FanFic.nl

Unbreakable [Jasper Whitlock]

27th

One night, the moon said to me:
"If love makes you cry, why don't you leave your lover behind?"

I looked back at the moon and said;
"Moon, would you ever leave your sky?"

Ik maakte aanstalten om naar mijn tent te gaan, toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om, salueerde toen ik zag dat het de kolonel was.
"Misschien moet je even met haar gaan praten. Ze is behoorlijk van streek, en het zou jammer zijn als je boos op je was." Ik keek hem verrast aan. Hij glimlachte.
"Ik ken haar. Ze weet dat jij haar aankan, en het feit dat ze zelf de baas wil spelen, helpt niet echt om dat te accepteren." Ik gaf me nog een bemoedigend schouderklopje en liep weg. Terwijl ik erover nadacht, bedacht ik me ook dat ze best wel eens razend op me zou kunnen zijn.
Ik haastte me naar de stallen.

"Alexandra?" Ze stond met haar rug naar me toe, gaf geen antwoord. Ze was boos. Heel erg boos. Ik liep naar haar toe. Ze borstelde Hail met ruwe halen, hij genoot met halfgesloten ogen van zijn massage.
"Toe, Alexandra," smeekte ik. Ze snufte kwaad.
"Laat me even, Jasper," siste ze tussen haar tanden door. Ik liet haar niet, ik streelde haar ravenzwarte lokken.
"Waarom kan je me nu nooit eens mijn zin geven?" vroeg ze plots met een scherpe stem.
"Zou je dat willen? Dat ik zonder protesteren alles voor je deed, dat ik voor je voeten kroop als een insect? Dat ik je zomaar zou laten begaan als je weer een beslissing in je gekke hoofd hebt gehaald?" Ik glimlachte zacht naar haar toen ze zich omdraaide.
"Nee. Nee, dat zou ik niet willen," prevelde ze zacht. Dat was precies wat ik dacht.
"Jij kan een beetje weerstand af en toe prima gebruiken." Ze lachte, een warm gevoel vulde mijn lichaam tot in de toppen van mijn tenen. Ze liep naar me toe en automatisch sloeg ik mijn armen om haar heen. Ze drukte zacht een kusje op mijn lippen en glimlachte verlegen.
"Ik ben blij dat je me niet vaak mijn zin geeft," fluisterde ze toen ze haar hoofd tegen mijn borst legde. Ik streelde haar haren opnieuw, haar wang, haar nek. Ze klemde mijn hemd in haar vuist, snoof zachtjes met haar neus ertegenaan.
"Adem jij vaker hemden in?"
"Alleen als ze lekker ruiken." Ik grinnikte, ze maakte ene genietend geluidje toen mijn vingers over haar rug dansten. Ze tilde haar hoofd op, keek me met glinsterende ogen aan. Toen kuste ze me, en het voelde net als de eerste keer dat ik op die manier bij haar mocht zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.