niet hoe laat het gisteravond - of deze ochtend - geworden was, maar ze was wel als één van de laatsten in haar bed gekropen. Ze voelde zich alsof ze de wereld aankon en had er nog eens een flinke lap opgegeven. Zelfs als ze rond een uur of twaalf ging slapen, was ze nog niet wakker om tien uur 's ochtends. Uitslapen was heilig ten huize Sanders, dat was een gewoonte die ze allemaal deelden.
Zelfs in de tent van haar zus was het tegen dan al stil geweest. Mandy legde haar hoofd nog even neer. Haar gezicht paste perfect in haar kussen. Als twee donuthelften, de twee trekkrachten van magneten, twee monden die elkaar vonden.
Die van haar en Jared, bijvoorbeeld. Dat waren ook twee van die aparte dingen die bij elkaar pasten, zonder scheur of barst of zonder dat je zelfs maar zag dat het niet één groot geheel is.
Mandy had zin om gelukzalig in het kussen te bijten bij de gedachte aan Jared én de donut.
Het was dan wel niet ideaal, toch wist ze ergens dat ze er zich wel uit zouden slaan. Jared zou voor haar kiezen en Laurien zou na enige moeite die keuze accepteren en Mandy steunen. Ze zou zien dat zij echt voor elkaar gemaakt waren, en zou nog steeds Mandy's vriendin zijn.
“Ga je nu verdorie dat bed eens uitkomen en meehelpen?! Als wij er niet geraken, hebben we alle twee huisarrest. Is het dat soms wat je wil? Dus stop alsjeblieft met te doen alsof de hele wereld rond jou draait, want dat is niet zo!”� riep Maryl weer.
“Nee, die draait rond de zon...”� mompelde Mandy, maar toch trok ze het laken van zich af.
“Ik kom, mag ik me tenminste even opfrissen?”� vroeg ze daaropvolgend.
Maryl leek een beetje verbaasd, maar trok haar lippen toch weer samen in een rechte streep. Het leek wel alsof de rollen omgedraaid waren. Maryl, die altijd het zonnetje in huis was, leefde plots onder stress en met een ochtendhumeur. Mandy, die als het lastige kreng werd beschouwd, was ten prooi gevallen aan de liefde.
Ze wist dus wat de reden was voor haar eigen ommekeer, maar wat was die voor haar zus?
Had ze daarnet goed gegokt toen ze Maryl had proberen op te fokken? Had Maryl haar vraag bewust ontweken? Was ze echt... verliefd op Pieter?
“Verdomme Mandy, ik zeg het geen derde keer!”�
“Ik sta al op, wat heb jij vandaag?”� verzuchtte Mandy. Ze kon bijna niet anders dan op al die vragen ja te antwoorden. Ze strompelde langs Maryl heen, duizelig door het plotse licht, en ging de badkamer in.

“Waar zit jij naar te staren?”� mopperde Mandy tegen een roze konijntje met een rode strik en een mensengezicht, dat op en neer danste op muziek als je op zijn arm drukte. Het was een verjaardagscadeautje geweest en was verbannen van de slaapkamer tot de keuken naar de hal, omdat hij constant de kast afviel door een kapotte poot, waarop Mandy zijn gejodel niet meer kon aanhoren en daarna opnieuw een poot brak. In de hal stond hij veilig. Al kon dat niet van iedereen gezegd worden.
Iemand die tegen levenloze - de spastische danspasjes niet meegerekend - objecten praatte, was dat volgens Mandy niet echt.
Mandy wist best dat het nu even doorbijten was of een hele vakantie binnen zitten. Daarom was ze al een hele ochtend bezig met het wassen van dure kledingstukken, het drogen van witte handdoeken en het zaaien van bloemperken omdat de vorige verwoest waren.
Buiten zeg ze Maryl de tuintafel verschuiven. Pieter hielp haar. Hij was best lief, alleen niets voor haar. Mandy stelde zich voor hoe haar vrienden zouden reageren als ze moesten helpen opruimen. Zouden ze zelfs wel komen? Jared vast wel, alleen al om haar te steunen. En Saskia zou ze ook wel kunnen overtuigen. Alleen van Laurien wist ze het niet zeker. Ze vond haar wel aardig, maar het was geen beste vriendin of een... Jared. Was dat even logisch. Misschien zou ze wel komen als Jared kwam en als Mandy er nog niet voor uit gekomen was dat Jared niet meer van haar was.
Bliep.
Oeps, gelukkig was ze boven. Niemand kon haar sms horen en niemand kon haar GSM afnemen. Niemand kon haar afsnauwen dat ze verder moest werken. Daarna zou ze dat wel doen, eerst lezen.
Huh, dat was raar. Twee gemiste oproepen. Misschien was ze gebeld toen ze stofzuigde.

Mama belde (2x). Terugbellen?

Mandy klikte op 'nee'. Dat was dus het getril in haar achterzak gisteren. Daarnet had ze gewoon opgenomen toen haar ma belde en haar telefoon ergens in een broekzak weggesmeten, waardoor ze niet gezien had dat haar moeder haar gisteren twee keer gebeld had. Waarschijnlijk met het nieuws dat ze vandaag al terugkwamen. Lekker snel.
Als ze zo nodig weg moesten, konden ze ook wel nog even wachten.

Hey gorgeous! Kom je morgen mee naar de kermis? Die opent morgenavond. Cya? Jared.

Mandy dacht even logisch na. Als het huis er vandaag goed bij lag - wat na al hun werk best logisch was -, zou ze morgen vast mogen gaan. Ze typte enkele woorden in en drukte op verzenden.

Is goed. 'k Zie je morgen. xx

Daarna ging ze beneden nog wat helpen. Ze kon er weer tegen voor een poosje.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.