Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Ridiculous » 6. There goes Freedom
Ridiculous
6. There goes Freedom
Bill PoV
Ik zit languit in de zetel van onze hotelkamer en blader wat door een tijdschrift dat ik vond onder Toms bed. Gustav zit aan de ene kant van de zetel, omdat ik met mijn lange benen de helft in beslag heb genomen.
‘Bill, kan je en beetje opschuiven, ik zit wat krap?’ puft Gustav, die wordt fijngeknepen in het hoekje.
‘Nee, mijn benen hebben rust nodig.’ zeg ik en strek mijn benen express verder uit.
‘Bill, wil je ophouden?’ vraagt Gustav met irritatie in zijn stem.
‘Oké, vooruit.’ lach ik en ga recht zitten. Gustav haalt opgelucht adem en zakt wat onderuit. ‘Jongens!’ roept Tom, die binnen komt gerent en half struikelt over een kussen dat op de grond ligt. ‘Laat me raden, je hebt een meisje gezien, gaat haar zo bellen, vervolgens doe je het met haar en dan ga je er vervolgens vandoor als ze slaapt.’ gis ik.
‘Bill, je kent me te goed, maar nee, niet dat.’ zegt Tom, die zijn muts en sjaal af doet en ergens neer pleurt.
‘Wat dan?’
‘Ik heb een meisje ontmoet.’
‘Dat is hetzelfde.’
‘Nee, maar deze was echt mooi! ‘
‘Heeft ze je herkent?’ vraagt Gustav, die zich mengt in het gesprek.
‘Nee, ze denkt dat ik Jason heet.’
‘Jason...’ Opeens schiet Gustav in de lach en rolt bijna van de zetel af.
‘Heb je haar nummer?’
‘Nee...’
‘Zo, dan is deze speciaal.’ lach ik.
‘Ik denk het ook.’ bloost Tom.
‘Heb je niks aan hé, je heb haar nummer niet eens.’
‘Ik denk dat ik haar nog wel terug zie.’
‘Droom lekker verder.’
Tom ploft tussen ons in en pakt meteen de afstandsbediening uit mijn handen. ‘Hé, ik keek dat!’ brom ik, en probeer het ding weer van Tom af te pakken.
‘Lekker puh!’ zegt Tom en steek zijn tong uit.
‘Jongens, kappen!’ roept David, die met Georg aan zijn zijde de kamer binnen komt lopen. ‘Ik heb leuk nieuws.’
‘Gefeliciteerd!’ zegt Tom. Verbaasd kijken Gustav, Georg en ik hem aan.
‘Gefeliciteerd met wat?’ vraagt David.
‘Met je vriendin! Dat ging je toch vertellen?’ Tom ontwijkt net een klap van Georg en krijgt er een van mij in de plaats.
‘Nu het echte nieuws.’ zegt David en beveelt ons om te zitten.
‘Er is een wedstrijd, waarvoor duizenden mensen een lied mogen schrijven en zingen, en mogen opsturen. De winnaar krijgt een meet en greet met Tokio Hotel en mag het nummer met jullie zingen en opnemen.’ Met grote ogen kijken we David aan alsof hij onze kat heeft vermoord. Die wij niet hebben.
‘Sinds wanneer is dit gepland?’ vraag ik.
‘Waarom zijn jullie anders hier?’ maakt David duidelijk.
‘Dus die vrije maand was een grap?’
‘Nee hoor, jullie gaan op vakantie, maar niet hier en er gaan meer mensen mee.’
‘Leuk.’ hoest Tom.
‘Nou, dan hebben jullie pech, het is dat of er is helemaal geen vrije maand.’
‘Oké we doen het, wanneer begint het?’
‘Volgende week, trouwens veel plezier met je vrije maand.’ lacht David en loopt de kamer uit.
‘Ik ben het hier totaal niet mee eens.’ zucht Tom.
‘Het moet, vrije maand!’
‘Ik wil niet op vakantie met oude mannen of vrouwen.’ Tom maakt een kotsgeluid en doet alsof hij moet kokhalzen.
‘Misschien doet je lekker wijf wel mee.’
‘Wat zeg ik, vrije maand! Let's do this.’ zegt Tom snel.
We komen aan bij een dansschool waar we een zaal hebben gehuurd, zodat er mensen zich kunnen aanmelden voor deze “leuke”¯ wedstrijd. We lopen naar binnen waar meisjes, ik bedoel knappe meisjes, druk aan het dansen zijn.
Een Japans meisje stopt met dansen en kijkt me aan. Ze lacht alleen maar en ik kan het niet laten om terug te lachen. Ze draait zich weer om en danst verder.
‘Bill, viezerik, kom nou!’ roept Tom, die me aan mijn mouw mee trekt. De zaal is best groot en de muren zijn spiegels.
‘Jongens, de aanmelronde begint over een paar uur, dus jullie kunnen je spullen hier droppen en eventjes een luchtje scheppen.’
Tom pakt een sigaret, steekt hem op en duwt hem tussen zijn lippen.
‘Je zou toch stoppen?’ vraag ik.
‘Dus.’ zegt Tom, terwijl hij een wolkje uitblaast. Zuchtend pak ik een pakje kauwgom , en stop er eentje in mijn mond.
‘Wie was trouwens die Chinees?’ vraagt Tom.
‘Geen idee.’ zeg ik. en dan is het weer stil.
De pauze is voorbij en we lopen terug naar onze zaal, waar duizenden gillende meisjes op ons staan te wachten.
Reacties:
Ghe ghe, dit is geniaal! ^^
‘Wie was trouwens die Chinees?’ vraagt Tom.
ik weet niet waarom maar hier ging ik zo'n beetje strijk x'D
snel verder <333
Met grote ogen kijken we David aan alsof hij onze kat heeft vermoord. Die wij niet hebben.Daar ging ik best wel strijk. x'D
DUS AHA. Kay gaat winnen, non? Met haar muzikale talent, non? :3 & Kay is ook het meisje dat denkt dat Tom Jason heet. & dat laatste gesprek tussen de tweeling is stiekem ook best wel droog.
Okay, ik klets onzin. Maar dit is zo leuk *.* Hoe ze met elkaar omgaan. Yesh.
Nonono! Tom is mine! :'[
En ik ga zo hopen dat ik kan zingen -0_
Anders laat mij gitaar spelen, of dansen! Ik moet wel iets kunnen, behalve hard rennen en flirten x']
I love it!