FanFic.nl

Alpha

Seis

Een langgerekt gehuil galmde door het bos. Ik kromde mijn rug en legde mijn oren plat. Sam.
Ik kan hem best niet negeren.
Mijn stem klonk tegelijkertijd verontschuldigend en geïrriteerd.
Ik zie je nog wel. Hou je goed!
Wacht! Hoe heet je?
Jacob.
Calista.
Hij trok zijn bek in een scheve grijns en vertrok. Hij was aangenaam gezelschap geweest, een beetje het kind dat ik bij mezelf was kwijtgeraakt. Ik zuchtte nog een keer en strekte mezelf uit. Mijn poten waren vreselijk stram, alsof ze mee waren bevroren met de grond waarop ze lagen. Ik keek naar de roodgekleurde sneeuw en wendde toen walgend mijn blik af. Jakkes, bloed...

Zo, dat duurde lang.
Sam stond nors voor me. Ik had mijn pack bevolen mens te blijven, dus het gevolg was dat arme kleine ik helemaal alleen tegenover de grote boze wolf en zijn roedel stond.
Ik was wat afgedwaald.
Hij snoof hooghartig.
Je kan maar beter in de buurt blijven.
Bang van je oude vrienden?
Hij verstijfde en keek me ziedend van woede aan.
Hoe haal je het in godsnaam in die stomme kop van je om zo ver te gaan!
Ondanks het feit dat zijn gesnauw tegen mijn schedel galmde, genoot ik best van het feit dat ik hem ergens mee kon treiteren.
Het is daar gevaarlijk!
Hij was vriendelijker tegen me dan jij ooit geweest bent! En ik wed dat die anderen dat ook zijn. Hij is vast een betere alfa dan jij!
Ik keek hem uitdagend aan, de roedel werd onrustig. Paul, de grote grijze gromde dreigend naar me. Ik gaf geen krimp.
De reden dat ze vertrokken zijn-
Is vast jouw gebrek aan positief gezag!
Sam legde zijn oren in zijn nek en ontblootte woedend zijn grote, witte tanden. Hij dook in elkaar, klaar om me aan stukken te rijten.
Wil je echt nog een keer vernederd worden? Je hoeft het maar te zeggen!
Er is niks beschamends aan om door ene meerderheid overwonnen te worden!
Dan houden we het toch gewoon lekker tussen ons beidjes?

Reacties: