Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Skyline » Vierzehn

Skyline

28 dec 2010 - 13:32

384

0

214



Vierzehn

Ik werd wakker in een hotelkamer die niet de mijne was. Ik voelde vrijwel meteen dat ik geen kleren aanhad. Ik realiseerde me wat er de vorige avond was gebeurt en glimlachte. Toen ik mijn hoofd draaide, zag ik Bill naast me liggen. Zijn linkerhand lag op mijn buik, de andere had een haarlok vast. Bill de onschuldige, ja ja.
Ik draaide me op mijn zij, Bill smakte en drukte me wat beter tegen zich aan, zijn hand halvelings op mijn heup. Ik giechelde en kuste hem op zijn neus. Hij snufte eens, murmelde wat, maar sliep gewoon verder. Hij was vet schattig als hij sliep. Anders ook. Maar ik hoopte dat hij wist dat dit eenmalig was. Ik had geen tijd voor een relatie.
Ik wierp een blik op zijn wekker. Binnen twee uur moesten we weer op de set staan. Nog een uur voor ik dus de schminkstoel in moest.
"Hmm...Nina?" Bill opende zijn ogen en glimlachte, net als ik.
"Ik dacht dat het een droom was." Ik grijnsde en kuste opnieuw zijn neus.
"Niet dus." Hij gaf me een knuffel, het voelde best aangenaam als hij me aanraakte.
"Bill, ik-"
"Nee, wacht, Nina, ik eerst. Het spijt me vreselijk als ik je hiermee kwets, maar ik wil duidelijk zijn. Dit was maar voor één nacht, ik bedoel, niet dat je niet leuk bent, maar ik heb geen tijd voor een vriendin." Dolgelukkig keek ik hem aan, precies wat ik wou zeggen!
"Ja, voor mij is dat prima," zei ik opgelucht.
"Je lijkt blij dat je niet meer tijd met me moet doorbrengen," antwoordde hij met een grijns.
"Ik heb gewoon ook geen tijd. Maar ik moet toegeven dat dit een geweldige nacht was." Hij kreeg pretlichtjes in zijn ogen, en kuste me kort.
"Ja, het was echt geweldig," zei hij zacht. Hij streelde door mijn haar, zijn vingers lagen nog steeds op mijn heup. Ik kreeg zin om hem meteen weer te bespringen. Maar deze keer hield ik wel mijn fatsoen.
"Binnen een uur moeten we klaar zijn," zei ik zacht. Hij knikte, streelde nog steeds afwezig over mijn heup.
"Wat is er?" Hij keek me aan, zijn grote, bruine ogen slokten me meteen op.
"Ik zat te denken. Misschien kunnen we dit beter stil houden." Ik knikte.
"Ja. Ik heb ook niet echt zin in commentaar."
Lang geleden dat ik zo goed met iemand overeenkwam.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.