FanFic.nl

Luminescent. ~

3. A magic road

De zomervakantie leek ineens voorbij te vliegen, nu Livine wist wat haar te wachten stond. Ze had zoveel zin om naar Zweinstein te gaan. Hopelijk waren de lessen daar stukken boeiender dan de thuislessen van Celine. Zero was bijna iedere week bij haar thuis om alles over Zweinstein, de leraren en de schoolvakken te vertellen. Hun oude vertrouwde band met elkaar was weer helemaal als vanouds. Vooral Zero bleek bijna niets veranderd te zijn. Hij was nog altijd dat droge en onvoorspelbare jochie als toen. Soms op serieuze momenten begon hij ineens over dingen te praten die totaal niet aan de orde waren, maar Livine vond dat juist grappig. Zero was en bleef immers haar vriend. Alleen een vriend, daar bleef het bij.
Op een ochtend, een paar dagen voor het vertrek naar Zweinstein, stelde Marcus aan haar voor om samen naar de Wegisweg te gaan om schoolspullen te kopen. Het werd voor haar de eerste keer dat ze daar zou komen en kon niet wachten om de winkeltjes te bewonderen en in contact te komen met echte tovenaars en heksen. Tot nu toe had ze alleen te maken gehad met Dreuzels. Voor ze de brief van Zweinstein ontving, ging ze naar een basisschool vol Dreuzelkinderen. Livine voelde zich daar als klein meisje nooit op haar gemak omdat ze voelde dat ze anders was dan de rest. Marcus en Celine vertelden haar toen over de tovenaarswereld, zodat Livine zich niet meer onzeker hoefde te voelen. Sindsdien gebeurde er vreemde en gekke dingen op de plaatsen waar zij was, alsof op dat moment de magie in haar ontwaakte.

'Dit is dus de Wegisweg, Livine,' zei Marcus terwijl ze langzaam over de met keitjes geplaveide kronkelstraat liepen.
Livine keek haar ogen uit. Ze had nog nooit zo'n vreemde straat gezien. Overal stond het volgepakt met toverwinkels en kleurige etalages. Het was dan ook niet zo gek dat de straat bijna overladen was met mensen.
'Wat staat er als eerste op de lijst?'
Het was maar dat Marcus aan haar mouw trok, anders had Livine het niet gehoord.
'Oh, ja wacht.'
Ze pakte haar lijst uit haar jaszak. 'Een toverstok.'
'Een toverstok,' herhaalde Marcus. 'Dan moeten we naar Olivander.'
De winkel was helemaal aan het einde van de straat. Ondanks de drukte stonden ze al gauw voor het gebouw. "Olivander: Maker van Exclusieve Toverstokken sedert 382 voor Christus", stond in afbladderende gouden letters boven de deur. Dat moest haast wel, want het zag er maar armoedig uit.
'Misschien is het een idee dat ik nu je boeken ga halen en dat jij je toverstok uitzoekt.'
Livine knikte. 'Is goed, dan kom ik daarna naar jou toe.'
Niet veel later verdween Marcus tussen de mensenmassa. Aan de ene kant kon ze niet wachten om haar toverstok in handen te krijgen, maar aan de andere kant wist ze niet wat ze ervan moest verwachten.
Ze haalde diep adem en stapte naar binnen. Het leek er uitgestorven. Alleen het geklingel van een bel was achter in de winkel te horen. Geruisloos liep ze verder naar de toonbank terwijl ze omhoog keek naar de torenhoge kasten. Duizenden smalle doosjes waren tot aan het plafond toe opgestapeld. Het deed haar denken aan een bibliotheek.
Plotseling klonk er een doffe dreun. Verschrikt keek Livine op en zag een oude man overeindstaand wit haar op een trapje staan. Zijn blik keek haar met glazige ogen aan, tot er een glimlach verscheen.
'Volgens mij kan ik u van dienst zijn.' zei de man vriendelijk.
Livine knikte. Dat moest vast Olivander zijn, dacht ze verwonderd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.