FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 28 - Mandy

Pale green eyes..
Dark hair, dark love.
Staring at me, touching my face.
Scaring me, blocking my grace.
Is this just a dream?
'Cause if it is...
I never wanna wake up...
Wake up...
Up...
Up..

Zuchtend liet Mandy haar potlood vallen. Ze wist niet wat ze moest met de zeeën van tijd die ze plots gekregen had. Tijdens het schooljaar droomde ze van meer vrije tijd en eens de vakantie dan in zicht kwam, wist ze niet meer wat ermee te doen, hoe ze hem moest opvullen met zinloze activiteiten.
Ze had natuurlijk wel een paar ideetjes. Oké, dat was overdreven, ze had welgeteld één idee, maar het was wel een heel, heel goed.
Veel tijd doorbrengen met Jared. Ze konden gaan picknicken, samen dineren, naar de bioscoop...
Er lag niets buiten hun mogelijkheden. Ze konden alles samen doen, alleen zij twee. Dat was Mandy's persoonlijke utopie. Een wereld met slechts twee mensen erin, de hoofdpersonen van hun eigen roman.
Maar aangezien de mannelijke hoofdrolspeler nog steeds niet wist hoe hij het zo tactvol mogelijk kon uitmaken met zijn ex-vriendin, was dat momenteel nogal lastig. Mandy zag het script al voor zich en er zouden mensen gekwetst worden, dat stond vast.
Daarom had ze er al aan gedacht om het stil te houden, maar optrekken met hem zou ingewikkeld zijn als Laurien ook nog ergens rondliep. Uiteindelijk zou het uitkomen. Saskia had al iets door. Haar kende Mandy al het langst van haar vrienden. Ze had ook altijd al in haar klas gezeten, en samen leerkrachten uitlachen, schepte een band.
Nu had ze twee mogelijkheden. Of nee, waarschijnlijk had ze er meer, maar deze stonden vooraan op haar prioriteitenlijstje.
Haar eerste optie was een hele middag bankhangen, met haar favoriete dvd's, veel gezucht en klokkijken. Ze moest toegeven dat dat ergens wel verleidelijk klonk, en het stond dan ook wel hoog op haar to-do-lijstje, maar aan de nummer één kon het niet tippen, nooit niet.
Eigenlijk had ze al beslist voor haar idee concreet was uitgewerkt. Mandy was best impulsief, maar vaak hield ze zich wat in.
Maar daar had ze nu geen geduld voor. Ze greep haar kort, paars leren jasje, dat op haar bureaustoel lag. Snel gooide ze ook haar gsm in haar maxi shoptas en streek haar pony recht.
Ze vond het eigenlijk zelf wel redelijk belachelijk dat ze zo'n grote tas had om er dan alleen maar haar gsm in op te bergen. Ach ja, waarschijnlijk was het toch te warm en dan kon ze haar jas er ook in kwijt.
En ze kon tenminste niets verliezen, wat haar nogal vaak overkwam.
Ze had natuurlijk ook nog naar haar kleinere tas kunnen zoeken, waarmee ze niet zo voor schut zou staan, maar de woorden 'geduld' en 'Jared' gingen nu eenmaal niet samen.

