FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 33 - Maryl

Maryl probeerde haar glimlach te behouden bij de klant die haar al voor de zesde keer bij hun tafeltje riep, terwijl alle andere tafels probeerden af te rekenen.
Tot overmaat van ramp was Els ziek. Els werkte er in de weekends, als het het drukst was, en nu zij ziek was, voelde iedereen in het restaurant dat.
“Een servet, alsjeblieft,”� vroeg hij, “Deze is vuil.”�
Is dat niet de bedoeling, dan?
Maryl had geen probleem met moeilijke klanten, die bereidden haar immers voor op het echte werk in een restaurant, maar ze had wel een probleem met onredelijke klanten, die zich verkneukelden in het harde werk dat zij verrichtten en dan nog niet te beroerd waren om commentaar te leveren.
“Natuurlijk, ik haal er meteen eentje.”� zei ze, terwijl ze zuur lachte. Haar echte glimlach was haar vergaan toen dezelfde klant al vijf keer had gevraagd om een nieuw glas (wegens omgestoten), een nieuw rietje (wegens kapot gebeten), een nieuwe onderlegger (wegens op getekend), een nieuwe dienster (wegens te onervaren), en een nieuw bord (wegens te lelijk gedresseerd). Die laatste twee had ze hem vriendelijk, maar kordaat geweigerd. Ook al wou ze hem best een andere serveerster toewijzen - graag zelfs -, er waren er simpelweg niet voldoende.
Toen ze zich omdraaide en de keuken inging, knarsetandde ze. Ze dacht niet dat iemand haar uit haar goede stemming, waarin ze al enkele dagen verkeerde, kon halen, maar die man was toch aardig op weg. En het ergste was nog dat hij er plezier in leek te hebben. Alsof hij wist dat ze dolblij omdat ze Pieter eindelijk over haar gevoelens had kunnen vertellen en omdat ze straks hadden afgesproken.
Ze kon nu al niet wachten op het einde van haar shift, en die klant besloot om elke volle minuut daarvan te gebruiken om haar te tergen.
Waar ze gisteren nog wenste dat het drukker zou zijn, smeekte ze nu om een moment rust, om even op adem te komen.
Met volle borden ging ze naar een tafel van twee personen, waarna ze afrekende aan de kassa met een ander koppel.
“Hey, hallo, alles goed? Ik kom je helpen.”� hoorde ze in een gehaast tempo achter zich, alsof de persoon die de woorden uitsprak zag hoe druk het was. Snel gaf ze de man voor zich zijn wisselgeld terug en draaide zich om.
“Thomas?”� vroeg ze verwonderd.
“Els is ziek, toch? De baas vroeg of ik wat eerder kon komen. Maar vertel me eerst maar alle sappige details. Is er iets gebeurd gisteravond? Zeg alsjeblieft van wel. Dat zou mijn ego als relatiebemiddelaar erg op prijs stellen.”�
“We hadden nog niet eens een relatie.”� merkte Maryl op.
“Dat doet er niet toe... Wacht even, zei je 'nog niet'?!”� vroeg hij toen hij haar moment van onoplettendheid opmerkte. “Betekent dat...?”�
Hij maakte zijn zin niet af, maar las de onuitgesproken woorden op haar gezicht en gaf haar een welgemeende knuffel.
“Ik ben blij voor je, echt waar.”� grijnsde hij. “Ik voelde me altijd nogal schuldig omdat ik verliefd was op Mandy, die nooit goed voor me was, en niet eens inzag dat mijn beste vriendin eigenlijk verliefd op mij was. Ik zag het gewoon niet, ik was te verliefd op het beeld dat ik van je zus had, en ik heb je zo gekwetst. En ik spendeerde toen ook zo weinig tijd aan je en zo. Te weinig Thomas kan niet goed zijn voor iemand.”�
“Daar kan jij toch niet aan doen? Je gaat je gevoelens niet tegen hé.”� pruttelde Maryl tegen.
“Weet ik.”� zei hij alleen maar, en hij keek haar weer even blij aan.

