FanFic.nl

Faylinn y Tylwyth Teg

Deel 6

‘Wijnbollensoep’ Het portret van een dikke roze dame zwaait open en de eerste leerlingen kruipen door het portretgat.
‘Niet te hard staren straks, daar wordt de leerlingenkamer verlegen van. Hij kan er ook niets aan doen dat hij zo mooi is’ Zegt Fred serieus.
‘Huh?’ Is mijn reactie.
Ik stap de leerlingenkamer in en word meteen overweldigd door de zee van rood en goud. Rechts is er een groot haardvuur met allemaal gemakkelijke zetels er rond, links staan er wat tafels met prachtige zacht ogende stoelen erbij. Vlak voor me zie ik twee wenteltrappen, een naar links en een naar rechts.
‘Wauw, het is prachtig’
‘Zeg dat wel, het is Griffoendor,hé’ Lacht George. ‘De meisjesslaapzalen zijn langs de rechtse wenteltrap omhoog’
‘Oké, ik denk dat ik maar eens ga slapen’ Ik ben best wel moe. Vandaag was dan ook vermoeiend. Eerst acht uren op de trein en ik word van reizen altijd moe en dan nog de zenuwen van een nieuwe school erboven op. Een bed zal me goed doen.
Met een vermoeide lach neem ik afscheid en klim de trap op.
Ik stop aan de deur met het bordje ‘5de jaars’ erop en open de deur. Er is nog niemand op de slaapzaal. Gelukkig, nu kan ik rustig naar bed.
Er staan zes hemelbedden in de zaal. Allemaal met rode gordijnen met gouden stiksels en de lakens zien er heerlijk zacht uit. Met een zachte plof laat ik me op het bed vallen en de lakens zijn inderdaad zacht. Snel kleed ik me om en schiet m’n pyjama in.
‘Ik denk dat ik het hier best leuk ga vinden’
Met het beeld van de bruinharige Huffelpuffer op mijn netvlies val ik in slaap.

‘Pfff’ Met een lang en vooral slaperig gezicht zit ik aan mijn broodje te knabbelen. Ik ben doodmoe. Gisteren viel ik dan misschien wel gemakkelijk in slaap, maar het vroege opstaan doet me echt geen goed. Om half acht opstaan is later dan toen ik nog naar de gewone middelbare school ging maar het is nog steeds veel te vroeg. Stiekem ben ik weer naar de tafel van Huffelpuf aan het staren. God, zelfs ’s ochtend ziet hij er goddelijk uit.
‘Ha ha, jouw wallen zijn echt prachtig’ Lacht Fred me uit. ‘Net twee reusachtige patattenzakken’
Meteen smijt ik een boterham in zijn gezicht.
‘Nee toch maar niet, vandaag heb ik zin in cornflakes’ Waardoor George in de lach schiet.
‘Mhggrmgrg’ Grom ik.
Ik ben ’s morgens niet altijd te genieten en mijn eten is heilig dus Fred is nu toch wel heel erg gewaagd bezig.
Terwijl ik slaperig verder knabbel aan mijn broodje komt professor Anderling aangelopen met de lessenroosters en meteen ben ik al een stuk vrolijker.
‘Hier zijn jullie lessenroosters en juffrouw y Tylwyth Teg, zou ik jou na het middagmaal in mijn kantoor kunnen zien’ Ik knik en weg is ze.
‘Oh fantastisch. Maandag is echt een topdag’ Glimlacht George.
Ik kijk op mijn rooster en zie dat we straks met Verweer Tegen de Zwarte Kunsten beginnen. Op vrijdagnamiddag zijn we vrij. Super, een verlengd weekend, denk ik vrolijk.
‘Eigenlijk heb jij best wel een vreemde achternaam’ Zegt George plots tegen mij. ‘Zoiets heb ik nog nooit gehoord’
‘Wel waar ik leef, heeft iedereen zo’n vreemde naam. En ik ben er best wel trots op, want hij verwijst naar mijn familie en ik hou best wel veel van hun’
‘Waar kom je dan vandaan’
Mm, dat wil ik nu nog niet zeggen. Ik zou graag hebben dat ze me eerst leren kennen voor ze weten wie en wat ik ben.
‘Goeiemorgen!’ Hoor ik twee bekende stemmen zeggen.
Bedankt bedankt bedankt, Harry en Ron! Inwendig juich ik.
‘Zo, hoe was jouw eerste nacht, Faylinn?’
‘Fantastisch, dit hier is echt wel het beste bed waarin ik oooooooit heb geslapen’ Grijns ik.

