FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 35 - Maryl

Het was niet echt een gesprek geweest, meer een aaneenschakeling van emoties, en toch voelde het alsof ze meer hadden gesproken met elkaar dan de voorbije maanden - of zelfs jaren.
Ergens was het oneerlijk dat Maryl zoveel geluk had met Pieter en Mandy zo weinig met Jared.
Wat nog oneerlijker was, was dat ze nooit lang kwaad kon blijven op haar zus. Op niemand, trouwens. Ze mocht haar nog zo gekwetst hebben, nu had ze echt te doen met jaar zus. En ze moest nu ook niet overdrijven. Alles was goed gekomen met Pieter. Meer dan goed.
Soms wou ze dat ze wat meer assertief ingesteld was, maar dat lag nu eenmaal niet in haar aard. Het zou handig zijn in bepaalde situaties, maar het zou haar ook veel problemen opleveren. Daarom liet ze alles maar begaan zoals het was, tot de situatie haar teveel werd en ze ontplofte. Gelukkig gebeurde dat niet zo vaak.
“Maryl, eten!”� riep haar moeder. Snel stoof ze recht en rende naar de eetkamer. Mandy zat daar al op een stoel, en Maryl snapte waarom. Het waren geen spruitjes die vandaag op het menu stonden, maar wel...
“Jammie, ribbetjes!”� riep ze. “Hebben we iets te vieren?”�
Ze schepte wat koude groenten op en smeerde boter op haar stokbrood.
“Nu je het zegt, je vader en ik zijn dit weekend onverwacht vrij en we hebben een weekendje Disneyland geboekt.”� zei haar moeder blij en ze keek haar verwachtingsvol aan.
“Echt waar?!”� riep Maryl. “Fantastisch mam, pap.”�
Ze stond spontaan op om hen te knuffelen. Het was jaren geleden dat ze nog in Disneyland was geweest. Heel het gezin was er bovendien zwaar verkouden geraakt, waardoor Maryl er niet veel van had onthouden. Wel de hoge temperaturen, en jammer genoeg niet in het park zelf, wel op de thermometer.
Wat ze ook nog wel wist, was dat ze zwaar onder de indruk was geweest van het park.
Ze verstijfde toen ze zag hoe haar vader naar Mandy keek. Sinds die zich 'losgekoppeld' had van Maryl, was hun band niet opperbest geweest. Papa was streng, maar Maryl vond hem ook altijd rechtvaardig. Een tikkeltje ouderwets misschien, maar dat was niet per se negatief.
“Ik weet het niet, wanneer wilde je gaan? En mag Saskia ook mee?”� vroeg Mandy aarzelend.
“Verdomme, Mandy, kan je nooit eens enthousiast zijn zoals Maryl en ons gewoon bedanken?”� schreeuwde papa. Hij was licht ontvlambaar een snel beledigd, misschien waren die minpunten wel negatief. Net omdat Mandy die eigenschappen ook bezat, zat het er vaak tegen met hun vader.
Zijn tegenreactie schoot bij Mandy in het verkeerde keelgat.
“Dat begrijp je echt niet, hé, pa?”� schreeuwde ze terug. “Ik wil geen kopie zijn van Maryl. Ik wil mezelf zijn, mezelf een eigen identiteit geven, in plaats van klakkeloos die van haar over te nemen. Het zou ontzettend tof zijn als je dat zou verstaan. Als je dat al lang geleden gedaan had, had ik misschien niet zo'n stomme bobcoupe moeten aanschaffen die ik pas veel later ook zelf leuk vond. Dan had ik misschien geen constante ruzie met iedereen hier. Stel ik je nu teleur? Wel, sorry dat ik er ook uit kwam floepen. Sorry dat je een tweeling kreeg, in plaats van één perfecte dochter!”�
Ze stond op en raasde naar boven.
“Kom onmiddellijk -”� piepte haar vader.
“Je wordt bedankt, pa.”� snauwde Maryl, waarop ook zij naar boven stormde.
Streng, rechtvaardig en soms een arrogante zak.
Net nu ze weer een beetje contact had (en dan bedoelde ze écht contact, geen gesnauw en bitchy talk) met haar zus, deed haar pa tegendraads. Hij had Mandy weer helemaal terug in haar schulp gekeerd, en ze hoopte maar dat ze haar er weer uit zou krijgen.
Ze klopte op Mandy's deur, maar ging meteen naar binnen, omdat ze toch wist dat ze niet ging antwoorden.
“Pa was onredelijk.”� zei Maryl.
“En wat kan jou het schelen? Jij bent zijn lievelingetje.”� zei Mandy chagrijnig.
“Ik ben ook naar boven gestormd, hoor.”�
“Oh, wauw, groot applaus! Denk maar niet dat ik gezellig met je naar Mickey Mouse ga kijken, vergeet het.”� snauwde ze daarop ook nog.
Maryl keek haar ongelovig aan. Stemmingswisselingen waren niet ongewoon aan Mandy, maar dit was extreem. Een kwartier geleden had ze praktisch gezien nog op haar schoot gelegen en nu gaf ze haar de grootste uitbrander ooit.
Was het weer allemaal komedie geweest?
Ze kreeg er hoofdpijn van. Zich pijnlijk bewust van de stilte en Mandy's spottende blik, maakte ze zich uit de voeten.
Ze ging weer naar beneden.
“Als Saskia mee mag, nodig ik Pieter uit!”� riep ze haar ouders toe. Daarna sloot ze haar slaapkamerdeur achter zich, zich niet beseffend wat ze net gezegd had.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.