FanFic.nl

Luminescent. ~

12. Catch me

Verschrikt keek ze op toen haar bezem zich voorwaarts bewoog. Haar handen, die langzamerhand ophielden met het verspreiden van blauw licht, probeerden de steel vast te grijpen om niet te vallen. Maar Livine voelde hoe ze werden afgestoten door het materiaal van de bezem, alsof het een krachtige magneet was die door een dikke laag energie ongrijpbaar was geworden.
Wanhopig probeerde ze zich vast te houden door de steel tussen haar armen te klemmen, terwijl de bezem al meer vaart begon te maken. Het ding moest door iets of iemand bezeten zijn geraakt, want er was totaal geen controle meer over. Wat Livine ook deed, haar bezem bepaalde zijn eigen vliegroute.
Beneden op de steevaste grond begon Hoogh te schreeuwen dat ze langzamer en fatsoenlijker moest gaan vliegen. Livine raasde ondertussen met grote snelheid langs en tussen de leerlingen door en wist bijna zeker dat dit haar dood zou worden. Een aantal konden haar nog op het nippertje ontwijken.
Ook Davy had het in de gaten gekregen. Hij zag vrijwel meteen dat er iets niet pluis was en probeerde Livine bij te houden. Haar bezem was ondertussen begonnen met grote cirkels vliegen.
Hou vast Livine, ik haal je er van af!,' riep Davy toen hij vlak naast haar vloog. Hij stak zijn hand zo ver mogelijk uit om haar bezem te kunnen vastgrijpen, maar ze vloog te ver van hem af.
'Help me..' snikte Livine zachtjes. Haar lange haren wapperden voor haar gezicht. Ze vergat door alle wanhoop zich stevig vast te houden en probeerde Davy's hand te pakken, maar op dat moment gleed ze weg.
Alsof dat de druppel was die de ogenschijnlijke vloek ophief, minderde de bezem langzaam vaart totdat het uiteindelijk in de lucht stil hing. Livine bengelde op bijna tien meter hoogte van de grond af, met alleen nog haar armen die stevig om de steel geklemd zaten. Haar hartslag ging als een gek tekeer. Ze had haar blik op Davy gericht zodat ze niet geneigd was om naar beneden te kijken. Hij had inmiddels ogen zo groot als schoteltjes en wist niet wat hij moest doen.
Livine voelde de kracht uit haar armen stromen en het duurde niet lang meer voor ze het begaven.
'Ik glij weg!' riep ze angstig en probeerde met alle macht zichzelf weer bovenop haar bezem te hijsen. Maar toen was het laatste beetje kracht uit haar armen verdwenen.
Voordat Davy een poging kon wagen haar te helpen liet Livine de bezem los. De zwaartekracht trok haar als een baksteen naar beneden en ze gilde het uit. Haar ogen waren stijf dichtgeknepen. Ze hoorde nog hoe de leerlingen om haar heen schreeuwden om hulp, zelf niet wetend wat ze moesten doen. Livine wist het niet zeker, maar leek een stem te horen die buitengewoon kalm was. Plotseling klonk er een suizend geluid onder haar..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.