FanFic.nl

GTST: Two can play the same game (Lucas/Edwin)

Two can play the same game

Titel: Two can play the same game
Schrijver: Ik. (Veanar = Schuilnaam!)
Categorie: Goede Tijden, Slechte Tijden.
Samenvatting: (Na aflevering 4170;) Lucas is niet blij met Edwins tocht in Narnia, maar realiseert zich: Geen hand vol, maar een land vol.
Koppel: vlaagjes Lucas/Edwin en Lucas/OC
Afwijzing: Dit is een fanfictie: Ik ben niet de eigenaar van GTST en verdien hier geen geld mee. Voor meer informatie over fanfictie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fanfictie
Woorden aantal: 448
Schrijvers Notities: Het is gebeurd. Ik ben gezwicht voor Lucas/Edwin. :)
Dit is geen happy together fic. Ik focus weer eens op de wanhoop. :D
--------------------------------------------------------------------------------------------------------


“Weet je wat? Het kan me niet meer schelen. De beste wensen. Veel plezier met Wiet. Ik ben hier zo klaar mee!”�
Lucas’ ogen werden versierd door de schaduwen aan de onderkant.
De normale passie die in zijn stem voorkwam, ontbrak. Die bron was uitgeput, vooral door een avondje feesten. Vooral doordat hij een nacht lang moest aanzien hoe degene waarop hij verliefd is een ander zoent. Vooral doordat diegene maar niet naar hem luistert, hoe vaak hij ook tegen hem praat.

Lucas was het zat.

Hij liep weg. Hij keek niet om. Hij hoefde Edwins gezicht niet meer te zien.
Vaag en Onduidelijk achter hem kon de pot op. Geen hand vol, maar een land vol.

--

Later smste Noud naar hem dat al zijn vingers er nog aan zaten, en dat een biertje in de Koning dus niet onmogelijk was.
Lucas gaf een grijns, maar hij had al andere plannen.
‘Rond 7nen misschien’ stuurde hij terug.

--

Lucas liep over het bospad met oude laarzen aan. Ze waren een beetje klein en klemden tegen zijn tenen. “TSK - TSK - ongeschikt, wegens platvoeten,”� zou hij vandaag niet horen.
Hij zag zijn slachtoffer al in de verte. Het kwam dichterbij. Lang. Bruine haren. Oh. Precies wat hij zocht. Bijna een exacte kopie! Lucas snoof, en draaide zich om.

Er stond vast nog wel iemand in zijn mobiel. Een afspraakje in de Koning zou wel lukken. Kon hij gelijk blijven om Noud daar in de avond te ontmoeten.

Maarten, stond in de telefoonlijst van zijn mobiel. Ach. Waarom ook niet.

--

Uiteindelijk belandde hij in bed bij Maarten. Niet geheel volgens plan. Niet te erg.
Wat wel te erg was was het holle gevoel in zijn maag - dat maar niet weg ging en steeds Edwins naam door zijn hoofd liet gaan.
Hij sloot zijn ogen er voor. Herhaalde zijn lijfspreuk.

--

Ze deden uiteindelijk nog een biertje in de Koning, hij en Maarten. Lucas staarde voor zich uit en Maartens hand ging door zijn haar, bleef rusten in zijn nek. Zo erg vond Lucas het niet.

Hij zag Edwin en Wiet binnen komen.

De steek in zijn maag werd erger. Maar de blik in Edwins ogen - toen hij zag dat Lucas met iemand anders was, dat diegene zijn hand door Lucas’ haar liet gaan, dichter naar hem toe schoof. Toen Lucas zag dat Edwins gezicht vertrok, en zijn lach verdween, kon Lucas het niet helpen.
Hij grijnsde en grijnsde.

Two can play the same game.

Zoveel tijd verspeelde Lucas niet aan Edwin. Hij keek af en toe. Meer niet. Toen Maarten vertrok, ging hij ook weg. Hij keek niet om. Dat hoefde niet - hij voelde al ogen in zijn rug branden.

Reacties: