FanFic.nl

Fallen myself

59. voorbereidingen

Rebecca pov;
Ik ben zo blij als ik weer in Duitsland ben. De voorbereidingen voor de bruiloft kunnen beginnen. En ik heb besloten om gezellig met Abby een jurk uit te gaan zoeken. Fleur en Claire hebben gevraagd of ze ook mee mochten en uiteindelijk gaf ik toe. Dus vandaag gaan we mijn jurk halen. Abby heeft een mooie winkel uitgezocht. Als je het over de duivel hebt, daar komt ze net aan. Haar auto parkeert ze voor het hotel en ze zwaait omhoog. Ik zwaai terug en haal Fleur en Claire op. Als we in de auto zitten, rijdt Abby aan. We stoppen ergens midden in een straat. Met een pet over mijn hoofd en een zonnebril op stap ik uit. Camouflage is nodig. Ik kijk om me heen en zie de boetiek al staan. Snel stappen we er heen. Het is er net iets warmer dan buiten. Wat goed ook is. De zon wil wel schijnen, maar vandaag is een gure dag. De vrouw kijkt ons aan als we binnenlopen. Niet iedere dag zie je mensen zo naar binnen komen. "Kan ik iets voor jullie betekenen?" Abby kijkt haar aan. "Mogen de lamellen toevallig dicht." De vrouw knikt en doet wat ze zegt. Ondertussen halen wij onze petten van onze hoofd. "Jullie heb ik laatst in een tijdschrift gezien. toch?" Ik knik een keer. "Wat willen jullie hebben?" "Nou we vragen allereerst om uw mond te houden, dat wij hier geweest zijn en verder zou een trouwjurk en bruidsmeidsjurkjes wel fijn zijn." De vrouw kijkt ons opgetogen aan. "Ben je niet wat jong om te trouwen?" "Dat maakt voor wat ik allemaal heb meegemaakt weinig uit." De vrouw kijkt me schattend aan. "Welke kleur?" "Wit, met niet te veel tierelantijntjes." De vrouw zoekt even tussen de jurken. Niet veel later komt ze er met een paar aan. Fleur is ondertussen zelf de winkel gaan inspecteren. Ik kan zo niet kiezen. "Mag ik ze passen?" De vrouw knikt en gaat me voor naar de paskamer. Ik doe de eerste jurk aan. Als ik buiten sta zie ik Claire haar camera aanzetten. "Altijd leuk om later terug te zien." "En anders voor je kinderen." Ik schud een keer mijn hoofd. Ik loop naar de spiegel en bekijk mezelf eens goed. Mijn jurk heeft spaghettibandjes en een heel druk bezet bovenstukje. De glitters en pailletten gaan door tot op mijn middel. Daar begint de jurk uit te lopen. Het is niet helemaal wit eerder gebroken wit. Ik draai nog een rondje voor de camera en ga terug het hokje in. "Dit kun je na je bruiloft ook met Tom kijken. Ik heb tegen Bill gezegd dat hij ook het uitzoeken van een pak moest filmen." "Je hebt wat?" "Je hoorde me wel. Lukt het een beetje." "Ja, ik ben bijna klaar." Ik doe de rits dicht en kom weer tevoorschijn. Dit keer lach ik lief naar de camera. "What do you think?" Ik werp een blik in de spiegel en besluit meteen dat dit het niet wordt. Alle nadruk wordt op mijn borsten gelegd. De print die er licht op de jurk staat is veels te druk. "Deze wordt het dus niet." glimlach ik tegen de camera. Ik loop weer richting het pashokje. En trek de laatste jurk aan die er hangt. Zodra ik het hokje uitzie valt het gesprek stil. "Becca, deze staat je geweldig." Ik werp een blik in de spiegel en besluit dat ze gelijk hebben. De jurk is strapless. Het bovenstuk is met kant bezet. Bij mijn middel begint de split die de onderrok duidelijk weergeeft. Deze is neutraal wit. Van het kanten stof loopt er nog een deel over mijn onderrok en loop uiteindelijk uit tot een kleine sleep. Ik draai nog een rondje voor de spiegel. “Deze is geweldig.”� “Becca die is zo mooi.”� Fleur heeft haar weer bij ons gevoegd en houdt nu een rode jurk omhoog. Ik kijk er schattend na. “Trek eens aan.”� Fleur laat zich dat geen twee keer zeggen en rent het pashokje in. Ze komt stralend weer naar buiten. Er zit een diepe uitsnijding in de jurk. Het borststuk is helemaal bezet met glittertjes. Verder naar de taille nemen de glittertjes af en neemt het een patroon aan. Voor de rest is hij simpel, tot op de knieën. Ik kijk heel even de andere aan. Die knikken. We zoeken de goede maten er tussenuit en ik duw ze het pashokje in. Niet veel later komen ze eruit. De verkoopster neemt de videocamera over. "Jullie zien er prachtig uit met zijn allen." Een laatste keuring via de spiegel, maakt onze beslissing. Dit wordt het. Ik richt me nog een laatste keer tot de camera. "Zoals je wel zult weten tegen de tijd dat je het ziet, deze jurken worden het." Daarna wordt de camera weer uitgezet. Als we buiten staan met onze tassen, voel ik me trots van binnen. Ergens ook wel zenuwachtig. Het is een hele grote stap die we gaan maken. Toch maak ik me er niet druk om. Ik vertrouw Tom volledig, dus het zal wel goed komen.

