FanFic.nl

The Jesus Of Suburbia

Boulevard of Broken Dreams

I walk a lonely road
The only one that I have ever known
Don't know where it goes
But it's home to me and I walk alone
I walk this empty street
On the boulevard of broken dreams
When the city sleeps
And I'm the only one and I walk alone

I walk alone
I walk alone
I walk alone
I walk a

My shadow's the only one that walks beside me
My shallow heart's the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there will find me
'Til then I walk alone

I'm walking down the line
That divides me somewhere in my mind
On the borderline of the edge
And where I walk alone
Read between the lines of what's
Fucked up and everything's alright
Check my vital signs to know I'm still alive
And I walk alone

I walk alone
I walk alone
I walk alone
I walk a

My shadow's the only one that walks beside me
My shallow heart's the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there will find me
'Til then I walk alone

I walk alone
I walk a

I walk this empty street
On the boulevard of broken dreams
Where the city sleeps
And I'm the only one and I walk a

My shadow's the only one that walks beside me
My shallow heart's the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there will find me
'Til then I walk alone
Ik had de nacht doorgebracht in een steegje, tussen de zwerfkatten en honden. Wonderbaarlijk waren er geen absurde drugsverslaafden of zo iets.
Het was nu al middag, maar ik zat er nog steeds, in dat steegje. Ik keek naar twee vechtende katten. De ene had een hap uit z’n oor, de ander was nogal mager. Maar ze vochten met elkaar, alsof hun leven er van af hing. Of om dat stukje bedorven brood dat daar lag, natuurlijk. Er kwam een hond aanlopen, zo eentje met een “kijk mij nou eens, ik ben zo lief”� blik in z’n ogen en hij kaapte het stukje brood weg, waar op de katten spontaan hem aanvlogen. Ik zuchtte. Zelfs die katten hadden iets te doen, ze hadden soortgenoten om zich heen. Waarschijnlijk hadden ze zelfs vrienden, voor zover dat kon als je een beest was. Vrienden… Het was Februari toen ik wegging, misschien net Maart, nu was het alweer April. Twee April. Ik zuchtte en keek naar de muur voor me. Er stond een graffiti tekening op, maar het was onleesbaar wat de maker er gespoten had. Alleen de letters “Fu”� en “cans”� was nog te zien, de rest was weggehaald door een schilder met witte verf.
Ik voelde me alleen, besefte ik met een schok. Ik was nog nooit alleen geweest. Altijd had ik wel iemand om me heen, of ik ze nou aardig vond of niet. Maar nu… Zelfs geen rat die mijn tenen op wilde eten. Zelfs geen rat die ik op kon eten.
Waarom zoek je het leven niet op? Ik schrok van de plotselinge stem, en keek om me heen om te kijken waar ‘ie vandaan kwam. Ik zag niemand.
‘Wie zei dat?’ vroeg ik.
Dat vroeg je zelf, Jimmy. Kom op, sta op, ga op zoek naar een leven. Nu ben je weg uit die rotwijk, nu kun je ook wel je eigen gang gaan…
‘Wie ben je?’ vroeg ik angstig.
Ik ben diegene die jij zou willen zijn. Ik slikte. Dit was redelijk eng. Echt waar, Jimmy, als je naar me zou luisteren, zou je nu niet ellendig en alleen in dit hol zitten, maar dan was je bezig met avonturen.
Jimmy, luister naar me! Wordt mij, laat me toe…
Het klonk zo verleidelijk… Wie was deze persoon in mij? Eerst wilde ik dat weten, voor ik hem toe liet.
Laten we maar beginnen met opstaan, Jimmy zei de stem. Ik stond op en liep het steegje uit.

Het was nacht, en op een enkeling na was ik de enige die op straat liep. Degene die ik tegen kwam keek me wantrouwend aan, alsof ik verantwoordelijk was voor 9-11. Sommige mensen waren een beetje raar.
Kom op Jimmy, loop door! beval die rare stem weer. We zien wel waar we komen.
Ik boog van de hoofdstraat af, een soort steeg in. Ik had nog geen vijf meter gelopen toen twee handen me hard tegen een muur duwde.
‘En wat denk jij hier te komen doen?’ spuugde een mannenstem in mijn gezicht.

Reacties:

FreeHugsPlz zei op 1 jan 2011 - 16:38:
fth fu ry uyhj gh er tf jh rt sr dhgshg jhhffgx!!!!!!!!!!!!!!!11

verder! NU