Hoofdcategorien
Home » A-Team » Gemekker in de dubbeldekker » Gemekker in de dubbeldekker 28
Gemekker in de dubbeldekker
Gemekker in de dubbeldekker 28
Hoofdstuk 28
Na zijn bezoek aan de farm van Joe Westwind, keerde Kolonel Lynch voor enkele dagen terug naar zijn kantoor en daar krijgt hij telefoon van sheriff Paul Pointer
Lynch!
Goede morgen, kolonel. U spreekt met sheriff Paul Pointer. Ik heb gehoord dat u in ons dorp bent geweest voor de opsporing van het A-team. Ik wil u even vertellen dat de man die contact met u had opgenomen over het A-team, gisteren zelf is gearresteerd.
O! Dat is dan niet best voor hem. Door de militaire politie?
Nee, door mij.
Nou, dan kan hij zijn beloning wel vergeten. Kan ik weer opnieuw gaan zoeken naar dat vermaledijde A-team.
Nee, dat hoeft niet Ik heb namelijk sterke aanwijzingen dat het A-team nog steeds in de buurt is en dacht dat u dat wel interessant zou vinden. Ik kan er redelijk makkelijk achterkomen waar ze zich ophouden.
Kolonel Lynch gaat op het puntje van zijn stoel zitten en zijn stem wordt ineens een stuk vriendelijker
Ray en Don blijven vandaag op de farm. Tijdens de feestelijke lunch, met liefde bereid door Nelly en haar dochter Olivia, bedanken beide mannen het A-team voor de steun aan hun baas en de hulp bij hun werkzaamheden. Ze heffen de deftige glazen, voor deze gelegenheid gevuld met onschuldige appelcider, en spreken de hoop uit dat de vier mannen The Goathill nog eens zullen aandoen, maar dan onder plezierige omstandigheden.
Don en B.A. zijn mensen van weinig woorden. Ze kijken elkaar diep in de ogen.
Bedankt. Het gaat je goed.
Dan een korte, stevige omhelzing van twee stoere kerels, waarna ze zich omdraaien en ieder hun weg gaan.
Als iedereen al bijna in de auto zit om naar Catalina te gaan, komt Ray nog aanrennen met een blocnote en een pen.
Hannibal, Murdock, Face, B.A.! De knul moet even op adem komen voor hij verder gaat. Mag ik een handtekening van jullie?
Voor elk van de mannen scheurt hij een blaadje los en overhandigt hen dat samen met de pen.
Wat ga je daar nou mee doen, Ray? vraagt Hannibal die als eerste zijn velletje papier en de pen teruggeeft.
Ray antwoordt pas als hij van alle vier de teamleden de handtekening heeft ontvangen. Hij houdt ze voor zich en kijkt als in extase naar de persoonlijke krabbels van zijn helden. Ray kan met moeite zijn ogen van het papier afhalen, maar kijkt dan Hannibal aan.
Die bewaar ik tot jullie weer in de krant komen! Dan kan ik mooi tegen mn vrienden zeggen dat ik jullie zelf ken!
Ray zwaait de mannen uit tot hij de Van niet meer ziet. Hij slaakt een diepe zucht als hij zich omdraait en zijn werk weer opzoekt, de geiten verwachten straks een schone stal van hem.
De Van, nog steeds voorzien van het logo van schildersbedrijf De Vier Kwasten, rijdt stapvoets langs de parkeerplaats bij het ziekenhuis. B.A zoekt echter een plekje langs de weg waar hij achteruit in kan steken. Dat is handig als je haast moet maken om weg te komen
Ik tel er drie. Zegt Hannibal en wijst de autos van de militaire politie aan.
Murdock kijkt tussen de twee stoelen door. Maar die van Lynch is er niet bij!
Misschien heeft ie m vlak voor de ingang gezet om ons met open armen te ontvangen. Grapt Face.
Hij weet zelf niet hoe dicht hij bij de waarheid zit met die opmerking.
Joe arriveert met zijn pick-up en toetert even als hij wel de parkeerplaats oprijdt. Een kleurrijk gezelschap verzamelt zich bij de poort van het ziekenhuis waar Catalina nog steeds verblijft. Joe verruilde zijn boerenoverall voor een spijkerbroek en een mooi T-shirt. Murdock heeft zijn herdersoutfit in ere hersteld en brengt zelfs zijn staf mee. Face stapt als dokter uit de Van, maar heeft wel een pruik toegevoegd en een snor. Ook Edward Evans maakt deel uit van de groep. B.A. helpt de dames uit de auto van Joe. Nelly draagt een traditionele Afrikaanse jurk in prachtige kleuren en een fraaie hoofddoek. Olivia heeft een eenvoudig jurkje aan, maar wel van Afrikaanse stoffen gemaakt. En B.A. is gehuld in een wijd, wit gewaad afgewerkt met goudkleurig band en stiksels en op zijn hoofd staat een bijna koninklijk hoofddeksel. Deze elegante delegatie voegt zich bij de anderen en samen lopen ze de trappen op, om op bezoek te gaan bij Catalina.
Hannibal draait zich voor de draaideur even om en kijkt aandachtig over de parkeerplaats. Hij wil het even zeker weten, de auto van kolonel Lynch staat inderdaad bij de ingang. Met een grote glimlach onder zijn make-up en snor draait hij zich om en loopt naar binnen
De kamer van Catalina is in één keer helemaal gevuld als ze allemaal tegelijk naar binnen lopen. Een verpleegster, die onverhoeds de deur openzwaait, kijkt geschrokken naar B.A., die als een reusachtig wit spook vlak voor haar neus opdoemt. Met een verontwaardigd gezicht zet ze een potje medicijnen naast Catalina neer en loopt hoofdschuddend naar de deur als ze ziet hoeveel bezoek er is.
Dames, heren, het is niet goed voor mevrouw om zoveel drukte om zich heen te hebben. Houdt u daar toch rekening mee!
Hannibal zag de bui al hangen. Hij stelt haar gerust met de mededeling dat ze afscheid komen nemen en het kort zullen houden. Met zachte hand werkt hij de strenge verpleegster de deur uit en voegt daarna de daad bij het woord door als eerste afscheid te nemen. Hij bedankt Joe voor het vertrouwen in het A-Team en zijn gastvrijheid en wenst hem succes met de rechtszaak. Na een stevige handdruk voor Joe en een kus voor Catalina loopt hij de gang op en houdt daar de parkeerplaats in de gaten. Kolonel Lynch stapt net uit zijn auto en kijkt op zijn horloge: hij wacht blijkbaar op het einde van het bezoekuur en op het A-team. Hannibal geniet al bij de gedachte alleen hoe ze hem straks bij zijn grote neus zullen nemen.
Face drukte zn snor even toen de verpleegster in de kamer was, maar zodra zij vertrok kwam hij weer achter Nelly en Olivia vandaan. Hij geeft Joe nog wat aanwijzingen voor de rechtszaak en zegt dat hij nog eens op de koffie komt als Joe een andere kokkin heeft.
Roep ons er desnoods bij voor de screening van de sollicitanten, Stelt hij met een lach voor, wij kennen daar een paar goede methodes voor Met een knipoog voor Joe en Catalina loopt hij de deur uit.
Face, kom eens kijken. Hannibal wijst naar beneden.
Hmm, volgens mij begin ik een vooruitziende blik te krijgen, kolonel!
Ja, je begint Lynch behoorlijk door te krijgen. Houd dat vol, kid.
Face trekt zijn gezicht in een sippe grijns, want hij weet niet of hij daar zo blij mee is.
B.A. gaat eerst naar Joe.
Als je nog eens een monteur of elektricien nodig hebt om verdachte personeelsleden op te sporen, dan hoef je me maar te bellen.
Ze geven elkaar een high five. Joe bekijkt B.A. nog eens van top tot teen.
Man, je bent zo net een Afrikaans stamhoofd, weet je dat? Indrukwekkend!
Hannibal zei dat we in stijl naar het ziekenhuis moesten gaan. Hoe krijgen we anders zon grote vent vermomd?! Antwoordt Nelly in zijn plaats met een quasi verontwaardigd gezicht. En terwijl ze met een knipoog de hoge muts weer op zijn hoofd zet: We moesten ook die hanenkam nog zien te verstoppen, want meneer wilde hem niet afscheren.
Daarna kijkt ze trots als een pauw naar B.A., zoals ze dat doet sinds hij het kostuum aanpaste. Hij ziet er prachtig uit in haar creatie.
Ondanks haar hoofdpijn geniet Catalina van haar kleurrijke bezoek en kijkt haar ogen uit naar de mooie kleding van iedereen. Ze maken van dit afscheid wel een feestje.
Ik wil het nog een keertje zien dat jij een band verwisselt, hoor! Want ik geloof er niks van dat je dat kunt! zegt B.A. met een knipoog.
Hij bedoelt de avond in de regen, toen ze met twee lekke banden in een natuurreservaat gestrand was. Catalina steekt haar tong naar hem uit, maar ook haar armen om hem te omhelzen. Van B.A. krijgt ze voorzichtig een paar zoenen op haar wang.
Heel erg bedankt. Fluistert ze in zijn oor.
Olivia loopt met B.A. de gang op, ze wil graag nog even alleen zijn met hem.
Nelly houdt Catalina nauwlettend in de gaten, ze ziet dat haar collega even wat rust nodig heeft en zegt dat Murdock even moet wachten. Ze pakt een natte doek en legt die op Catalinas hoofd. Na een paar minuten wordt haar hoofdpijn weer wat minder en wil ze wat rechter gaan zitten. Als Nelly haar kussens heeft opgeschud, wenkt Catalina Murdock. Hij houdt al de hele tijd iets achter zijn rug en haalt nu een pakketje met een strik er omheen tevoorschijn. Voor ze het uitpakt bedankt ze Murdock voor zijn goede beveiliging van haar, voor zijn hulp aan de geiten en voor de lol die ze hebben gehad met zijn maffe kerstverhaal dat hij onderweg liep te vertellen. Uit het pakketje komen een pluchen Border Collie, met op het halsbandje de naam Abby, en een hondenriempje met de naam Billy tevoorschijn. Met dat laatste cadeautje in haar hand kijkt ze Murdock lachend aan en strekt haar armen naar hem uit. Woorden zijn even niet nodig.
Er wordt geklopt en Hannibal kijkt om de hoek. Kapitein, we vertrekken.
Murdock en Catalina laten elkaar los.
Als je thuis bent, heb ik nog een verrassing voor je! zegt hij met bewegende wenkbrauwen en grote, guitige ogen.
Tot slot zoent hij Catalina op een wang, geeft Joe en Nelly een hand en rent dan de kamer uit. Daarna blijft het even stil. Catalina en Joe kijken naar de deur waardoor zojuist het laatste teamlid vertrok. Langzaam dringt het tot hen door dat het A-team vandaag weer uit hun leven verdwijnt, een grote stilte achterlatend. Er druppen een paar grote tranen uit Catalinas ogen die een huilbui aankondigen, maar die komt pas op gang als Joe haar in zijn armen neemt. Nelly loopt op haar tenen de kamer uit, ze laat de twee een poosje alleen.
Olivia neemt B.A. mee naar een zitje in de hal.
Je ziet er prachtig uit, B.A., in die mantel. Wees er zuinig op, hij is van mn vader geweest.
Waarom moest je moeder me dan helemaal meten?
Ze moest toch weten of je hem zou passen! Ze heeft er maar weinig aan hoeven veranderen, hooguit een beetje korter maken.
Olivia doet een stap naar achter om nog eens goed naar de mantel te kijken. Ze krijgt een dromerige blik in haar ogen.
Lijk ik op je vader?
Uiterlijk niet, van binnen wel, denk ik. Mn moeder is niet voor niets zo dol op je!
En jij?
Olivia komt weer dichterbij. Ik mag je ook graag. Ze kijkt hem daarbij open aan. Jammer dat jullie alweer weg gaan. Ik zou je graag beter willen leren kennen.
B.A. knikt, waarmee hij zegt dat hij dat ook zou willen. Ze kijkt hem vragend aan.
Doen jullie wat jullie doen ook wel eens in New York?
Soms.
Ze pakt zijn rechterhand, legt haar visitekaartje erin en vouwt hem dan dicht. Voor als je eens in de buurt bent.
Olivia komt nog dichterbij. Ze gaat op haar tenen staan en legt haar armen om B.A.s nek.
Tot ziens. Fluistert ze in zijn oor.
