FanFic.nl

Trust In Me

Eight

"Nou, eh, mag ik mee?"
"Sorry?" Ik maakte al aanstalten om me om te kleden toen Jacob opeens weer uit de bosjes kwam en me verlegen aankeek.
"Nou ja, wij horen elkaars gedachten toch niet, dus ik denk niet dat we elkaar echt storen, wel?" Ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar zijn gezicht, niet wetend waarom het me in godsnaam zo hoopvol aankeek.
"Mij best. Als je je bek maar houdt!" Ik liep weer een stukje verder, deed mijn kleren uit en stond binnen de seconde weer op mijn eigen vier zwarte poten. Mijn vacht voelde vertrouwd aan en mijn hoofd was weer groot genoeg om al mijn zorgen aan te kunnen.
Nog geen drie tellen later stond er een roestbruine wolf naast me , zo'n halve meter groter. Ik zag hem trots kijken, maar schonk geen aandacht aan het feit dat onze lengtes zo verschilden. Nors slofte ik door, ik hoorde dat hij naast me kwam wandelen. Ik rolde met mijn ogen toen hij veel te enthousiast voorbij stoof. Hij remde verbaasd af en keek me vragend aan toen hij merkte dat ik niet volgde. Ik keek hem aan met een norse blik. Dat was dus precies de reden waarom ik liever alleen liep.
Hij scheen te begrijpen dat ik niet zo actief was als hij, en dat hij zich beter koest kon houden. Ik begreep sowieso al niet waarom hij ineens zo'n lol had. Stom kind dat hij was.
Ik slaakte een enorme zucht toen ik op het strand kwam en ademde de zoute zeelucht in. Ik hield van de zee. Op het eerste zicht vlak en zonder inhoud, maar onder de oppervlakte een gevaarlijk stroom en bruisend leven. Prachtig gewoon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.