Hoofdcategorieën
Home » Twilight » No one waits forever ~Embry Call » Prologue
No one waits forever ~Embry Call
Prologue
Mijn moeder liep zonder om te kijken weg uit het huis, terwijl mijn vader schreeuwend in de deuropening stond. Twijfelend keek ik midden op het pad van de één naar de ander. Mijn vader, links zijn handen in vuisten gebald. En aan de rechter kant mijn moeder met een serene uitdrukking op haar gezicht, wenkend naar mij. 'Danique kom hier.' schreeuwde mijn vader. Ik zette verschrikt een stap naar rechts, zwaaide naar mijn vader en liep naar mijn moeder. 'Dag papa.' zei ik zacht terwijl ik hem nog een kushandje toewierp.
Ik had toen niet begrepen dat ik hem nooit meer in mijn leven zou zien.
omg..ik weet dat er al meer is maar MOET reageren dat was zoooo..:oDe onschuld en fragiliteit van dit personage heb je in een 10tal zinnen meteen vast gezet..geweldig, chapeau!x