Tom pov;
De meiden zijn nog maar net weggegaan voor een jurk of Bill stormt mijn kamer in. "Met die luie reed van die bank af. We gaan shoppen." Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Je denkt toch niet dat ik je in die kleren voor het altaar laat staan. Je trekt netjes een pak aan.”� Een pak, daar had ik niet helemaal op gerekend. “Ga nu niet zeggen dat je van plan was om in een spijkerbroek voor het altaar te gaan staan.”� Even weet ik geen reactie. Ja wat had ik ook al weer gedacht om voor het altaar aan te trekken. Gewoon kleren die goed zitten. Bill verliest zijn geduld en trekt me overeind. Voordat ik kan protesteren wordt ik de auto ingeduwd.

Niet veel later komen we uit in een afgelegen steegje. Ik wil niet eens weten waar we nu zijn. Bill duwt me de winkel binnen en begint rond te neuzen. Hij duwt me met kleren in de hand het pashokje in. Als ik het pashokje weer uitloop zie ik Bill met een camera. "Waarom?" "Omdat Claire me anders vermoord. Ik denk dat ze van plan er een film van te maken en aan jullie te geven. Maar dat weet ik natuurlijk allemaal niet.”� Ik zucht een keer wanhopig. Waarom zijn die meiden ook van plan om alles vast te leggen. Al heeft het ons destijds wel geholpen met Frank. Niet dat we dat nu ooit nog een keer mee gaan maken. Het is over en voorbij en nog het belangrijkste, Rebecca lijkt zich weer volkomen op haar gemak te voelen. Iets wat ons allemaal oplucht. Maar goed, terug naar mijn kleren. Ik kom al met het volgende setje naar buiten. Bill kijkt me kritisch aan, schudt een keer met zijn hoofd en dirigeert me terug het hokje in. Zo blijf ik passen. Uiteindelijk vind Bill iets goed genoeg. "Kan het niet nog een maat groter." De man achter de toonbank wil het al gaan halen. "Tom, je trouwt in een pak dat je past. Doe het voor Rebecca. Laat haar versteld staan." Ik zucht en besluit dat hij gelijk heeft. Ik kan het wel voor Rebecca doen. Ik trek mijn eigen kleren weer aan en Bill wil gaan afrekenen. "Hoe zit het met jouw kleren, als mijn getuigen." Even kijkt hij me aan. "Die heb ik allang gestrikt. Fleur wou zo graag dat ik iets fatsoenlijks aan deed, dat ze het min of meer al gekocht had." "Typisch Fleur." Met een lach rijden we terug naar huis. In onze kamer ligt Rebecca op het bed. Zo stil mogelijk sluip ik naar haar toe. 'BOE.' verschrikt draait ze zich om. 'Hey.' Ze trekt me naast haar op het bed. 'Heb je ene leuke jurk gekocht?' Ze knikt, terwijl ze verder gaat met figuurtjes schetsen. 'Vertel.' Even kijkt ze me aan. 'De kleur is gifgroen. Er staan zwarte lijnen op. Het eindigt in punten en ik heb er een heksenhoed bij gekocht.' Ze begint te lachen om mijn gezicht. 'Dat wordt een interessante bruiloft. Ik heb namelijk een knallend paars pak.' 'Dan vloeken we gezellig.' Nu dringt het beeld ook in mijn gedachten door. Ik val lachend over haar heen. 'Je plet me.' 'Sorry madam.' Ik ga net naast haar liggen. 'We moeten nog even de puntjes op de i zetten,' begint ze. Ik knik een keer. Ze slaat haar kladblok om en er komt best een lange lijst tevoorschijn.

- buffet
- zaalversiering
- dansen
- hapjes en drankjes
- kerkmis
- outfits

'Is dat alles?' Ze knikt een keer. Ik ga het lijstje nog eens hardop af. 'De versiering hebben we uit handen gegeven. Bill houdt Fleur wel in en Fleur lokt Bill wel vergenoeg uit. Dansen hebben we al goed geoefend en dat lukt ons wel. Zeker met zo'n talent naast me als jij. De hapjes en drankjes zou Claire doen. De outfits hebben we net gedaan en Phoebe en Daphne doen het buffet.' Ik zie Rebecca met haar pen over het lijstje gaan. 'Dan moeten we ze nog steeds in de gaten houden.' 'Het komt echt wel goed. Er is nog tijd zat.' Ik zie haar onzekere blik. 'Wat maakt het uit hoe de zaal eruit ziet waarin we eten. Wat maakt het uit als we het meest vieze recept ooit krijgen. Zolang we maar trouwen.' 'Dat is niet eens het belangrijkste. Zolang we maar weten dat we van elkaar houden voor eeuwig.' 'Voor eeuwig,' herhaalde ik haar woorden.


jurk van rebecca
bruidmeisjesjurk

Reacties: