FanFic.nl

Mythbusters

Deel 2

Yuki POV

Over enkele minuten zal Eliz hier zijn. Snel berg ik de afwas verder op in de kast, zodat alles er toch wat proper uitziet de eerste dag. Morgen ligt alles waarschijnlijk wel weer overhoop. Lang leve broers! Maar niet heus.
‘BANG’ Een luide knal klinkt op vanuit de hal. Snel drop ik de afwas en loop naar de gang.
‘Yukiiiiiiiiiiii!’ Eliz kom gillend op mij afgelopen.
‘Eliiiiiiiiiiiiiiz!’
Halverwege botsen we op elkaar en geven een dikke knuffel.
‘Het gaat heeeeeeeet?’ Gilt ze hyperactief verder.
‘Supeeeeeeeeer! En met jou?’ Gil ik ook nog steeds verder.
Eliz, nou ja eigenlijk heet ze Elizabeth maar die naam is zo verdomd lang, is geweldig. Toen ik voor het eerst naar SWI ging had ik schrik dat ik uit de boot ging vallen. Ik was maar een gewone dochter van dreuzelouders die maar pas wist dat toverkunst bestond. Gelukkig bestaat er iemand zoals Elizabeth, die direct met me begon te praten en voor we het zelf goed en wel beseften werden we boezemvriendinnen.
‘BANG’ Een tweede knal klinkt door het huis. Ik kijk op en zie dat de deur opengevlogen is en dat Jared, mijn buurjongen in de deuropening staat met een iet wat verwilderde blik.
‘Wat is er gebeurt? Waar is de brand?’ Vraagt hij om zich heen kijkend.
‘Huh? Brand?’ Vraagt Eliz.
‘Ja, ik hoorde een luide knal en toen een hoop gegil en dacht dat de frituurketel ontploft was of zo’ Zegt hij nog steeds om zich heen kijkend .

Elizabeth POV

‘BANG’ Een luide knal klinkt achter ons. Ik kijk op en zie dat de deur opengevlogen is en een grote jongen, nee, een immense jongen in de deuropening staat.
‘Wat is er gebeurt? Waar is de brand?’ Vraagt hij wild om zich heen kijkend. Er is niets gebeurt, toch?
‘Huh? Brand?’ Vraag ik een beetje verdwaasd.
‘Ja, ik hoorde een luide knal en toen een hoop gegil en dacht dat de frituurketel ontploft was of zo’
Oeps, mijn schuld. Ik heb het moeilijk om mijn lach in te had als ik zijn gezicht zie en besef dat het door mij komt. Verschijnselen gaat soms gepaard met een luide knal. Maar wat is in godsnaam een frituurketel?
‘Oh nee, niets aan de hand. Eliz hier, komt gewoon graag met veel lawaai op bezoek’
‘Oké, super’ Zegt hij en dan wendt hij zich tot mij. ‘Ik ben Jared en jij bent volgens mij Eliz, niet?
‘Jup, the one and only!’ Ik steek mijn hand uit. ‘Aangenaam’
‘Ik ben dan maar eens door. Tot nog eens, hé!’ Zegt hij als hij de deur uitloopt.
Yuki neemt mijn koffer vast een sleept hem achter haar aan de woonkamer in. Ik volg haar en neem ondertussen Clara met me mij.
‘Zeg, was dat jouw buurjongen?’
‘Ja, al zo lang dat ik mij kan herinneren. We hebben zelfs nog samen in de basisschool gezeten, wel niet in dezelfde klas’
‘Hij mag er wel zijn, hoor. Zo een mooie jongen!’
‘Ja, maar het laatste jaar lijkt hij enorm veranderd te zijn’
‘Hoe bedoel je?’
Yuki zegt dat ik me best eerst neerzet en vraagt of ik alvast iets wil drinken. ‘Water’
Ik hoor de kraan lopen en een minuutje later zit ze voor me en staan er twee glazen water op tafel.
‘Wel,’ Begint ze haar verhaal. ‘Twee zomers geleden, was hij echt een vrolijke jongen die bezig was met dingen die bij zijn leeftijd hoorden. Toen ik vorige zomer thuiskwam van school, was hij opeens twee meter groot, had een tatoeage op zijn arm - iets wat hij nooit uit zijn eigen zou doen - en heeft hij opeens een heel andere groep vrienden die bijna allemaal ouder en groter zijn dan hem. Ik heb mijn broer er eens naar gevraagd en hij zei dat ze zichzelf de ‘beschermers’ noemen. Weet je, dat schrikt me een beetje af. Ik zou echt graag weten wat ze doen, maar ik denk dat als ik dat vraagt een van hun mijn kop eraf bijt of zo.’

Ik geef een trap tegen een steentje dat voor me ligt. Yuki en ik lopen momenteel op het keienstrand van La Push. Het is hier prachtig. De steentjes hebben 1001 kleuren, tinten groen, blauw, zelfs paars. Het licht van de zon weerkaatst op de steentjes en vliegt in prachtig kleurige stralen terug naar de hemel.
‘Hier word ik nu echt rustig van. Van de golven en het geluid van de wind’ Zegt Yuki
‘Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik vind het ook zo’
We laten ons alle twee zakken op een ontvelde witte boomstam die op het strand ligt.
Ik geniet van de wind die door mijn haren waait, wat een zalig gevoel.
Na enkele minuten in stilte te hebben gezeten, elk genietend van de rust van de natuur rondom ons, zie ik een groepje jongens over het strand lopen.

Reacties: