FanFic.nl

~ Lost in Twilight.

~ Chapter 2.1

Die avond haalde ik zoals beloofd een dampende ovenschotel uit de oven. Ik zette hem op een onderzetter en deed toen de veel te grote ovenhandschoenen uit. Ze waren van mijn moeder geweest - uiteraard, mijn vader wist volgens mij niet eens dat we ze hadden. Het waren een van de weinige dingen die ze hier achter had gelaten toen ze bij Francisca introk. Misschien had ze gedacht dat ze die niet nodig zou hebben omdat ze elke avond een romantisch diner zouden hebben in een klein, Frans restaurantje. Of misschien dacht ze dat Fransisca er zelf wel zou hebben. Hoe dan ook, ik was dolblij dat ze de ouderwetse, roze-wit gestreepte dingen hier had gelaten. Het had me weer een boodschap bespaard op het toch al overvolle lijstje waar mijn vader niet aan had gedacht. Onder andere tandpasta en wc-papier stonden erop, aangezien hij blijkbaar dacht dat dat gewoon in de kastjes verscheen.
‘Ruikt lekker Liz,’ hij kwam de keuken binnen en haalde goedkeurend diep adem om de geur van gesmolten kaas in zijn neus op te slaan.
Ik glimlachte alleen en zette twee glazen Cola op tafel. Dat was een van de voordelen van bij mijn vader wonen, hij zeurde niet. Hij had het nog nooit gehad over het feit dat ik laat ging slapen omdat ik nog aan het lezen was of over het feit dat ik zo’n beetje altijd Cola dronk. Niet dat hij daar het recht toe zou had, want hij dronk zelf misschien wel net zo veel als ik. Wanneer hij thuis was tenminste, want op zijn werk bestond zijn vochtinname vooral uit koffie. Ik wist dat hij dat nodig had om wakker te blijven, want zijn baan als bewaker bij de fabriek hield vrij weinig in. Aangezien die fabriek in hetzelfde, doorsnee stadje stond als we woonden, was er nooit ingebroken of een poging daartoe. Niet dat daar ooit enige twijfel over was geweest.
‘Ik ga vanavond nog langs Will voor ik naar mijn werk ga. Denk je dat je het nog een paar uur extra zonder mij kunt stellen?’
Die vraag was natuurlijk volkomen overbodig, want we wisten allebei dat ik volwassener en verantwoordelijker was dan hij. Het was eerder zo dat hij het niet zonder mij kon stellen. Toch knikte ik ‘Ik lees denk ik nog een stukje en dan ga ik slapen.’
Hij zuchtte diep ‘Moet je niet eens een keer vrienden uitnodigen in plaats van de hele dag in dat boek te zitten. Je doet nooit meer iets sociaals.’
‘Ik zie ze toch ook weer op school?’
‘Ja, maar als dat niet verplicht zou zijn dan zou je dan óók nog zitten lezen. Het verbaast me niets als je onder de lessen gewoon doorleest.’
Toen klonk de monotone stem van een commentator die aankondigde dat de voetbalwedstrijd ieder moment kon beginnen en mijn vader keek me verontschuldigend aan, waarna hij zich naar de woonkamer haastte en zich op de bank liet zakken.
Rustig at ik mijn bord leeg en zette toen alles in de vaatwasser. De resten van de ovenschotel deed ik in een schaal en dekte die af met vershoudfolie waarna ik hem vervolgens in de koelkast schoof. Nadat ik de tafel had afgedaan begaf ik me weer naar boven en ging voor de verandering achter de computer zitten. Het ding was al vreselijk oud en stamde af vanuit de tijd dat mijn opa nog elektronica repareerde als hobby. Hij was gestorven aan een hartaanval toen ik negen was, dus het was alweer ruim zes jaar geleden. Ik drukte het beeldscherm aan en wachtte geduldig tot hij was opgestart. Na een paar minuten was hij eindelijk klaar en drukte ik op het Postvak-icoontje. Met hetzelfde trage tempo als bij het opstarten, opende mijn Inbox zich en zag ik dat ik twee mails had. Allebei van mijn moeder. ‘Lieve Lizzy,’ begon de eerste.

Het spijt me dat alles zo onverwacht is gegaan.
Ik wilde even zeggen dat Francisca en ik het hartstikke leuk hebben en ik voel me hier al helemaal thuis.
We zouden het leuk vinden als je in de volgende vakantie een weekje bij ons komt logeren zodat jij en Cisca elkaar wat beter kunnen leren kennen.
Ik heb al veel over je verteld en ze zegt dat ze er vreselijk naar uitkijkt om je te ontmoeten.
Als je even terugmailt of je wilt komen, dan zal ik je een treinkaartje sturen.
Veel liefs,
mama.

Reacties: