FanFic.nl

Luminescent. ~

9. Worrying

De eerstvolgende ochtend hadden de eerstejaars van Griffoendor en Zwadderich een blokuur Toverdranken op het menu, met ongenoegen van Celeste.
'Waarom hebben we in vredesnaam Tóverdranken, in de óchtend nog wel!' zei ze protesterend toen de roosters door Anderling werden uitgedeeld.
'Omdat Snape ons graag wilt zien,' antwoorde Livine daarop droog, maar Celeste kon er niet om lachen.
De Kerkers was voor Livine één van de meest angstaanjagende plekken die ze ooit had gezien. Het smalle en stenen trappenstelsel werd verlicht door lange, dunne, gitzwarte kaarsen met felblauwe vlammen die een ijl, spookachtig licht verspreidden. Het was er vochtig, schemerig en het rook er muf. Davy vertelde dat de leerlingenkamer van Zwadderich zich daar bevond, waardoor Livine nog meer medelijden met hem kreeg.
'Ach,' lachte hij toen. 'Ik moet er maar aan wennen.'
Livine schudde vervolgens haar hoofd. Maar je verdient het niet, Davy.'
'Misschien ook wel..'

Snape wachtte bij de ingang van het lokaal. Hij was half verscholen achter zijn vettige haar, wat hem sterk deed lijken op een schuwe kraai. Toen de leerlingen de trap afkwamen keek hij op, waardoor zijn haren terug naar achteren zwiepten. Één voor één liepen de leerlingen het lokaal binnen terwijl hij ze met een nog altijd nors gezicht aankeek. Livine was de enigste die moedig genoeg was om strak voor zich uit te blijven kijken; ze voelde immers een borrelende ergernis door Snape's gestaar.
Livine voelde zijn doordringende blik in haar rug prikken toen ze naar binnen liep en zette zich snel naast Davy en Celeste neer, achteraan.

'Ik neem aan dat iedereen onlangs wel weet wie ik ben. Zo niet, professor Snape is de naam. Jullie krijgen Toverdranken van mij en ik verwacht dat ieder zijn uiterste best doet en oplet in de les.'
Snape's stem klonk streng en monotoon. De hele klas had hij stil weten te krijgen wanneer hij de deur achter zich dicht deed. Hij begon de les met veel uitleg over theorie en hoe zorgvuldig iedereen te werk moest gaan tijdens het brouwen. Livine luisterde maar half. Haar gedachtes dwaalden terug naar hetgene waar ze in het bos ook over piekerde. Ze moest moeite doen om haar tranen binnen te houden. Schijnbaar zag Davy dat er iets aan de hand was. Hij schoof onopgemerkt een briefje naar Livine toe over de tafel, tot deze haar hand raakte.
Afwezig keek ze op naar Davy. Hij zou zweren dat haar ogen één seconde verkleurde, maar Davy moest het zich verbeeld hebben. Ze pakte het briefje en vouwde het voorzichtig en geruisloos open.

Wil je het kwijt?

Livine twijfelde terwijl ze hem opnieuw aankeek, maar vooraleer ze een teken kon geven hoorde ze haar naam door het lokaal galmen.
'Mevrouw Sharpe.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.