Toen ze een uur later het restaurant verliet, stond Pieter haar al op te wachten. Hij nam haar in zijn armen.
“Hoe was je werk?”� vroeg hij ergens tegen haar oor. In tegenstelling tot haar had Pieter geen vakantiejob kunnen krijgen deze zomer en wist hij dus niet hoe het was om met oude brompotten om te gaan, die heel de tijd van bestek wouden veranderen. Maar nu ze genoot van de knuffel, was dat allemaal verleden tijd.
“Na deze nacht lijkt alles wel saai.”� lachte ze.
“Daar moet dringend verandering in komen,”� grijnsde hij.
De pretlichtjes in zijn ogen fonkelden. Dat was het laatste wat ze zag voor ze haar ogen sloot en verdronk in een eeuwigdurende kus.
Tenminste, dat dacht ze, tot hij stopte.
“Zo, wat denk je? Moeten we nu iemand inlichten? Die andere vier, die heel de tijd rond dit verliefde koppeltje hangen, bijvoorbeeld?”� lachte hij.
“Goed idee.”� antwoordde ze blij. Ze had zich die nacht ingehouden om niet als een gek bij Magali aan te bellen. Ze wou zelfs Mandy wakker maken, maar dat had ze toch maar niet gedaan. Die zou dat niet erg op prijs stellen en Maryl wist ook niet of Pieter wel meteen alles wou vertellen.
Ze was blij dat ze gewacht had, dit was iets wat ze samen moesten doen. Maar ze was ook opgelucht dat ze het eindelijk met iemand kon delen, met haar beste vrienden van het hele universum. Plots besefte ze dat ze, op dit moment, één van de gelukkigste personen van de wereld moest zijn.
Ze kuste Pieter kort op zijn mond.
“Waar was dat voor?”� vroeg hij verwonderd.
“Gewoon, om te tonen hoe gelukkig ik wel ben.”� glunderde ze. En dat was ze. Gelukkig. Heel erg.

Terwijl ze achterop bij Pieter zat en hem losjes rond de middel vasthield, reden ze naar Maryls buurt.
Ze wist nog dat Janni en Magali samen bij die laatste hadden afgesproken en met een beetje geluk zaten de jongens daar ook, omdat ze toch niet wisten wat anders te doen. Dat hoopte ze althans.
Ze konden ook gewoon wachten tot ze het zelf ontdekten, maar Maryl wou het hen liever zelf vertellen.
Pieter zette de fiets voor de voordeur en belde aan. Hij kuste haar nog snel op haar voorhoofd en nam haar hand in de zijne. God, wat hield ze van deze jongen.
Ze wist dat het ook wel zijn eerste kriebels uit verliefdheid waren die hem zo romantisch maakten, maar toch.
De deur die geopend werd, bevestigde haar eerste vermoedens. In de verte hoorde ze Bryans luide, blaffende lach. Magali keek eerst blij naar Maryl, toen verbaasd naar Pieter en dan ontzet naar hun handen die in elkaar verstrengeld waren. Ze slaakte een gilletje.
“Aaaah! Ik ben zo blij voor jullie!”� schreeuwde ze en ze sloeg haar armen om hen beide heen.
Dit was al de derde keer die dag dat ze een enorme knuffel kreeg. Excuseer, vierde. Janni was ook op hen gesprongen.
“Wij ook! We dachten al dat er inbrekers voor de deur stonden of zo, wat een gegil!”� riepen Bryan en Stefan.
Ook zij zetten zich aan weerszijden van het kersverse koppel.
“Nooit gedacht dat jij eerder een nieuw lief zou krijgen dan ik.”� lachte Bryan.
“Wat?! Is dat een sport of zo?”� vroeg Janni verontwaardigd.
“Dí»h, waar houden we ons anders mee bezig als jullie je nagels lakken?!”� lachte Stefan.
“Playstation spelen?”� deed Magali hatelijk een suggestie.
“Goed punt!”� complimenteerde Pieter haar.
Maryl lachte en voelde een zacht kneepje in haar hand, die nog steeds in die van Pieter lag. Hij knipoogde naar haar. Dit waren haar favoriete momenten met haar vrienden. Hoge temperaturen, een luchtige sfeer en grapjes hier en daar.
Wacht even, schrap die hoge temperaturen. Een dikke, natte regendruppel plensde op Maryls neus en ze vluchtten naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.