Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » Stich ins Glück [zm] » Stich ins Glück [songfanfic + zm]
Stich ins Glück [zm]
Stich ins Glück [songfanfic + zm]
Gisteren was de hele familie er, voor Bill en mij.
Eindelijk was het zover, eindelijk 18.
Maar vandaag is de dag hetzelfde als altijd.
Hoewel Niet helemaal
Draussen wird schon hell
Er ist noch da
Wo keiner stöt
Ihr happy Birthday
Hat er gestern Nacht
Nicht mehr gehöt
Ik had het eerder moeten weten. We zouden elkaar toch alles vertellen?
Met nadruk op alles.
Maar Bill had zich daar niet aan gehouden.
Hij had een geheim voor mij, een groot geheim waar niemand behalve hij van wist.
Willst du dich fliegen sehen
Im Licht der Dunkelheit
Ãâffne dein Geschenk
Und alles liegt bereit
Augen zu
Und durch
Ik kwam Bills kamer binnen om te vragen of hij kwam ontbijten.
Bill, kom je e Ik onderbrak mijn eigen zin.
Mijn broertje zat daar maar.
Ik ging naar hem toe, en legde mijn hand op zijn schouder. Geschokt keek hij me aan. Hij had rode ogen van het huilen.
W Wat is er gebeurd? Stamelde ik.
Hij draaide zijn handen om zodat ik zijn polsen kon zien. Lange rode strepen liepen over zijn onderarmen.
Hij had het dus nog niet aangedurfd om echt in zijn polsen te snijden. Gelukkig.
Ihr erster Stich ins Glück
Die Wunde bleibt für immer
N goldener Augenblick
und jedes Mal wirds schlimmer
Schatten un Licht
Nehmen ihr die Sicht
Er kommt nicht mehr
Zurück
WWaarom? Vroeg ik zacht. Bill trok zijn knieën op en mompelde iets onverstaanbaars wat leek op: Sorry Tom, ik weet dat het dom was. En ik weet dat we normaal geen geheimen voor elkaar hebben. Maar hoe had ik het je dan moeten uitleggen? Met betraande ogen keek hij me aan.
Draussen wirds schon hell
Doch ihre Nacht
Endet nicht
Irgendeine Hand
Streicht über ihr
Gesicht
Ik zuchtte. Wat moest ik doen? Beloof je me om dit niet meer te doen? Vroeg ik aan hem.
Hij keek naar de grond en knikte.
Immer wenn es wehtut
Ist er ganz allein
Doch nach dem letzten Mal
Hat er nicht mehr geweint
Augen zu
Und durch
Bill ging zich opfrissen, terwijl ik op hem wachtte.
Wanneer hij weer uit de badkamer kwam zag hij er een stuk beter uit.
We gingen samen naar beneden, daar stonden onze moeder en stiefvader. Ze zongen voor ons, en gaven ons cadeaus. Maar hadden geen idee wat zich een paar minuten geleden boven had afgespeeld. Diezelfde dag kwam ook de visite.
Die avond ging Bill even naar boven om zijn mail te checken. Tenminste, dat zei hij.
Het duurde een tijdje, dus ging ik naar boven om te kijken waar hij bleef.
In de badkamer stond de kraan aan.
Je zou zeggen dat je daar geen mail checkt
Ik deed de deur open. Daar stond hij een glas water weg te werken.
Waarom ging je naar boven? Vroeg ik. Gewoon, mail checken. Zei hij luchtig. In de badkamer? Zeg ik vragend. Kom op Tom. Ik kreeg gewoon dorst. Niets ergs ofzo. Zei Bill lichtelijk geïrriteerd. Hij ging weer naar beneden.
Ik besloot om ook iets te drinken. Dus vulde ik een beker met water.
Toen viel mijn oog op een potje slaappillen. Ik keek erin. Er zaten er nog maar een paar in, maar ik weet zeker dat het potje vanochtend nog helemaal vol was.
Und noch ein Stich ins Glück
Die Wunde bleibt für immer
N goldener Augenblick
und jedes Mal wirds schlimmer
Schatten und Licht
Nehmen ihr die Sicht
Er kommt nicht mehr
Zurück
Hij had beloofd om op te houden. Waarom gaat hij nog door? Wat is de reden dat Bill dit doet?
De volgende ochtend wijs ik hem er nog op dat hij het had beloofd. Jaja Ik weet het Tom. Ik stop ook. Gisteren was het de aller laatste keer. Maar van die slaappillen wist ik niets. Geeft hij me boos als antwoord. En waarom zijn ze dan ineens op? Vraag ik pissig. Weet ik veel. Zegt hij boos, en loopt mijn kamer uit.
Nach jedem letzten Mal
Braucht er
nochmal nochmal
Nach jedem letzten Mal
Braucht er nochmal nochmal
Ein letztes Mal
Dagen gaan voorbij. De slaappillen zijn op dus dat is geen uitweg meer voor hem. Maar het snijden gaat maar door.
Tegenover mij doet hij er ook niet meer geheimzinnig over. Ik moet het alleen zelf ontdekken.
Soms word ik s nachts wakker, dan zie ik dat er bij hem een lamp aan is.
En helaas weet ik ook waar hij dan mee bezig is
Alle gucken zu
Es ist ihr scheissegal
Er brauchts nochmal
Wanneer ik op een nacht weer wakker word, besluit ik om er nog eens wat van te zeggen.
Als weet ik dat het niet veel zou helpen. Ik had hem al zo vaak gewaarschuwd. En telkens keek hij me boos aan om vervolgens niet te luisteren.
Ik stap zijn kamer binnen. Daar zit hij weer.
Bill, houd nou eens op met dat snijden. Zeg ik boos.
Geen antwoord.
Ik loop naar hem toe.
Bill, kijk me aan. Zeg ik boos. Tot mijn verbazing doet hij dat gelijk. Maar ik lees angst en verdriet in zijn ogen. Hij lijkt helemaal niet boos op me. En misschien was dat nog wel het ergste.
Waarom stop je niet? Vraag ik nog eens.
Ik zie de tranen in zijn ogen staan.
Tom. Oh, Tom. Ik kan niet stoppen. Ik wil wel, maar het kan niet. Huilt Bill.
Ik sla mijn armen om hem heen.
Waarom heb ik dit niet zien aankomen? Waarom heb ik hem niet tegen gehouden?
Wacht. Ik zag het aankomen, en ik had hem geprobeerd tegen te houden. Maar dat ging niet. Hij wilde niet luisteren.
Ik ga even een glas water voor je halen. Zei ik tegen hem. Ik moet even alles op een rijtje zetten en bedenken hoe ik mijn broertje kan helpen.
In de badkamer vul ik een glas voor Bill.
Wanneer ik terug kwam zat hij met zijn rug tegen de muur. Hij ziet spierwit.
Sorry Tom. Zegt Bill zacht.
Ihr letzten Stich ins Gluck
die Wunde bleibt für immer
´N goldener Augenblick
der letzten in ihre Zimmer
Schatten und Licht
nehmen ihr die Sicht
Er kommt nicht mehr
zurück
Ik zet het glas water neer op het bureau naast me, en ga naar mijn broertje toe.
Bill, Bill, blijf hier. Het kan goed komen Bill. We slaan ons er doorheen. Zeg ik angstig.
Nee Tom. Het komt niet meer goed. Niet met mij. Zegt Bill zacht. Bill, blijf hier. Zeg ik huilend. Het was te diep. Zegt hij zwak, en sluit zijn ogen.
Mijn broertje was doodgegaan Voor mijn eigen ogen
Terwijl ik water aan het halen was, heeft hij zich gesneden. Te diep
Deze keer durfde hij het wel
Der Himmel
zieht sich zu
Ihr letzter Traum
bleïbt ungeträumt
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.