FanFic.nl

American Idiot [AF]

Boulevard Of Broken Dreams

I walk a lonely road
The only one that I have ever known
Don't know where it goes
But it's home to me and I walk alone

I walk this empty street
On the Boulevard of Broken Dreams
Where the city sleeps
and I'm the only one and I walk alone

I walk alone
I walk alone

I walk alone
I walk a-

My shadow's the only one that walks beside me
My shallow heart's the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there will find me
'Til then I walk alone

I'm walking down the line
That divides me somewhere in my mind
On the border line
Of the edge and where I walk alone

Read between the lines
What's fucked up and everything's alright
Check my vital signs
To know I'm still alive and I walk alone

I walk alone
I walk alone

I walk alone
I walk a-

My shadow's the only one that walks beside me
My shallow heart's the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there will find me
'Til then I walk alone

I walk alone
I walk a-

I walk this empty street
On the Boulevard of Broken Dreams
Where the city sleeps
And I'm the only one and I walk a-

My shadow's the only one that walks beside me
My shallow heart's the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there will find me
'Til then I walk alone...

De bus stopte. Jhonnie schrok wakker uit zijn hazenslaapje. De bus liep leeg en gehaast stond Jhonnie op en verliet de bus als laatste.
De grote stad. Vol avontuur en geheimen. Vol van mysteries en vragen. En vol antwoorden en mensen.
Jhonnie keek naar de lucht. Hoge wolkenkrabbers lieten het zonlicht maar een beetje in, maar het was genoeg. "Het is hier me te druk." mompelde Jhonnie in zichzelf en liep nergens in het bijzonder heen.
En weer een straat naar rechts. Weer een naar links. Rechtdoor. Jhonnie wist niet waar hij heen ging. Hij was in een kleine achterbuurt gekomen. "Déjí  vu." mompelde hij. Het leek precies op zijn thuis. Een supermarktje, een parkeerplaats...Snel liep hij door.
Na een kwartier was hij in een minder herkenbare achterbuurt. Dit leek niet op waar hij had gewoond. Hij keek voor zich uit. Hij was op een rechte straat beland, die zo lang was dat het centrum vijf dagen verder op lag. Misschien was dat ook zo. Jhonnie keek op het straatnaambordje. "Moonlight Blvd." las Jhonnie. "Nou, hier kom ik de stad wel weer in. Het is hier meer afgelegen dan ik had gedacht. Strompelend liep Jhonnie weer naar de wolkenkrabbers toe.
Het enige wat hij zag, was zijn schaduw op de grond. Er was geen levend wezen te bekennen. Hij kon alleen zijn hart en zijn voetstappen horen. Verder was er niets. Geen vogelgetjierp geen pratende mensen.
Voordat Jhonnie het wist, was hij weer in gedachten verzonken. Zijn voeten waren moe en hij besloot op de stoeprand te gaan zitten.
Daar was ook niets aan. "Het is hier ook saai, zeg." mompelde hij. Hij stond op. "Wat een emo wijkje." Snel ging hij de metro in en ging naar de stad, op zoek naar een enige vorm van werk om geld te verdienen om een bed voor een nacht te kopen.

Reacties: