FanFic.nl

Avatar: Legend of the Benders

A new objective: Find the avatar!

''Hm, dat is inderdaad wat.'' Kaiya trok een nadenkend gezicht. ''Je bent zeker op zoek naar reisgenoten?'' Yama fronste even. Dat was inderdaad haar idee geweest, maar.. ''Je gaat me toch niet vertellen dat je zonder plannen bent vertrokken?'' sprak Kaiya verder en keek haar argwanend aan. ''N-nee..'' antwoordde ze eerst, maar knikte toen ten teken dat ze het op gaf. Beide lieten ze een zucht horen. ''Goed, ik help je met een plan bedenken. Ik was toch niet van plan om in dat dorp te blijven.'' Verbaasd keek ze naar de luchtmeester. ''Kaiya, waarom viel Kenji jou eigenlijk aan?'' Het was even stil. ''Dat heeft met mijn verleden te maken...'' mompelde ze en keek weg. Blijkbaar wilde Kaiya niet veel van haar verleden loslaten. Dat vond ze ook niet erg, ze kende Kaiya niet persoonlijk genoeg. ''Als je erover wilt praten hoor ik het graag...'' antwoordde ze zacht. Misschien zelfs te zacht. ''Goed, iedereen weet dat je veel kameraden nodig hebt, als er een oorlog aan dreigt te komen!'' ging Kaiya enthousiast verder, alsof ze het gesprek van net was vergeten. ''Misschien zou het een goed idee zijn de avatar te zoeken?'' Yama staarde haar verbaasd aan. ''Als ik het goed heb is de volgende avatar een aardemeester,'' ging ze onverstoord door. ''Maar het kan ook zijn dat deze al op training is in andere gebieden...'' Opnieuw trok Kaiya een nadenkend gezicht. ''Laten we eerst voor de zekerheid het aarderijk uitkammen. De avatar moet vanzelf aan bod komen.'' Dat wilde Yama maar al te graag geloven, maar het enige probleem is, dat deze waarschijnlijk in Ba Sing Se te vinden is, waar ze juist vandaan kwam. Daarbij wist ze niet zeker hoe ze haar identiteit moest verbergen in haar eigen stad. Kaiya merkte op dat ze in gedachten verzonken was. ''Als we eerst terug gaan naar Ba Sing Se hebben we het ergste al gehad, toch?'' vroeg ze, alsof ze gedachten kon lezen. Het was inderdaad beter om meteen daarheen te gaan, nu het nog een beetje rustig was. Daarbij, misschien viel ze wel helemaal niet op als ze alleen met Kaiya was. Yama knikte zacht. ''Goed, is je struisvogelpaard weer op kracht? We zullen hem nodig hebben, aangezien we weer langs het dorp moeten..'' Yama liet haar blik over hem glijden, vervolgens over Kaiya en sprak:''Zijn naam is Kosoku.''

Daar stond ze dan weer, op hetzelfde station. Het was een wonder dat niemand haar nu al had herkend, aangezien Kaiya haar hoed in de trein had afgetrokken, alleen maar omdat ze zich verveelde. Maar, zelfs Kaiya zou nu moeten weten dat ze hier in cognito moest gaan, anders was het voorbij. Nog even checkte ze of haar hoed goed zat, waarna ze met Kosoku en Kaiya het station afliep. Terug in Ba Sing Se, wat ironisch. ''Dus, waar beginnen we?'' fluisterde ze zacht naar de luchtmeester. ''Hm, goeie vraag...'' Yama kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Was Kaiya niet degene die dit plan had bedacht? En dan had ze haar er nog wel op aangesproken dat zí­j zonder plan uit Ba Sing Se vertrok, waar ze toch al weg moest. Nu zitten ze op de gevaarlijkste plek voor haar, haar eigen stad, zonder enig plan. Op dat moment, voor heel even, kwam Makoto op in haar gedachten. Heel even maar..

''Kan me niet schelen hoe je haar vindt, ik wil mijn dochter terug! Je zorgt maar dat je haar vindt!'' De keizer sloeg met een gebalde vuist op de tafel, waardoor zijn glas wijn begon te wankelen en bijna omviel. Niet lang daarna verdween de lakei door de deur. ''Mijnheer, we hebben hem gevonden...'' weerklonk een stem, die dezelfde deur binnenkwam. ''Perfect, waar is 'ie?'' De man knikte naar zijn keizer, trok de deur wagenwijd open en gebierde dat ze naar binnen moesten komen. Twee vrouwen kwamen naar binnen gelopen, met tussen hun in een kind. Nouja, een kind, het was eerder een puber, ongeveer van dezelfde leeftijd als de prinses. ''Welkom, mijn jongen. Ik geloof niet dat je ooit eerder hierbinnen bent geweest?'' De jongen schudde zijn hoofd, waarna de koning met zijn handen aangaf dat de andere drie konden vertrekken. ''Maakt niet uit. Dit zal niet de laatste keer zijn dat je hierbinnen bent gekomen,'' ging de man vermaakt verder. ''Ga zitten.'' De jongen volgde de aanwijzigingen op en nam plaats. ''Allereerst wil ik je vragen of je misschien weet waar mijn dochter is?'' Als antwoordt schudde hij nee. ''Dat dacht ik al. Ben je je tong verloren?'' vroeg de keizer en grijnsde breed. ''Nee, meneer,'' sprak de jongen nu, in zijn stem was een trilling hoorbaar. ''Je hoeft niet zo formeel te doen, mijn jongen. Nadat ik je dit verteld heb staan we op gelijke hoogtes.'' De jongen trok een verbaasd gezicht, waarop de man lachte. ''Weet je namelijk wie je bent?'' Nog voordat de jongen zijn mond open kon doen sprak hij verder. ''Nogmaals welkom in mijn paleis, jonge avatar.''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.