Als ze haar armen losmaakt drukt ze nog een kus op zijn wang. B.A. buigt zijn hoofd, hij wordt verlegen van haar lieve woorden en de kus, maar een glimlach van oor tot oor glijdt over zijn gezicht en laat zijn ogen stralen. Voor ze weg kan lopen pakt hij haar bij haar schouders en trekt haar tegen zich aan. Zo staan ze een paar minuten met hun armen om elkaar heen, totdat Hannibal door de gang roept dat ze moeten gaan
Kolonel Lynch kijkt elke minuut op de klok van het dashboard. De tijd kruipt voorbij. Had de sheriff er nu maar bijgezegd dat dit ziekenhuis zon lange bezoektijd heeft, dan had ie hier niet zo lang hoeven staan wachten. Als het dan eindelijk zo ver is en de eerste bezoekers naar buiten komen, stapt Lynch uit zijn wagen. Hij schuift zijn stropdas recht, voelt of zijn wapens goed zitten en bereidt zich voor op de vangst van zijn leven.
B.A. loopt als eerste het ziekenhuis uit, nog altijd gehuld in de statige, witte mantel en het sierlijke hoofddeksel. Zijn manier van lopen aangepast aan zijn kleding en de daarmee uitgebeelde status, zo komt B.A. zonder problemen bij de Van aan en start hem alvast. Dokter Face ondersteunt de gekromd lopende herder Murdock. Samen springen ze in de Van en wachten gespannen af hoe de kolonel zal arriveren
Hannibal, voor de gelegenheid weer eens verkleed als Edward Evans, blijft in de hal wachten tot B.A., Face en Murdock van het parkeerterrein af zijn en voegt zich dan bij een grote groep bezoekers die zojuist uit de lift is gestapt. Lynch staat buiten midden op de trap, blijkbaar dacht hij een bekend gezicht te zien tussen als die mensen. De groep bezoekers slokt de kolonel helemaal op, mannen en vrouwen passeren hem aan alle kanten. Zo ook Hannibal, die hem zogenaamd per ongeluk met zijn schouder aanstoot. Hij draait zich kort om, om zich te verontschuldigen, maar Lynch is zo gefocust op de uitgang dat hij de moeite niet neemt om de oudere man aan te kijken.
Ja, ook sorry. Mompelt Lynch en draait zich weer om.
Op de parkeerplaats valt de groep bezoekers als los zand uiteen, ieder zoekt zijn eigen auto op. Hannibal trekt de pruik van zijn hoofd, haalt de snor en de baard weg en moet lachen om de kolonel, die nog altijd hoopvol onder aan de trap van het ziekenhuis staat.
HÃâ°, LYNCH! ZOEK JE IEMAND? roept Hannibal bij de poort en zwaait naar de verbaasde militair.
Voor hij wegrent steekt hij demonstratief een sigaar in zijn mond en ziet vanuit een ooghoek dat de kolonel in zn haast om bij de auto te komen bijna struikelt. Lynch probeert al toeterend zo snel mogelijk van de parkeerplaats af te rijden, maar nu het bezoek vertrekt is het een drukte van jewelste. De Van verdwijnt uit het oog voor hij de slagbomen heeft kunnen bereiken. Lynch slaat hard op zijn stuur en claxon.
Auw!!! Weer niet gelukt!
Chauffeurs om hem heen kijken verstoord om en manen hem tot kalmte. Dat werkt echter averechts en kokend van woede grist hij de walkietalkie van het dashboard.
Alle wagens uitrukken! Achter die zwarte Van aan! En opschieten! Laat ze niet ontsnappen!
Nelly en Olivia namen bij de lift afscheid van het A-team en zochten daarna een bankje op bij de grote ramen in de hal, waar je een mooi uitzicht hebt over het parkeerterrein en het park rondom het ziekenhuis. Hun gekeuvel valt stil als er plotseling wel drie of vier sirenes klinken. Ze staan op en zien in de verte de Van wegrijden met achter hen aan wel drie wagens van de militaire politie. De dames kijken elkaar aan.
Nu is Hannibal vast on the Jazz! stelt Nelly vast.
Olivia kijkt haar moeder verbaasd aan en samen barsten ze in lachen uit.
Nou, ma, je hebt een hoop geleerd van ze!
De volgende dag
U mag naar huis toe. Uw hoofdwond geneest goed en met veel rust zal uw hersenschudding binnen enkele weken ook genezen. Zegt de dokter tevreden.
Ik heb een probleem, dokter. Mn ouders zijn op vakantie, dus er is niemand thuis om voor me te zorgen.
Catalina kijkt de dokter vragend aan in de hoop dat ze langer kan blijven. Joe en Nelly wisselen een blik van verstandhouding, hier zaten ze op te wachten.
Och, dan ga je toch mee naar de farm! Ik heb nog wel ergens een bed voor je staan! zegt Joe opgewekt en wendt zich dan tot de dokter.
