FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 26 - Mandy

Mandy zapte nog wat verder, maar samen met de zomer was ook het gebrek aan goede televisieprogramma's van start gegaan.
Dat werd een dvd opzetten...
Ze bekeek haar dvd-rek zorgvuldig. De dvd-boxen sloeg ze over. Ze had nooit de tijd of de zin om die series op tv te volgen, waarop ze de dvd kocht en ze daarna nog amper opzette.
Misschien moest ze 'Saw' nog eens bekijken. De meeste mensen dachten dat dat horror zonder brains was, maar de verhaallijnen werden alsmaar sterker.
Je moest er echt bij nadenken en hem herbekijken voor je hem snapte. En natuurlijk kwam er bloed aan te pas. Er staat immers nog altijd 'horror' op de dvd-hoes.
Ze nam de dvd al uit het doosje, toen ze haar laptop hoorde zoemen.
Met een sprong zat ze weer in de zetel met haar laptop op haar schoot.

Jared, dumbass zegt:
Heei!
Mandy. zegt:
Hallo..
Jared, dumbass zegt:
Geen kater?
Mandy. zegt:
Niet echt. Jij maakt alles goed.
Jared, dumbass zegt:
Vanavond kermis, ik mis je.
Mandy. zegt:


Mandy stuurde nooit emoticons die haar gemoed niet weerspiegelden. Ze kon het dan ook niet helpen. Ze moest echt grijnzen.
Hij miste haar. En wees maar zeker dat zij hem miste...
Elke vezel van haar lichaam wou bij hem zijn.

Jared, dumbass zegt:
Maar 'k moet gaan. CU
Mandy. zegt:
Tot strax (L)

En reken maar dat dat hartje haar gemoed weerspiegelde...

Mandy deed nog een laatste streepje eyeliner op haar bibberend ooglid en bekeek zichzelf tevreden in de spiegel.
Ze was klaar om te gaan, te zien en te overwinnen.
Ze hadden afgesproken aan het begin van de kermis op vijf minuutjes fietsen van bij Mandy thuis. Van daaruit zouden ze de niet zo grote kermis doorlopen. Het was altijd fijn om 's avonds in de schemering naar het lunapark te trekken en daar al hun geld op te doen.
Mandy was verslaafd aan lunaparken. Als ze in de buurt was, moest ze er gewoon even binnen gaan.
Zelfs al had ze niet veel geld op zak, een beetje was beter dan niets.
Verzonken in gedachten zag ze amper waar ze reed.
“Hola, hola, rijd me niet omver, hé!”� hoorde ze Jared zeggen. Was ze dan nu al aangekomen?
Ze had echter geen tijd om daar verder over na te denken.
Jared greep haar hand vast, plaatste zijn andere arm om haar middel en drukte Mandy tegen de muur.
Mandy had nog nooit een jongen met zo'n directe houding ontmoet. Niet dat ze dat erg vond. Integendeel zelfs...
Ze moest lachen toen hij haar gretig kuste en zijn halflang haar in haar gezicht kietelde. Ook om zijn eigen gezicht krulde zich een glimlach en Mandy drukte zichzelf tegen zijn borstkas.
Ze voelde zijn spieren door zijn t-shirt heen. Zijn lichaam gaf bijna even veel warmte af als de laatste zonnestralen aan de hemel.
“Laurien is er bijna.”� fluisterde hij tegen haar haar. Het was alsof de realiteit ontvlucht was in die paar magische minuten.
Met tegenzin draaide ze zich om. Laurien liep met Saskia aan het begin van de volgende straat.
“Wanneer ga je het haar vertellen?”� vroeg Mandy. Ze wou Laurien niet kwetsen, maar ze had nog minder zin om tegen haar gevoelens in te gaan. En ze wou Jared voor haar alleen. En hij was tenslotte - nu nog - haar lief, dus de eer was aan hem om haar het nieuws te vertellen.
“Jared!”� gilde Laurien en ze vloog in zijn armen. Mandy keek de andere kant op. Haar beurt kwam nog wel.
Saskia keek haar veelbetekenend aan.
“Gaan we in de rups?”� stelde Mandy voor, om de sfeer luchtig te houden.
De rest stemde in en met z'n vieren vertrokken ze.
Jareds arm om haar middel voelde heerlijk warm aan en Mandy vergat alles.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.