FanFic.nl

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

Chapter Twenty Two

http://farm4.static.flickr.com/3398/3662291147_2df72067a3.jpg

Uiteindelijk, na lang zeuren, kreeg ik Emmett buiten gewerkt en Edward toch zover dat hij zich alleen maar omdraaide terwijl ik me omkleedde, in plaats van de kamer te verlaten. Wel vreemd, meestal waren bij dit soort situaties de rollen omgekeerd. Het meisje moest meestal haar vriend de kamer uit sleuren.
"Wij zijn dan ook geen normaal koppel." Ik hoorde aan zijn stel dat hij glimlachte. Ik trok mijn jeansshortje aan. Een compleet uitgerafelde en afgebleekte, zoals ik ze graag had. Ik droeg mijn nieuwe broeken nauwelijks, tot ze echt smerig of versleten waren. Mijn beha volgde, een zwarte kanten. Aangezien ik al mij, spullen, ook mijn kleren, had achtergelaten in La Push, had Alice me gedwongen mee te gaan shoppen. Shoppen was leuk, maar het ondergoed dat ze me had laten kopen, zou ik zelfs nooit hebben durven passen vroeger. Hoewel ze eigenlijk wel ontzettend goed zaten. En ik voelde me mooi, aantrekkelijk als ik ze droeg.
"Je bent ook mooi." Zijn stem was zo zacht als fluweel, zoet als aardbeienjam. Ik bloosde ontzettend toen ik mijn hemd dichtknoopte over mijn zwarte topje. Ik keek even naar Edward. Hij bestudeerde de tuin, en de rand van het bos. Hij zag er zo geconcentreerd uit. Zo sexy als hij dat deed.
Ik liep geruisloos naar hem toe, maar hij hoorde mijn hartslag toch wel naderen. Ik legde mijn handen op zijn schouders en liet mijn hoofd tegen zijn rug rusten.
"Ik hou van je," zei ik zacht. Hij draaide zich om, nam me stevig in zijn sterke, marmeren armen. Ik sloot mijn ogen en snoof. Zijn geur hing als een roze wolk om me heen. Ik glimlachte en klemde zijn shirt in mijn handen.
"Als je een kat was, zou je spinnen," zei hij zachtjes. Ik giechelde, iets wat ik zelden deed. Hij grijnsde, dat wist ik gewoon, en aaide mijn haar. Ik hield van zijn koele aanraking, zijn vingers die me beheerst streelden. Hij liet zijn lippen rakelings over mijn hoofd dwalen, alsof hij zich erg inhield om me aan te raken. Na een tijd tilde ik mijn hoofd op, drukte zachtjes mijn lippen op de zijne. Ik nam zijn gezicht tussen mijn handen, drukte me zo dicht mogelijk tegen hem aan. Hij had geen flauw benul van wat hij met me deed, ik wilde steeds meer en meer. Hij was mijn verslaving, nog veel erger dan cocaïne, dodelijker, maar aangenamer. Veel aangenamer.
"Weet jij dan wat cocaïne met een mens doet?" vroeg hij grinnikend. Ik schudde mijn hoofd, legde mijn wijsvinger op zijn lippen en kuste hem opnieuw. Hij maakte een gesmoord geluid, maar legde toen zijn handen op mijn onderrug en kuste me weer even gepassioneerd terug. Plots begon hij zachtjes te lachen, alsof er iets vreselijk grappigs was gebeurt recht onder zijn neus.
"Jasper begint zich ongemakkelijk te voelen," fluisterde hij zacht. Ik negeerde het en drukte kort mijn lippen weer op die van Edward.
"Nou en, hij weet toch wat ik je beloofd heb?" Opnieuw een kort kusje, maar dan duwt Edward me plots.
"Sorry, Maggie, maar dat doe ik hem niet aan." Hij duwde me met gemak van zich af, ondanks mijn flauwe protest. Ik staarde hem enkele seconden aan, draaide me toen om en liep naar de woonkamer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.