FanFic.nl

Skyline

Neun

Ergens vond ik het wel zielig voor Tom, want hij zat er best beteuterd bij. Maar langs de andere kant had hij het zelf gezocht, door haar zo uit te dagen. Ze zat weer als haar kleine lieve zelf met David het script te bespreken, en de lieve, schattige blik in haar ogen was een wereld van verschil met de vamp waaraan Tom ten prooi was gevallen.
Inderdaad, een kanjer van een actrice.
Ik nam haar nogmaals in me op. Ze leunde met haar kin op haar hand, keek geïnteresseerd en professioneel naar de rol die ze zou spelen. Haar zachte lippen waren in een constante, zachte glimlach geplooid. Het zag er zo natuurlijk uit, ze was zo onschuldig. Plots keek ze me recht aan, ik slikte toen haar gifgroene ogen de mijne doorboorden.
"Wat denk jij ervan, Bill?" Haar stem zong zelfs als ze sprak, en in gedachten gaf ik mezelf een klap in mijn gezicht om terug geconcentreerd te worden.
"Sorry, ik luisterde niet," zei ik eerlijk toen ik met geen mogelijkheid kon bedenken wat haar vraag was.
"Of je het goed vindt als we het hele verhaal in Parijs situeren? Dan lijkt het eerst romantisch te worden, want het is tenslotte de stad van de liefde, en omdat jij een romantisch imago hebt, maar dan begint het melodietje, en slaat de hele sfeer om van lief en zacht naar- tja, naar wat? Iets dat aansluit bij het nummer. Wild, roekeloos, in en roes. Misschien een beetje wijn of zo." Naar het einde van haar zin toe, mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen mij, maar dat was niet erg. Ik was toch alweer afgeleid door de welving van haar borsten die mooi afgetekend stond in haar topje.
David knikt enthousiast.
"Ja, ja ja, inderdaad, een beetje sfeer creëren, ik hoorde al dat je daar goed in bent." Haar wangen werden lichtjes rood, ze streek haar lokken achter haar oor. De prachtige bruine krullen bleven slechts enkele seconden liggen, vielen toen weer naast haar kaaklijn, met haar kleine meisjes-lach.
"Ja, voor mij is dat goed."
"En voor jullie?" Ze draaide zich naar de jongens, en het verbaasde me dat ze niet vergeten was dat zij ook inspraak hadden.
"Klinkt goed," complimenteerde Gustav. Het viel me op dat hij spraakzamer was in de buurt van vrouwelijk schoon. Georg zij niets, was haar nog steeds uitvoerig aan het bekijken, wel subtiel, en hij knikte. Ze glimlachte tevreden, rolde lachend met haar ogen toen de bassist toch niet subtiel genoeg was.
Met haar als mijn tegenspeelster kon ik wel leven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.