Dat komt helemaal goed, hoor! Kom, dan gaan we de ontslagpapieren halen.
En wie bent u dan wel? vraagt de dokter terwijl hij Joe van top tot teen monstert.
Dr baas!
Ach zo
Wel, in dat geval zal uw ontslag toch doorgaan, mevrouw Coldwater. Ik ga uw ontslagbrief maken. Ben zo bij u terug.
Catalina knikt en weet niet goed of ze er blij mee is dat Joe haar een logeerbed aanbiedt in één of andere stoffige kamer. Ze weet dat behalve Joes slaapkamer de rest nooit gebruikt wordt. Nelly pakt een tas en begint alvast spullen in te pakken. Joe glipt de deur uit en haalt de dokter in voor hij bij de balie is.
Meneer, het is een verrassing voor mevrouw Coldwater, maar er staat een opgeknapte logeerkamer op haar te wachten. En ik heb al een verpleegster geregeld, die voorlopig elke dag even komt om de wond te verzorgen.
De dokter kijkt Joe verrast aan. Dan is ze wel een speciaal personeelslid zeker. Veronderstelt hij met pretlichtjes in zijn ogen.
Joe knikt. Ze is het dubbel en dwars waard.
Dan wens ik jullie veel geluk.
Dank u, maar zo ver zijn we nog niet.
De dokter zet nog een handtekening onder aan het blad en overhandigt de ontslagbrief dan aan Joe.
Catalina ziet er huizenhoog tegenop om straks alleen in een muffe logeerkamer te moeten liggen en het huilen staat haar dan ook nader dan het lachen. Hoe komt Joe er bij om zoiets te doen? Is hij dan toch een boer die overal maar gemakkelijk over denkt? Als Nelly nu had voorgesteld om in haar huisje te logeren, dan had ze het wel zien zitten.
Joe ziet het sippe gezicht van Catalina in de binnenspiegel en vraagt zich af of hij er goed aan doet om haar in het ongewisse te laten. Gelukkig zullen ze binnen 10 minuten thuis zijn en is het leed geleden. Wat zal ze opkijken
Joe rijdt helemaal door naar de veranda, zodat Catalina niet zo ver hoeft te lopen. Hij helpt haar uitstappen, want ze is nog steeds erg duizelig.
Het bordje met Welkom thuis doet wederom dienst, maar Catalina werpt een verontwaardigde blik naar die woorden. Thuis? Welkom? Ze voelt zich helemaal niet welkom! Straks wil Joe haar naar een muffe, stoffige logeerkamer brengen! Ze kan er wel om janken.
Nelly neemt Catalina over van Joe en brengt haar, naar goed gebruik, eerst naar de grote woonkeuken.
Nelly?
De manier waarop haar naam wordt uitgesproken doet haar bezorgd omkijken.
Mag ik bij jou logeren?
Nelly gaat meteen bij Catalina zitten en slaat een arm om haar heen. Voor ze kan vragen waarom ze niet in het grote huis wil blijven, beseft ze de reden ervan. Als Joe hetzelfde moment vrolijk binnen komt wandelen, kijkt ze hem berispend aan en wijst met haar hoofd naar de ongelukkige jonge vrouw die ze in haar armen heeft.
Heb je haar nog helemaal niets verteld?
Joe kijkt haar verbouwereerd aan en ziet dan hoe verdrietig Catalina aan tafel zit. Geschrokken pakt hij de stoel aan de andere zijde van haar en kijkt Nelly aan.
Denkt ze echt dat? Joe wijst naar boven.
Nelly knikt en kijkt hem enigszins verwijtend aan, maar ook met een vragende blik hoe hij dit op denkt te gaan lossen.
Catalina, denk je echt dat ben je verdrietig omdat
Joe hakkelt een eind weg en kijkt Nelly daarbij af en toe onzeker aan.
Ben je bang dat ik je op een vieze zolderkamer zal laten slapen?
Catalina knikt, maar kijkt niet op. Dan pakt hij haar gezicht in zijn handen en tilt het langzaam op, zodat hij haar aan kan kijken.
Dat kan ik toch niet maken?! Dat verdien je toch niet?! Ik eh wij hebben een verrassing voor je en die wou ik nog niet verklappen. Het spijt me, Catalina, iIk wilde je niet verdrietig maken.
