FanFic.nl

Skyline

Elf

"Sorry, dit lukt zo niet!" Ik duwde Bill van me af, de tranen in mijn ogen lieten zich nauwelijks onderdrukken. Waarom wilde het niet lukken? Waarom kon ik niet gewoon, net als altijd, een geweldige prestatie neerzetten, de sterren van de hemel acteren?
Er zat iets niet juist, het kwam niet geloofwaardig over. Bill en ik misten een connectie, een klik. Eentje die noodzakelijk was om zo'n intieme scène te draaien.
"Nina?" Zijn zachte stem klonk net zoals ik me voelde: onzeker, angstig. Mislukt.
"Laat me even, ik-" Ik haalde diep adem om een snik tegen te houden. "Ik heb even een pauze nodig." Ik sloeg de zwarte ochtendjas om me heen en floot Dash. Hij stond meteen recht uit zijn mand (die nauwelijks groot genoeg was, maar waar hij steeds opnieuw in ging liggen) en ging aan mijn voeten zitten.
"Het lukt niet, Dash, ik kan het niet," mompelde ik in de veronderstelling dat er niemand was die me kon horen.
"Je hebt het toch al eerder gedaan?" De regisseur stond achter me, ik knipperde verwoed met mijn ogen.
"Net daarom is het zo frustrerend," zei ik met opeen geklemde kaken. Hij legde zijn hand op mijn schouder.
"Het is normaal dat je ene mindere dag hebt. Iedereen heeft daar wel eens last van." Ik keek over mijn schouder naar Bill die een beetje beteuterd met David stond te praten.
"Maar ondertussen moet ik hen teleurstellen. Ik heb er een hekel aan als ik niet aan bepaalde verwachtingen voldoe." Hij gaf me een zacht klopje.
"We gaan het niet pushen. Morgen proberen we het nog een keer."

Zenuwachtig liep ik door mijn hotelkamer. Verdomme. Verdomme verdomme verdomme. Mijn handen trilden van woede en frustratie. Ik had het verknald, en het ergste was dat Bill dacht dat het zijn fout was. Hij had het niet echt gezegd, maar ik zag het aan zijn blik. Zijn ogen waren vervuld geweest met teleurstelling en mislukking. Terwijl het wel degelijk mijn schuld was dat de opnames niet vorderden.
Dash lag te slapen in zijn mand, zijn zachte, monotone gesnurk had een rustgevend effect. Ik ademde een paar keer diep in en uit op zijn tempo. Het werkte, ik kon weer helder denken. Ik moest Bill gaan uitleggen dat het niet zijn schuld was. Anders zou hij noch ik slapen, en dan zou het morgen weer een soep worden. Ja, ik moest me gaan verontschuldigen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.