Gelaten sloeg Mandy de twee treden van de bus over en kwam meteen met beide voeten tegelijk op de stoeprand terecht.
Ze wist dat ze nog tijd genoeg had, maar onwillekeurig haastte ze zich toch, alsof elke minuut die ze spendeerde zonder hem een verloren minuut was.
Ze konden in het openbaar niet als koppel verschijnen, maar hem vereren met een bezoekje kon toch geen kwaad?
Ze kon er niet aan doen, maar ze wou bij hem zijn. Ze wou bewijzen dat ze de voorbije dagen niet gedroomd had. Als ze zijn groene ogen zou zien, zou ze gerustgesteld zijn. Hij zou nog steeds van haar zijn.
Opgetogen belde ze aan bij het ouderlijk huis van Jared.
Zou hij openen? Of zijn ouders? Alhoewel ze al een paar jaar vrienden waren, had ze zijn ouders nog nooit ontmoet.
Ze had ze misschien eens eens per toeval ontmoet - zo groot was hun stad immers niet -, maar aangezien ze nooit aan elkaar waren voorgesteld, had ze hen nooit bewust herkend. Misschien konden ze wel eens aan elkaar worden voorgesteld, als ze eenmaal een echt koppel waren.
Ze wist wel dat hij nog een broer had.
“Jared?”� vroeg ze, toen de deur openging, na een hoop gestommel achter de deur.
“Op zijn kamer,”� knipoogde de jongen die ze voor Jared had aangezien. Ze begreep dat dit zijn broer moest zijn.
“Het is oké, iedereen haalt ons door elkaar. Ik ben Derek.”� lachte hij, en zijn haren schudden mee, zoals ze bij zijn broer ook altijd deden. Mandy had even nodig om te bekomen van de schok dat ze zoveel op elkaar leken, maar ging uiteindelijk toch het huis binnen. Het was er niet overdreven netjes, maar je zag dat het er onderhouden werd. Het was niet immens, maar de lege ruimtes waren opgevuld met gezellige, wanordelijke rommel.
Ze liet nog snel een blik op de benedenverdieping vallen en ging toen de houten trap op naar boven. Op de deur waar Jared op stond, hief ze haar hand op om te kloppen, maar liet die toen weer slapjes vallen.
Ze ging hem tenslotte verrassen, en waarschijnlijk had hij toch muziek in zijn oren, dus dat hielp ook niet.
Moedig duwde ze zijn deur open en ging ze naar binnen. Ze wist niet wat ze verwacht had, maar alleszins geen complicaties.
Laurien stond met een CD in haar handen met haar rug naar haar toe. Jared draaide zich vliegensvlug om en wees met zijn vinger naar de deur. Zou hij het haar vertellen?
Had ze iets onderbroken? Stond hij op het punt een einde aan zijn relatie te maken?
Haar nieuwsgierigheid onderdrukkend, ging Mandy snel naar buiten. Ze hoorde Laurien zich omdraaien en commentaar geven op een CD, terwijl Jared kortaf antwoordde dat hij even naar het toilet moest.
Ze zou niet lang meer moeten wachten op een uitleg. Jared sloot de deur achter hem en greep haar beet.
“Ben je nu helemaal gek geworden? Kom mee naar de badkamer.”� siste hij.
“Kinky,”� fluisterde Mandy, maar ze zag zijn afkeurende blik en wist dat het menens was.
Achter de deur van de badkamer barstte hij los. Ze kon er niet aan doen, maar had nog steeds ongelooflijk veel zin hem tegen de muur te duwen, en hun lippen nooit meer van elkaar los te maken. Dat zou ze ook doen, maar misschien moest ze toch eerst even naar zijn - waarschijnlijk heel erg interessante - uitleg luisteren.
“Ik zal het kort houden, want mijn gewoonlijke plaspauze duurt niet zo lang. Wij hebben niets met elkaar, oké? Ik breek niet met Laurien. We kunnen nog eens afspreken, maar maak nu dat je hier weg komt.”� zei hij allemaal heel snel na mekaar. Was het mogelijk dat ze hem verkeerd had begrepen?
Hij keek haar gefrustreerd aan. Nee, dat was onmogelijk. Mandy trok wit weg en werd toen vuurrood.
“Denk jij echt dat ik me ga verlagen tot zo'n spelletjes? Het gaat me niet om het kwetsen van Laurien, als je dat soms denkt. Ik wil jóu. Maar weet je, als je hier niet aan je trekken komt, ga dan lekker op een ander, maar ik -”�
“Als je nu vertrekt, vertel ik niets aan Laurien.”� zei hij waarschuwend, terwijl hij haar al half buiten duwde.
Ze trok haar arm weg en sloeg de deur achter zich dicht. Ze hoorde de sleutel in het slot vallen, maar draaide zich niet om. Ze moest hier weg. Versuft verliet ze het huis. Ze werd nog nageroepen door Derek, maar ze had geen zin om iets uit te leggen.
Ze moest hier weg, en wel nu meteen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.