FanFic.nl

[TC] Still waiting for someone that will never take my hand.

You've got my attention, you don't have to hurt yourself this way.

'Tom?' vraag ik stil terwijl ik verder naar hem toe stap. Hij antwoordt niet en gaat verder met het inschenken van ze cola. 'Tom, kijk naar me' zeg ik een beetje bevelend. Tom zet de cola fles neer op tafel en draait zich rustig om naar mij. Hij kijkt naar de grond, maar toch zie ik de tranen nog in zijn ogen, wat scheelt er toch met hem? 'Tom?' vraag ik weer eens. Hij kijkt omhoog, recht in mijn ogen. Man, wat vind ik dit erg. Ik kan er echt niet tegen als er iemand weent, en zeker niet als het Tom is. Ik stap iets naar voren en leg mijn handen rond zijn middel. Ik trek hem dichter bij mij waardoor Tom zijn handen rond mijn nek zet en er zo een knuffel ontstaat. Ik denk dat het het beste is dat ik straks pas vraag wat er scheelt, als hij wat ge kalmeerd is. Ik hoor hem snikken en wrijf voorzichtig met mijn handen op zijn rug. 'Het komt wel goed' sis ik hem toe om hem een beetje gerust te stellen, ookal weet ik niet wat er scheelt.

Tom zit naast me in de zetel mee tv te kijken, maar hij heeft nog altijd niet vertelt wat er scheelt. Ik ga een beetje dichter met hem zitten en kijk hem aan. Hij kijkt voorzichtig terug en ik glimlach even, in de hoop dat ik zijn glimlach ook nog eens kan zien. Maar helaas, hij draait zijn hoofd terug weg van de mijne en richt het terug op de tv. Oké, nu ben ik het echt beu, hij moet vertellen wat er scheelt! 'Tom, vertel me nu astublieft wat er met je is' vraag ik smekend. Tom kijkt even op, maar kijkt al snel weer weg. 'Niets' zeg hij kort. 'Tom, dat maak je me niet wijs, ik ben bezorgd om je!' zeg ik een beetje geïriteerd. 'Ik zei toch al, er is niets!' zei hij redelijk boos en snel staat hij op en gaat terug naar boven. Wow, zo heb ik hem nog nooit zien doen. Het is blijkbaar erger dan ik dacht..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.