FanFic.nl

Dubbel

14

Jill:
Bill en ik zijn maar weggevlucht toen het volume waarmee Tim en Tom begonnen te praten aansteeg. Nadat de bel gegaan was heeft Bill me meegetrokken naar wiskunde waar ik nu ongerust op mijn stoel zit te wiebelen. Om de haverklap draai ik mijn hoofd in de richting van de deur om te kijken of ze al terug zijn. “ze komen heus wel.”� Fluistert Bill me toe. Ik knik wat afwezig maar blijf naar de deur staren. Ik heb hier een vreemd gevoel bij. Stel je voor dat er wat ergs gebeurd is? Tim kan soms behoorlijk vreemd doen als ze boos is. Haar gedrag is dan nogal onverwacht. De ene keer slaat ze je gewoon neer, de andere keer haalt ze je neer met woorden en anders doet ze niets. Ik hoop maar voor Tom dat hij niets doms doet. Alhoewel hij zich vast wel kan verdedigen. Tom is nou niet bepaald ongespierd. Toch blijven de zenuwen op me inwerken. “Jill, de vraag.”� Fluistert Bill. Verward kijk ik van de deur op en zie de leraar vragend voor me staan. “het antwoord mevrouw Kaylitz?”� ik kijk even naar het bord. “acht.”� Antwoord ik. De leraar knikt en loopt weer verder. Ik zucht diep en leg mijn hoofd op tafel. “danke voor het waarschuwen.”� Mompel ik naar Bill. “ik zeg het je, maak je nu maar geen zorgen. Die twee slaan elkaar heus niet neer.”� Ik kreun even en kom weer overeind. Ik ga op twee stoelpoten zitten en laat mijn benen wat bengelen terwijl ik zenuwachtig met mijn pen op mijn schrift aan het tikken ben. “ik weet niet of ik dat moet geloven. Ik heb er maar een vreemd gevoel bij.”� Bill grinnikt zachtjes. “Let the rest be Bullshit. Toch?”� hij wijst naar mijn shirt waar de gele tekst vanaf springt op de paarse achtergrond. Ik krijg een kleine glimlach. “misschien… en toch.”� Op dat moment gaat de deur van het klaslokaal open en stappen Tom en Tim naar binnen. Ik verlies evenwicht en donder achterover van mijn stoel. Verbaasd blijf ik op de grond liggen terwijl ik met open mond naar mijn tweeling zusje kijk.
Bill buigt over me heen en ik knik naar de deur. Bill zijn mond zie ik ook langzaamaan open zakken en alle andere gezichten in de klas gaan ook naar de deur toe. Tim en Tom, hand in hand, beide met rode wangen. Tom met glanzende vlekken op zijn gezicht van de lipglos en Tim heeft haar dreadlocks door de war zitten.

Onze leraar verbreekt de stilte in de klas. “Tom, Tim, snel gaan zitten. En de rest graag aan zijn werk! Het huiswerk staat op het bord.”� Een golf van geroezemoes stijgt op terwijl Tim en Tom zich naar ons toe verplaatsen. Als ze bij ons aan zijn gekomen laten ze elkaars handen los en trekt Tom me overeind terwijl Tim plaats neemt op haar stoel. Ik tik mijn zus op haar schouder. “uitleg?”� vraag ik en Tim grijnst breed. “in de pauze.”� Mompelt ze. Damn it…

Met z’n viertjes zitten we op de aller achterste bank in de bus. Mazzel dat we eerder weg mochten bij ons laatste uurtje. Ik heb Tim flink verhoort tijdens de grote pauze en we kijken elkaar nu telkens grijnzend aan. Nooit verwacht dat Tim en Tom wat zouden krijgen! Maar toch. Ze zitten nu heel schattig verlegen bij elkaar. Hun handjes vast en af en toe een verlegen glimlachje naar elkaar. Ik krijg er spontane giechelbuien van.

“Tim?! Ik ga vanmiddag de mallen maken en de Resin gieten. Dus ik weet niet wat Tom en jij willen gaan doen maar je weet het!”� Tim knikt en kijkt naar Tom. “Resin? En dat is?”� Bill springt op en neer. “oh oh oh! Ik weet het! Dat is kunsthars!”� Tom kijkt ons droog aan. “gaan jullie je harsen?”� vraagt hij en Tim en ik komen niet meer bij terwijl Bill zijn broertje verbaasd aan kijkt. “nee oetlul! Kunsthars! Dat is voor het maken van de poppenonderdelen! Ik hars mezelf echt niet!”� ik ben tegen de voordeurpost van ons huis aan gaan leunen om niet om te vallen van het lachen en bij Tim stromen er lachtranen langs haar wangen. Na enige tijd zijn we weer hersteld. “nou, ik wil wel kijken als het mag.”� Zegt Tom en ik knik onzeker. “maar waag het niet haar uit haar concentratie te halen begrepen?!”� roept Tim streng en Tom knikt braafjes. “waar heb je dat geleerd? Naar mij luistert hij nooit al zeg ik zoiets.”� “overwicht Bill. Gewoon vrouwelijke overwicht.”�

