Hoofdcategorieën
Home » Lord of the Rings » Moonlight » Elves
Moonlight
Elves
Van de ene kant is het goed dat ik niet weet van welk ras ik ben, je bent voor de rest van je leven verbonden aan je ras en ik ben niet echt een meisje dat ervan geniet om ergens aan gebonden te zijn, zelfs niet aan een man. Maar aan de andere kant..... Het maakte me een vreemde in de wereld waarvan ik zoveel hield.
Nee ik had geen ras, niet echt.... Ik leek op een elf maar daar was ik eigenlijk te klein voor, Mijn haar was dikker dan dat van een normaal mens (of elf) dus dat zou je kunnen koppelen aan een dwerg. Maar mijn zintuigen zijn net zo scherp als een elf maar om een elf te zijn moet je puntige oortjes hebben en die had ik zeker niet! Het was ook een probleem dat mijn ouders gestorven waren.
het huis van Elrond had mij opgevoed als hun eigen dochter, en ik voelde me thuis in Rivendell maar ik wist dat het nooit mijn echte thuis zou zijn.
Arwen had mij op een koude winterdag gevonden en mij naar haar vader gebracht. Later had een groepje elven de gebeenten van haar ouders gevonden.
Een kleine man met een slank gebouwde vrouw in zijn armen. Het moeste gewoon mijn ouders zijn. Vanaf die dacht wist ik dat mijn vader een dwerg was en mijn moeder een elf, hoe gek het ook klonk ik zag ze soms in mijn dromen. Als ik mijn ogen sloot zag ik hun gezicht..... Gek genoeg leek het gezicht van mijn vader veel te veel op dat van de heer van Elrond.
Ik zat voor de raam van mijn slaapkamer en afwezig tekende ik kleine bladeren en vogeltjes. Er werd zachtjes op de deur geklopt en ik schrok op uit mijn gedachten. "Binnen" Haastig bond ik mijn lange zwarte haar in een staart en streek ik over mijn lichtroze jurk.
Arwen kwam binnen en zoals altijd kromp ik zachtjes in elkaar, Arwen was zo mooi en knap dat elk meisje en elke vrouw in elkaar kromp als je in de buurt kwam. "Imma, roep jij Edelweiss?" Arwen glimlachte naar me en ze legde haar smalle hand op mijn schouder.
"Hoezo?" Ik was verbaast. Arwen was niet een echte Edelweiss fan, terwijl Edelweiss mijn beste vriendin en dienstmeisje was.
Arwen haar gezicht betrok. "het is..." nerveus streek ze door haar haar.
"... We hebben een gast." Zei ze uiteindelijk met een wrange glimlach. "Een gast?" ik was verbaast. "Een hobbit, Maar hij ligt op sterven" Arwen sloeg haar ogen neer en ze zuchten diep toen ik langs haar rende.
Reacties:
woww!!!
ga snel verder!!