Joe staat op en pakt haar hand. Kom snel kijken hoe ontzettend welkom je hier bent.
Catalina kijkt hem hulpeloos aan, ze voelt zich te ellendig om te gaan lopen. Dan pakt hij haar op van de stoel en draagt haar de trap op. Nelly glipt op de overloop langs hem heen en zet de deur open.
Kijk eens?
Joe gaat zo staan dat Catalina de hele kamer kan rondkijken. Met haar ogen knipperend tegen het felle licht dat door de ramen komt, laat Catalina haar blik door de kamer gaan. Nelly sluit de gordijnen een beetje, zodat het wat zachter is voor haar ogen.
Dit kan toch helemaal niet? Vorige week, toen ik hier een stoel ging halen, was het hier nog nog Stamelt Catalina.
Joe knikt en vult aan: Stoffig, vol met spinnenwebben en muf.
Catalina kijkt Joe eindelijk aan, verbaasd.
Ik heb een beetje hulp gehad. Verklaart Joe de totale metamorfose.
Het A-team? veronderstelt ze.
Joe knikt. En van Nelly.
Hoe lang
Anderhalve dag!
Hij zet Catalina op het bed neer en gaat zelf op de rand zitten. Nelly volgt zijn voorbeeld aan de andere zijde. Catalina kijkt hen met ogen vol tranen aan. Sorry.
Hé, dat moet ik zeggen, niet jij.
Catalina strekt haar armen uit. Het volgende moment krijgt ze van Nelly en Joe een knuffel en geeft ze hen allebei een kus op hun wang.
Dank jullie wel.
Dan valt haar blik op de schildering op de wand tegenover het bed. Haar gezelschap draait zich om en volgt haar blik. Catalina kijkt er een paar ogenblikken naar en dan komt er een grote glimlach op haar gezicht.
Het vogelreservaat zucht ze en blijft er dromerig naar staren.
Ineens kijkt ze Joe aan. Dat is de verrassing waar Murdock het over had. Als ik thuis was, zei hij.
Nelly trekt alle gordijnen dicht, zodat het donker wordt in de kamer, en geeft Catalina dan een snoertje aan waar een schakelaar aan zit met allerlei knopjes. Dit heeft B.A. gemaakt. Zegt Nelly met trots in haar stem. Druk hier maar eens op.
Catalina volgt de aanwijzing op en er springt een spotje aan, dat precies het schilderwerk van Murdock beschijnt. Ze laat zich in het kussen zakken en doet haar ogen dicht. Nelly gebaart Joe dat hij haar medicijnen moet pakken en een glas water moet brengen. Wanneer hij weg is, vertelt ze dat er vanaf morgen elke dag een verpleegster komt om haar hoofdwond te verzorgen en haar zal helpen bij het wassen.
En Joe heeft dat allemaal voor je geregeld, meisje. Hij heeft alleen veel te lang gewacht om het je te vertellen.
Als Joe terugkomt en haar precies op tijd de tabletten geeft, kijkt ze hem dankbaar aan. Nou en of dat ze zich hier welkom en thuis voelt. Nu wel
Twee weken later
Sinds enkele dagen eet Catalina weer beneden in de grote keuken. Soms, als ze duizelig is, zit ze stilletjes met haar ogen dicht tussen haar collegas. Het doet haar goed om weer naar de sterke verhalen van Ray te luisteren, om de geuren van het koken op te snuiven en met Nelly te kunnen babbelen. En zoals altijd zit ze tijdens de lunch naast haar baas en goede vriend Joe, maar op de één of andere manier willen hun gesprekken niet meer zo vlotten en Joe brengt ook steeds minder tijd bij haar door. Het lijkt wel of hij afstand van haar neemt, zich zelfs ongemakkelijk bij haar voelt en dat maakt haar verdrietig. Zou hij met haar in zijn maag zitten? Toen ze alleen in het donker wilde liggen, vanwege de hoofdpijn na de hersenschudding, zat hij uren naast haar bed. Hij nam de krant mee en las er soms stukken uit voor. Nu brengt hij haar voor de lunch beneden en erna weer naar boven en zegt telkens dat hij het te druk heeft om lang te blijven. Waarschijnlijk is er ook wel werk blijven liggen in de afgelopen we-ken, maar toch mist ze die heerlijke momenten samen.
Vanmorgen kwam Nelly het bed verschonen en vond haar in tranen, in een donkere kamer, met alleen de spot aan op het kunstwerkje van Murdock.
