FanFic.nl

Avatar: Legend of the Benders

Meeting Kaiya

''Kenji.'' Yama keek hem kort aan, duidde hij nou op zijn naam? Wacht, dan moest zij die ook zeggen, maar, zou ze dan niet haar identiteit weggeven? Nee, er waren vast wel meer mensen die zo heten, toch? ''Yama.'' De man trok een nadenkend gezicht, maar besloot toen over te gaan op de aanval. Zijn linkervoet verdween in de grond, waardoor een rotsblok uit de grond verscheen. Deze vuurde hij af door met zijn linkerhand naar voren te stoten, alsof hij de steen weg sloeg. Yama spreidde haar armen en deed ze vervolgens omhoog. Een stenen muur verscheen voor haar, die het rotsblok weerde. Daarna sprong ze erachter vandaan en vuurde zelf herhaaldelijk rotsblokken af. Deze weerde Kenji makkelijk af. Hoe kon ze ook zo stom zijn, zelf was ze nog niet professionele aardemeester. Opnieuw kwam een enorm gevaarte op haar af. Ze wilde wegspringen, maar kon haar voeten opeens niet zo goed bewegen. Geschrokken keek ze naar beneden en zag dat haar voeten gevangen zaten. Dat had hij goed gepland. Afweren was te laat, dus zette ze zich schrap voor de klap. Ze werd volop geraakt, met als gevolg dat ze naar achteren vloog, tegen het dichtsbijzijnde marktkraampje. Krampachtig deed ze een poging om overeind te komen, maar dat stond het kraampje klaarblijkelijk niet toe. Langzaam kwam Kenji op haar afgelopen. ''Tch, ik had gehoopt dat je meer in je had.'' Yama's ogen werden groot van ongeloof toen hij weer een houding aannam. Wilde hij... Er nou een eind aanmaken? Gespannen kneep ze haar ogen dicht, klaar om ook deze klap op te vangen. Net op het moment dat hij de genadeslag wilde geven kwam Kosoku aanrennen. Hij had het meisje op zijn rug, die met haar linkerhand zijn teugels vasthad. Met haar rechterhand had ze de 'stok' vast, die ze één keer liet ronddraaien, waardoor er lucht uit verscheen. Kenji was hier niet op voorbereid en kreeg de volle laag. Versufd kwam hij op de grond terecht, waardoor het meisje tijd genoeg had Yama op Kosoku te trekken. Daarna commandeerde ze het struisvogelpaard weer te rennen, het dorp uit.

Een opgeluchte zucht was hoorbaar, gevolgd door een harde plof. De drie bevonden zich nu diep in het bos, dat aan het dorp grensde. Yama keek het meisje verbaasd aan, dat zich achterover op de grond had laten vallen, maar keek geschrokken weg toen hun blikken elkaar kruiste. ''M-mag ik vragen hoe je heet?'' vroeg ze onzeker, maar beleefd. Een glimlach verscheen op het meisje haar gezicht. ''Ik? Ik heet Kaiya.'' Bij het horen van die zin boog Yama voorover. ''B-bedankt dat je me hebt geholpen.'' Verbaasd staarde Kaiya haar aan. ''Ik jou geholpen? Het is juist andersom. Hoe zit het met jou naam?'' Ze keek Geïntereseerd naar Yama, terwijl ze onder de hoed door probeerde te kijken. ''Yama,'' antwoordde ze kort en hield haar hand voor de hoed, alsof ze haar identiteit wilde behouden. Er verscheen een lichte grijns op Kaiya haar gezicht, terwijl ze recht kwam via luchtsturing. Nog voordat Yama iets kon doen of zeggen stond ze naast haar, terwijl ze de hoed van Yama's hoofd aftrok. ''Zo, nou kan ik je gezicht tenminste zien...'' sprak ze, terwijl ze zelf de hoed opzette. Nadat ze in de groene ogen van Yama had gekeken werd ze stil. ''Yama als in... De prinses van Ba Sing Se...?'' Ze zette de hoed weer af en gaf hem terug. De prinses liet haar blik naar de grond zakken en knikte kort. ''Ben je... Soms weggelopen van huis?'' Opnieuw knikte ze. ''Heb je er ook een rede voor?'' Weer een knik. ''Mag ik die dan weten?'' Ze liet een zachte zucht ontsnappen, voordat ze op de grond ging zitten. Kosoku ging achter haar staan, merkend dat ze ietwat verdrietig werd. Maarja, dat moest ook haast wel, omdat de rede dat ze wegging niet zo fijn was. Normaal als je wegloopt is het omdat je ruzie hebt met je ouders, ofzoiets, maar bij haar lag dat anders. Het diet liet zijn kop zakken, totdat hij naast haar gezicht was. Daar stopte hij. Klaarblijkelijk had hij door hoe ze zich voelde en wilde hij haar troosten. Kaiya ging recht tegenover haar zitten, in de kleermakers-houding. ''Als je het niet wilt zeggen, hoeft dat niet...'' Ze schudde haar hoofd, haalde diep adem en begon precies te vertellen wat er die avond was gebeurd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.