FanFic.nl

Eigendom.

4. Horror-teveel

'Kay, Kay, Kay ik ben bang! Ik heb daarnet in m'n eentje Saw zitten kijken en het was eng!' Zeg ik op MSN, rillend onder m'n deken zittend, denkend aan zagen, pijn, bloed, en dode mensen. 'Ach gut.' 'Wil je Natali sturen, ik kan niet slapen.' Vraag ik. Ik wacht even op antwoord, herlaad m'n internet voor de tachtigste keer en ik lees wat Kayley terug schrijft. 'Ja, hoor, ik zal haar even wakker maken.' Oeps, Natali 's nachts wakker maken, is niet het handigste dat je kan doen. Geloof me. Na een tijdje vraag ik: 'Ze is toch niet boos dat we haar wekken, hoop ik?' 'Nee, hoor. Ze komt er zo aan, ze is even haar spullen aan het pakken. En koffie aan het drinken. En nu komt ze mij lastig vallen. BVfhrjbfjh cbhajfbhjfb bhajfb32. God. bgrhgryab. f ad.' Lees ik. Ik slaak een diepe zucht. Natali... Vaag mens.

Zo'n half uur later hoor ik een oorverdovend gerommel boven mijn huis, het lijkt wel een helicopter. Dan hoor ik een gilletje, en een plof op mijn balkon. Ik ren naar het raam om het te openen. Daar zie ik een drijfnatte vol sneeuw zittende Natali op mijn balkon staan. Ze was van de touwladder gevallen. Haar koffer ligt ook in de sneeuw. Ik ga snel een handdoek halen en ik open het raam. 'Kom binnen.' Zeg ik snel, ze verstaat me toch wel! 'Fijn dat je er bent!' 'Wat zegt gij?' Natali's enige Nederlandse zinnen zijn met zwaar Belgisch accent, of gewoon volledig Belgisch. Ze pakt de handdoek aan en ze droogt haar haren, die vol sneeuwvlokjes zitten. Ik pak haar koffer. Die schuif ik onder mijn bed. Ze komt naast me zitten. Ik praat met Kayley verder, en Natali tikt random op mijn beeldscherm als ik aan het typen ben. 'Yaay! Ze is er. Ze is hier, en van de touwladder af gevallen.' 'Haha, typisch.' 'Vhrefugbrfhvgb! fdbvb bvfhjv.' Typt Natali. 'Natali ga je moeder vervelen!' Lach ik. Dat verstaat ze dan weer wel. 'Neen. Ik ga jou vervelen.' Zegt ze. Dan springt ze weg, en ze pakt iets uit de broek die op de grond ligt. ''Haha! Got your phone!' Schreeuwt ze. Ze weet nog waar m'n telefoon ligt, zoals de vorige keer.
Nee, hè. 'Hey, Kay, Natali heeft m'n telefoon te pakken. Maar ze raadt m'n pincode toch niet! Wacht even, die heb ik niet, shoot. Het kan zijn dat ze je nu gaat doodspammen.' 'Ah, ja, ik merk het. Ze SMS't Hoi.'
'Natali, gedraag je!' Zeg ik met een glimlach tegen Natali. Ik ga weer verder op MSN. 'Ach, ik had toch nog 7 euro en 35 cent, wat maakt het uit.' 'Wow, ik krijg ineens 10 berichten.' 'Wat staat er in?' 'Hoi, en zo.'
Ik slaak een diepe zucht, ik pak m'n telefoon terug en ik kruip weer onder m'n dekens. Het is koud hier. Ik ga toch maar even kijken hoe hoog de verwarming staat.

Ja, vind je het gek, hij staat op twee in plaats van op vijf. Ik zet de verwarming terug op de goede stand. Op dat moment komt mijn moeder binnen. 'Wat is dat voor lawaai? En wie is degene die met je DS aan het spelen is?' Vraagt ze kwaad. 'Euhm, een iemand, en ze kwam even langs, en er vloog gewoon een heli laag over, en... Doei!' Dan doe ik de deur voor haar neus dicht. Dat vindt ze niet leuk. Ze stuurt Natali weg. 'Wait in the toilet downstairs 'till I send you a text.' Fluister ik in haar oor. 'Zeg op, wie is dat?' 'Ehm... Het is de zus van... De zus van... Jo-Anneke! En ze kwam langs, want, Jo-Anneke had haar boek laten liggen en ze mocht zelf niet langs komen! Dus.' 'Okee. Natuurlijk, het zal wel. Ach, wel te rusten.' Zegt ze sarcastisch.

'Joehoe, kust is veilig!' SMS ik. Na zo'n drie minuten hoor ik voetstappen op de gang. Het is Natali. Gelukkig. Ze sluipt naar binnen en kruipt onder een deken. 'So, you've watched too many horrorfilmpjes?' Grinnikt ze met haar verlepte Nederlands en Engels door elkaar.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.