ik ren de tuin door naar de schuur. Bill komt achter me aangehold en ik duik onze schuur in. Als ik de fietsen en andere rommel verplaatst heb maak ik de ijzeren kast open en haal van de onderste plank twee grote emmers. Van een andere plank pak ik twee kistjes en zet er op elke emmer één. “sjouwen maar. En Bill, wees hier uiterst voorzichtig mee wil je?”� Bill knikt en pakt de emmer met het kistje van me over. “wat zit hier in zeg?! Betonblokken?”� “wel als je niet een beetje uitkijkt!”� we sjouwen de spullen naar boven waar Tim en Tom op Tim haar lapjesbank zitten. Ik zet de emmer die ik bij me heb voorzichtig neer en help vervolgens Bill. Hierna vlucht ik naar mijn kast en vis er allerlei dingen uit. Onder andere een plastic zeil wat ik uitvouw over de grond. Ik ga op mijn knieën zitten en de rest komt er bij. “waarvoor is dit allemaal?”� vraagt Tom en Tim geeft hem een stootje. “geeft niets hoor Tim. Ik moet het toch uitleggen voor Bill.”� Ik wijs op de kistjes. “daarin zitten twee soorten klei. Een witte en gele. Die gaan we zo mengen. Zodra je die twee soorten mengt heb je om precies te zijn dertig minuten om het te bewerken. Wij gaan het zo in zijn geheel rond je poppenhoofdje kneden. Goed aandrukken, anders word je malletje een flop.”� Bill knikt en ik schuif de twee kistjes naar ons toe en pak Bill’s poppenhoofdje van mijn bureau. Zelf pak ik nog een eigen gemaakt hoofdje. “ze lijken wel op elkaar.”� Zegt Tom en weeral krijgt hij een stoot van Tim. “klopt. Ik probeerde die van Bill een beetje na te maken.”� Ik haal wat klei uit beide kistjes en verdeel het. “je weet het, dertig minuutjes maar.”� Bill knikt en ik kneed de klei bij elkaar. “het is wel goed. Je kunt het eromheen doen.”� Zeg ik terwijl we onze poppenhoofdjes helemaal bedekken met de klei. Als dat gedaan is ruim ik de klei weer zorgvuldig op. “nu dertig minuten wachten.”� Zucht ik. Tim kijkt me vragend aan en ik knikt. Ze loopt naar haar stereo en doet die aan. Mayday Parade weerklinkt en ik knik goedkeurend.

Na een half uurtje even niets gedaan te hebben kom ik aan met een klein zaagje. Voorzichtig zaag ik de achterkant van het malletje open. Net groot genoeg dat het hoofdje eruit kan. Bill doet hetzelfde en even later liggen er twee malletjes van onze poppenhoofdjes. “en dan nu het moeilijkste.”� Mompel ik terwijl ik de twee emmers iets naar voren haal. “al voeg je deze twee bij elkaar vorm je de Resin.”� Ik pak twee bakjes en voeg van elke emmer wat van de stroperige stof toe aan de bakjes. “nu even roeren tot het egaal is.”� We roeren wat en vervolgens laat ik zien aan Bill hoe je de hars er mooi ingiet. Met wat hulp lukt het ook Bill om zijn malletje mooi te vullen. “is het dan nu klaar?”� vraagt Tom. “wees nou eens stil!”� roept Tim die hem weeral een beuk verkoopt. Ik loop naar de kast toe en bekijk mijn voorraad lichaamsdelen. “ik heb nog genoeg onderdelen. Die hoeven we niet bij te maken. Nu weer een half uurtje wachten.”� Bill knikt en staat op. “mijn been slaapt.”� Zegt hij terwijl hij rond begint te lopen. Ik grinnik. “kap nou eens kleine koters!”� val ik uit tegen Tim en Tom die nog steeds aan het kibbelen zijn. Ze blijven doorgaan. En dat moet een stelletje zijn? Eerder een stelletje kleuters…

“OKÉ, EN NU OPMUGGEN!”� roep ik na een uurtje als Tim en Tom nog niet hun koppen houden. Ze staan op en lopen al kibbelend naar beneden. Zodra de deur dichtvalt is er stilte en zucht ik diep. “verschrikkelijk.”� Mompel ik terwijl Bill grinnikt. Hij komt weer naar me toe gelopen. Net hebben we alle spullen weer opgeruimd en nu zitten we weer op het zeil. “klaar voor de geboorte?”� vraag ik en Bill zijn wenkbrauwen vliegen vragend omhoog. Blozend staar ik naar beneden. “zo noem ik het.”� “het is wat apart, maar wel begrijpelijk denk ik.”� Voorzichtig maak ik de achterkant van mijn malletje open en beweeg het malletje zo dat het hoofdje makkelijk los kan laten. Dat klusje doe ik ook voor Bill. Ik ben bang dat het anders breekt. Voorzichtig halen we de holle hoofdjes eruit en bekijken het resultaat. “wauw, ze zijn prachtig!”� zegt Bill die zijn poppenhoofdje ietsje omhoog houd. Ik gooi hem een stukje schuurpapier met fijne korrel toe om de naden weg te schuren en de holtes van de ogen glad te krijgen.

