FanFic.nl

Luminescent. ~

7. Glare

Livine's hart klopte in haar keel; het was haar beurt. Het enige wat er door haar hoofd dwaalde was dat er iets mis zou gaan, dat ze op de een of andere manier zou uitglijden en voor paal stond voor de hele school. Dat was alles waar Livine op dat moment bang voor was.
Voorzichtig liep ze richting de kruk, bewust van elke stap die ze nam. Haar blik kruiste even met die van Perkamentus. Zijn glimlach kwam weer tevoorschijn en knikte bijna onzichtbaar. Livine liet zich neerzakken op de kruk en de Sorteerhoed werd op gezet. De hoed straalde een vreemde energie uit op haar hoofd. Zenuwen begonnen nog meer op te spelen. Zo erg dat ze er misselijk van werd. Iedereen keek haar aan; dat voelde ze, ondanks ze haar ogen had neergeslagen.
Het bleef even stil, alsof de hoed in slaap was gesukkeld. Tot het plots omhoog schoot.
'Bijzonder.. heel bijzonder,' prevelde de hoed op een heel merkwaardige toon. Perkamentus kwam een heel klein stukje van zijn stoel af.
'Groots talent wat ik niet veel voorbij heb zien gaan. Uitermate geschikt voor snode plannen, dat zeker. Maar waar zal ik je indelen?'
Meteen opende Livine haar ogen, maar bleef naar beneden kijken. Snode plannen, dacht ze verschrikt. Bedoelt hij soms Zwadderich?
Een paar seconden bleef het stil. Sommige leerlingen kuchten eventjes, maar Livine hoorde het niet. Haar handen waren klam geworden.
'Het wordt.. Zwa- Griffoendor!'
Eindelijk werd het verlossende woord uitgesproken, het woord waar ze stiekem op hoopte. Meteen voelde ze alle zenuwen uit haar lichaam verdwijnen terwijl de de tafel van Griffoendor oorverdovend begon te juichen. Livine slaakte een diepe zucht van opluchting en liep wankelend naar de tafel van Griffoendor. Celeste lachte vrolijk en gaf Livine een schouderklopje toen ze zich neerzette. Ook Zero, die een paar plaatsen verder zat, reikte haar een trotse grijns toe.
'Goed gedaan,' vormde zijn lippen, waardoor Livine een lach van oor tot oor kreeg.
Ze kon Davy tussen de leerlingen door zien aan de tafel van Zwadderich, de afdeling waar hij zo bang voor was. Zijn zwarte haren hing voor zijn gezicht terwijl hij naar beneden staarde. Maar alsof hij Livine's blik voelde, keek Davy op en probeerde een glimlach te produceren als blijk dat hij blij voor haar was. Hij stak zijn duim op. Livine voelde medelijden voor hem. Het is niet eerlijk, dacht ze met een zucht. Zwadderich verdient hij niet.

Na de Indelingsceremonie stond Perkamentus op van zijn stoel en glimlachte tevreden.
'Laat het feest beginnen.'
Hij klapte in zijn handen. Grote gouden borden, bekers en schalen met allemaal eten verschenen uit het niets op de vier tafels. Voor Livine's neus verscheen er een schaal met kippenpoten. Meteen begon iedereen van alles op zijn of haar bord te gooien.
'Waarom hebben wij dit niet thuis?' zei Celeste lachend en pakte een groot stuk biefstuk van een schaal af.
Livine blies een pluk haar uit haar gezicht en pakte ook een stuk biefstuk. 'Omdat je dit nooit allemaal op kunt, muts.'
Er hing een gezellige sfeer in de Grote zaal. Leerlingen zaten over van alles en nog wat met elkaar te praten. Alleen Davy was niet blij te krijgen, aangezien hij stilletjes aan een kippenpoot zat te kluiven. Blijkbaar was hij nog steeds ontdaan van zijn indeling. Vlak naast Davy zag Livine de blonde jongen van de trein zitten. Hij praatte met twee breedgebouwde jongens tegenover hem en het leek over een heel serieus onderwerp te gaan, want zijn gezicht straalde geen enkel teken van vrolijkheid uit. Op dat moment keek de jongen haar met een dodelijke blik aan. Livine keek verontwaardigt terug en wendde daarna haar blik af.
'En blij met je indeling Livine?'
Zero's lage stem overstemde de andere. Ze draaide zich verward naar hem toe. 'Jahoor..'
'Gelukkig is het geen Zwadderich geworden,' grapte hij toen. Blijkbaar zag hij wat de jongen naar haar deed. 'Let maar niet op Malfoy.'
'Wie?' vroeg Livine en keek eventjes vluchtig om naar de jongen, die weer verder aan het praten was met de twee jongens.
Zero snoof. 'Draco Malfoy, een arrogant misbaksel die nogal een hekel heeft aan mensen die niet volbloed zijn. Alleen maar om zijn ego te strelen, blijkt maar weer.'
'Hij is dus volbloed?'
'Ja,' zuchtte Zero en rolde met zijn ogen. 'Lekker belangrijk, is het niet?'
Livine grinnikte. 'Inderdaad.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.