FanFic.nl

Skyline

Sechzehn

Ik keek stiekem een keertje naar Nina. Nou, de twintigste keer zoal. Ze was mooi, in die klassieke, zwarte badjas. Dat ik wist wat eronder zat, had ook wel geholpen bij mijn inleving tijdens de opnames. Ze was zo mooi. En jezus, wat een tijgerin!
Ze voelde mijn blik, keek op van haar cappuccino en glimlachte stilletjes terwijl ze nog een slok nam. Die lippen, die waren vannacht van mij geweest. Jammer dat het bij een nacht zou blijven. Ze was behalve knap, ook nog eens sexy en lief. En grappig, zoals ze Tom bedotte.
"Bill, ik vroeg je wat." Verdwaasd keek ik mijn allerliefste -kuch- broertje aan.
"Sorry, wat zei je?"
"Of je je beter voelt dan gisteren, toen het zo slecht ging." Al bij al vond ik gisteren toch niet echt zo'n rampzalige dag, als ik eerlijk moest zijn.
"Ja, hoor. Het gaat echt goed vandaag," glimlachte ik. Ik wist dat Nina ons gesprek kon horen, want ze keek nieuwsgierig onze kant op. Haar aandacht werd plots getrokken door een jubelende regisseur die de grond onder haar voeten nog net niet kuste. Nou, ik wist wel wat anders om te kussen...
"Bil! wat zit je toch heel de tijd naar haar te staren? Ik weet wel dat ze een lekkere kont heeft, en een heerlijk stel benen, en tieten om u tegen te zeggen... Ja, oké, ga je gang, dan mag je staren." Tom grijnsde naar een verontwaardigde Nina, die elke letter had kunnen volgen.
"Hou die grijns voor je, Kaulitz!" riep ze lachend. Ik klapte gauw mijn mond dicht, maar Tom riep:
"Beetje specifieker, schat, we zijn met twee."
"Nou, aangezien Bill mijn videoclip lover is, mag hij wel grijnzen. Hij moet oefenen. Dus hou jij je waffel maar snel dicht!" Ze beende naar Tom toe en gaf hem een zogenaamd troostend schouderklopje en liep toen naar mij.
"zie je, dat gaat toch vanzelf, vandaag," zei ze op dezelfde adorerende toon als de cameramannen. Ik grinnikte.
"Ja, het ging wel lekker."
"Vind je?" vroeg ze met een wenkbrauwwiebel.
"Die heb je van Tom gepikt."
"Lijkt ie een beetje?"
"Sprekend!" prees ik. Ze lachte en omhelsde me. Ik grijnsde.
"Waar heb ik dat aan verdient?"
"Zomaar, omdat alles vandaag zo goed gaat." Meteen spreidde Tom zijn armen en tuitte zijn lippen. Ze fronste haar wenkbrauwen.
"Wat heb jij, chronisch aandachttekort?" ik grinnikte, gaf haar een high five.
"Goed zo, Nina, zet hem maar op zijn plaats." David was naast ons verschenen. Om ons vervolgens naar de set de dirigeren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.