Fred, George, Leo - een vriend van de tweeling - en ik staan te wachten voor de deur van het lokaal voor de eerste les. Ik ben eens benieuwd hoe de rest van de klas erop zal reageren dat ik niet meetover.
De leerkracht verschijnt en opent de deur. Het lokaal ziet er echt leuk uit, met leuk bedoel ik: zoals een Verweer Tegen de Zwarte Kunsten lokaal eruit zou moeten zien.
In de hoek staat een groot aquarium/terrarium met een of ander vies mannetje erin. Aan de muren hangen grote posters met spreuken erop en bovenaan een wenteltrap is er nog een deur, waarvan ik veronderstel dat die naar het kantoortje van de leraar leidt.
Wanneer ik naast Fred ben neergeploft - ik heb geen idee waarom altijd Fred, maar ik kom echt goed met hem overeen - komt de rest van de klas binnen.

De zon schijnt door het raam op zijn goudbruine haren. God, wat is hij mooi. Ik zit al de hele les naar hem te staren. Oké, niet héél de les. Ik let wel op tussendoor, dus ik weet heus wel waarover de les gaat, maar het is gewoon onmogelijk om niet naar hem te staren!
Professor Lupos heeft het vandaag over wierlingen, kleine waterduiveltjes die in het meer leven. In de aquarium op zijn bureau zit zo’n mormel.
Gelukkig moeten we deze les nog niet toveren. Dan blijven de vreemde blikken mij nog even bespaard en heb ik nog tijd om een smoes te bedenken.
‘Zo dit was de eerste les. Omdat het vandaag de eerste lesdag is, geef ik nog geen huiswerk op. Zorg dat je morgen weer op tijd bent. Nog een aangename dag’
Professor Lupos is een toffe leerkracht. Hij komt heel sympathiek over en is niet te streng.
‘En, hoe beviel je eerste les je?’
‘Goed, het is hier echt tof! Wat hebben jullie nu?’
‘Waarzeggerij’ Antwoordt George
‘Ah, lap, ik heb nu Voorspellend Rekenen. Waarzeggerij leek mij zo’n vage boel en een hoop gezever, vandaar dat ik dat niet heb gekozen’
‘Het is ook een vage boel gezever, maar dat maakt het net zo leuk’ Grijnst George.
‘Ja, dat is tenminste een les waarbij je niet moet nadenken. Hoe harder je zevert, hoe leuker ze het vindt’
‘Kunnen jullie mij naar Voorspellend Rekenen brengen?’ Vraag ik met een pruilend gezicht. ‘Als ik alleen moet, weet ik zeker dat ik heel het kasteel zal gezien hebben, maar de les toch niet zal vinden’
‘Natuurlijk. Je denkt toch niet dat we nieuwelingen ook maar één seconde uit het oog verliezen’
‘Hoe ga je dat dan doen tijdens de les?’
‘Je moet ons niet zo onderschatten’ Zegt Fred verontwaardigd. ‘Wij hebben wel ogen die doorheen muren kunnen kijken, hè!’
Ondertussen zijn we het lokaal uit en stappen we vrolijk kletsend over de tweeling hun superogen naar de volgende les.

Reacties:

DreamWriter zei op 5 jan 2011 - 11:53:
Miepmiepmiep, ik had dit al op het forum gelezen. Maar dat neemt niet weg dat het niet nóg een keer geweldig amazing is. ^^
Ze heeft het wel zwaaaar zitten voor die bruinharige Huffelpuffer he? Na ja. Het is z'n eigen schuld, lekkere Carlo toch.
<3