Nelly deed rustig haar werk en luisterde ondertussen zwijgend naar haar zorgen. Een goed gesprek van vrouw tot vrouw volgde. Tot slot gaf Nelly haar een advies voor verliefde dames, over eventueel toe te passen tactieken.
Soms moet je ze een duwtje in de rug geven, meisje, dat weet jij als geen ander.
Met een knipoog liet Nelly de opgevrolijkte Catalina weer alleen.
Joe, volgende week loopt mn contract af. Wanneer wil je het functioneringsgesprek houden?
De farmer blijft met de deurklink in zijn handen staan. Dat doen we als je beter bent, Catalina. Niet eerder.
Waarom niet nu? Ik voel me al een stuk beter en we hebben nu de tijd. Ik vind het niet prettig om zo lang in onzekerheid te zitten.
Ik begrijp je argumenten, maar ik kan het als je baas niet maken om jou aan het werk te zetten als je ziek bent. We gaan om de tafel zitten als je beter bent en niet eerder. Zo hoort het, zo doen we het.
Joe maakt aanstalten om te vertrekken en pakt de deurklink weer vast.
O.k Maar ik vrees dat het dan nog wel een maand gaat duren, want mn ouders komen eerder naar huis en halen me op. Nelly heeft ze verteld dat ik het hier niet naar mn zin heb.
Met schrik in zijn ogen draait Joe zich om. Is dat zo?
Catalina wil eerst zijn reactie op haar mededeling zien en buigt dan haar hoofd.
Ben je echt ongelukkig hier?
Je bent kordaat genoeg om í la minuut een geit te kopen als je een mooi exemplaar ziet, maar als het om menselijke zaken gaat, stel je alles maar uit. Ja, denk je dat ik hier nog lekker lig, als ik niet weet of ik hier nog mag blijven werken?
Joe gaat op de rand van het bed zitten. Dat moet hij toch even verwerken. Hij wil helemaal niet dat ze naar huis toe gaat! Hij is stapelverliefd op haar, maar durft haar niet te vragen zolang ze ziek is. Ook dat vindt hij ongepast. Stel je voor dat hij haar om verkering vraagt en ze weigert?! Dan komen ze wel in een heel ongemakkelijke situatie terecht!
Opeens realiseert hij zich dat zijn principes hem in de weg staan, ze belemmeren hem om de dingen die in zijn leven spelen goed aan te pakken. Er steekt een storm op en binnen enkele seconden woedt er een hevige strijd van binnen. Catalina ziet dat, maar laat niets merken. Ze zwijgen allebei en de stilte die in de kamer hangt zindert van spanning.
Kom eens
Catalina doet net alsof er iets op zijn overhemd ziet en dat ze eraf wil halen. Joe reageert als vanzelfsprekend, hij gaat verzitten zodat ze er bij kan. Ze kijken elkaar aan: zij hem vol verwachting, hij haar verontschuldigend.
Hoe lang denk je nog nodig te hebben om die ene vraag te stellen, als dit het antwoord is?
Ze pakt Joe met beide handen bij zijn kraag, trekt hem naar zich toe en kust hem op zijn mond. Als ze hem loslaat, realiseert ze zich pas wat een enorm risico ze heeft genomen en buigt haar hoofd, in afwachting van een uitbrander.
Oh, Catalina, wat doe je nu?! kreunt Joe.
Hij is helemaal in verwarring gebracht, maar zo te zien niet de meest ongelukkige Alles wat hij de laatste tijd voor haar voelt en ijverig probeert te verstoppen tot het juiste moment daar is, stroomt nu in volle hevigheid door hem heen. Joe weet ineens dat hij niet langer alles voor zich uit moet schuiven. Hij voelt zijn zelfvertrouwen terugkeren en weet wat hij gaat doen: het haar eens een beetje betaald zetten voor die liefdevolle overval
Joe kijkt Catalina serieus aan. O.k., je hebt gelijk. Een baas mag zijn personeel niet in onzekerheid laten over het werk. Wel, dan wil ik graag van je weten of je hier wilt blijven werken.
Met een ontgoochelde blik heft ze haar hoofd op. Is dat alles wat hij haar wil vragen na die kus?!
Ja. antwoord ze met een benepen stem. Verder kan ze van verbijstering niets uitbrengen.
Wil je ook met de kudde blijven werken? Vraagt Joe met een stalen gezicht.
Catalinas ogen prikken. Ze buigt haar hoofd voor de eerste tranen over haar wangen biggelen. Stilletjes knikt ze na zijn vraag.
En dan heb ik nog een vraag: Je bent hier al stalknecht, herderin, een enthousiaste en goede collega. Maar zou je ook mijn vriendin willen worden?
Catalina heft haar hoofd langzaam op en kijkt Joe met ogen vol tranen ongelovig aan. Meent hij wat hij vraagt of neemt hij haar in de maling als straf voor haar vrijpostig gedrag? Ze ontdekt echter dat hij nu heel anders naar haar kijkt: verliefd en hoopvol. Dan stroomt haar hart weer vol. Zwijgend knikt ze totdat hij haar gezicht in zijn handen neemt en haar teder kust.
Was dat de goede vraag? Fluistert Joe met lachende ogen.
Weer kan ze alleen knikken door alles wat er door haar heen gaat. Joe neemt haar in zijn armen voor een lange hartstochtelijke zoen.
Op het moment dat Joe iets tegen Catalina wil zeggen, wordt onderaan de trap geroepen dat hij moet komen helpen in de stal. Er is een geit die moeite heeft met aflammeren. Ze kijken elkaar een moment geschokt aan, omdat Nelly hen ruw uit hun eigen wereldje haalt en hen terugwerpt in de realiteit van het boerenleven. Joe laat Catalina los en gebaart verontschuldigend dat hij moet gaan. Bij de deur keert hij echter om, loopt met grote passen terug en geeft haar nog een kus.
Kom straks maar vertellen zegt Catalina met geëmotioneerde stem als hij zijn plicht als boer gaat vervullen.
Ze wil er altijd graag bij zijn als een geit aflammert. Dat ze deze keer verstek moet laten gaan, is niet zo erg. Ze weet nu dat ze er nog vaak bij zal kunnen zijn: eens wordt ze hier de boerin.
Een uurtje later komt Joe terug. Melkgeit Maya heeft twee mooie grote geitlammeren gekregen, van de enkele maanden geleden ontsnapte bok Christopher. Met het mooie weer heeft hij moeder en lammeren op een klein weitje gezet, zodat Catalina ze kan bewonderen. Joe helpt haar uit bed en met zijn armen om haar heen geslagen, staan ze samen voor het raam.
Mag ik ze een naam geven?
Waarom dat?
Omdat ze op een speciaal moment geboren zijn.
Catalina draait zich om naar Joe en kijkt hem verliefd aan. Joe glimlacht en geeft haar een kus.
Hoe gaan ze heten? vraagt hij, terwijl ze weer naar de vertederende lammeren kijken.
Ciska en Sissy.
Zojuist verzonnen of zijn dat namen die iets betekenen voor jou?
Gemaakt van mn omas naam. Oma Francisca kwam vroeger altijd bij me staan kijken als ik haar erf aan het vegen was. Dan zei ze altijd: Wat ben jij toch sterk!
Omas zijn wijze vrouwen, dat zie je maar weer.
Joe en Catalina staan nog een tijdje over de farm en de weiden uit te kijken, tot hij haar van de vloer tilt en de kamer uitdraagt.
Hé, wat doe je nu?
Wat denk je? Nu je mijn meisje bent, wil ik dat de hele wereld dat weet. Joe geeft haar een kus. Maar laten we gewoon hier op de farm beginnen. Vind je ook niet?
Sharey
Reacties:
Geweldig verhaal! ik heb het binnen een week geprobeert uit te lezen... niet dat het lukte... maar dat boeit niet! prachtig geschreven! vol humor, en die geiten zijn zo leuk -.-'' dit is een verhaal dat een vervolg nodig heeft! als die komt kijk ik er al naar uit. het is verslavend om te lezen! vooral met de vindingrijkheid (is dat een woord? zo nee, dan is het van af nu een woord) van het A-Team! ik heb genoten van het lezen!
Omg wat een geweldig verhaal!!
Het werd bijna een verslaving, want ik begon elke dag te kijken of er al een nieuw hoofdstuk was... (a)
Het is een geweldig verhaal en net zoals bij de vorige heb je me met plezier een verhaal over het A-team laten lezen
Echt wow,
Ik vond het echt een superverhaal, ik wou steeds doorlezen en dat heb ik niet zo heel snel. Ik vond het een erg tof onderwerp
Echt respect