na enige tijd sta ik op en loop naar mijn kasten waar ik een heleboel lades uit haal. Bill kijkt zijn ogen uit als ik alle onderdelen die erin zitten laat zien. “maak je dit ook allemaal zelf?”� “nee, het meeste, maar ogen kan ik niet maken, pruiken duurt vaak te lang, en soms ben ik te lui om schoentjes te gaan fabriceren. Schoenen maken doet namelijk zeer aan je handen. Vooral als je met leer werkt.”� Ik leun voorover en pak uit een lade de borstkasten. “wilde je een mannelijk of vrouwelijk figuur.”� Vraag ik en Bill wijst verlegen naar het mannelijke borstkasje. Ik pak er twee en breng de lade gelijk weer terug. “de lades staan op volgorde. Van alles heb je er twee nodig. De ogen en pruiken komen later.”� Samen gaan we de lades af om de juiste onderdelen te vinden. “Jill? Ik zoek een bepaalde stand handen. Kan je me helpen?”� ik draai me om naar de bak met handen en zie Bill moeilijk kijken. “ze moeten wel open zijn maar ook een beetje gesloten.”� “wil je dat ze ook wat vast kunnen houden?”� vraag ik en Bill knikt. “ik wil dat het lijkt alsof hij en instrument bespeeld. Maar dan wel zo dat het zowel piano, harp of gitaar kan zijn.”� Ik knikt en stap over de lade heen en ga tegenover Bill zitten. Ik buig voorover en schuif mijn haar achter mijn oren terwijl ik in de bak rommel. Bill helpt mee en we bekijken de handjes een voor een. Als ik een goed handje zie liggen voel ik de vingers van Bill de mijne raken. Blozend kijk ik op en zie Bill rood aangelopen naar me staren. Of eigenlijk iets lager… ik kijk even naar beneden en ga snel weer wat overeind zitten. Bill zijn blik die naar mijn boezem gegleden was kijkt gegeneerd weg. “eh… i..ik denk dat dit wel mooie handen zijn.”� Stotter ik verlegen. We glimlachen verlegen en gaan weer verder met zoeken. Al buk ik deze keer zeker niet meer zo ver naar voren!

“ik heb alles denk ik.”� Ik kijk hoe Bill nog even twijfelend kijkt naar zijn onderdelen maar dan knikt hij en loop ik naar mijn kast om elastiek en ijzerdraad te halen. Eerst ruimen we de bakken weer op en vervolgens laat ik Bill zien hoe de stukken aan elkaar gezet moeten worden. Zwijgend zitten we rug aan rug de onderdelen aan elkaar te bevestigen.

“ze zien erg echt geweldig uit. Ik kan niet geloven dat dit met een beetje boetseren begonnen is.”� Ik kijk glimlachend naar het resultaat. Twee poppen naast elkaar op mijn bureau. Onbeschilderd, kaal, oogloos en naakt. “morgen kunnen we ze een face-up geven.”� Zeg ik. Bill knikt en glimlacht vrolijk. “zolang jij me maar helpt. Met muziek ben ik nog vrij oké, maar qua creativiteit in schilderen ben ik een ramp.”� We lachen en ruimen samen de laatste beetjes troep nog even op waarna Tim ons roept dat we gaan eten. Tom en Bill nemen afscheidt en vertrekken naar hun eigen huis terwijl wij met Martin in de woonkamer gaan zitten met een dampend bord nasi. “leuke dag gehad dames?”� uit twee monden komt instemmend geluid.

Reacties:

Hargbloem zei op 22 april 2011 - 21:17:
oeewwww I Liiiike ittttt
Mag ik een melding als je verder bent?

Xpam05 zei op 2 jan 2011 - 17:25:
Snel verdeer?
xx

KaulitzFreak zei op 2 jan 2011 - 15:25:
aww, ik vind Jill en Bill en leuk samen!!
Snel verder, en ook jij een fijn 2011 ^^

duracelkonyn zei op 31 dec 2010 - 20:14:
jeejhh hoofdstukje!
omg ik ben een beetje te happy ervoor maar ach.

snel verder gaan!

xxx

owjaa

ALVAST EEN GOED EN GEZOND 2011!!!

xx

dreamerangel zei op 31 dec 2010 - 18:00:

Blozend kijk ik op en zie Bill rood aangelopen naar me staren. Of eigenlijk iets lager… ik kijk even naar beneden en ga snel weer wat overeind zitten. Bill zijn blik die naar mijn boezem gegleden was kijkt gegeneerd weg. ]

dat had ik juist van Tom verwacht! x'D

jammer dat het zolang duurde
maar blij dat er weer een stuk d'rbij staat <3

een fijne jaarwisseling en holeijk ga je héék snél verder <33