FanFic.nl

American Idiot [AF]

Whatsername

Thought I ran into you down on the street
Then it turned out to only be a dream
I made a point to burn all of the photographs
She went away and then I took a different path
I remember the face but I can't recall the name
Now I wonder how whatsername has been

Seems that she disappeared without a trace
Did she ever marry old what's his face?
I made a point to burn all of the photographs
She went away and then I took a different path
I remember the face but I can't recall the name
Now I wonder how whatsername has been

Remember, whatever
It seems like forever ago
Remember, whatever
It seems like forever ago
The regrets are useless
In my mind
She's in my head
I must confess
The regrets are useless
In my mind
She's in my head
From so long ago

Go, Go, Go, Go..

And in the darkest night
If my memory serves me right
I'll never turn back time
Forgetting you, but not the time.

"Je moet echt eens die kelder van je opruimen." zei Mary Jane. "Ja, ja. Ik was al onderweg." zei hij en gaf Mary Jane een kus op haar wang. Hij rende de trap af en deed de kelderdeur open. Het eerste wat hij zag, was de koffer.
Drie jaar.
Drie jaar geleden had hij de koffer in een hoek in de kelder gedouwd toen zijn moeder hier nog woonde. Toen ze nog niet gelukkig was. Hij had het huis geërfd en woonde er nu met zijn vrouw. Nooit gedacht dat zij zijn vrouw zou worden.
Langzaam liep hij naar de koffer toe en blies het stof er vanaf. "Het wordt tijd dat je eens open wordt gemaakt..." mompelde hij en maakte het slot open. De klep opende vanzelf.
Herinneringen kwamen op toen hij de berg foto's zag. Van hem en... wat was haar naam nou? Nouja, het maakt niet uit. Hij herinnerde hoe hij toen in de problemen had gezeten. Hoe zij hem had verlaten. En zijn imaginary friend.
Maar hij was gewoon een sidekick. Hij vroeg zich af hoe het met haar verder was gegaan. Misschien had ze nu ook wel een leuk gezin en was ze gelukkig. Misschien zat ze in de gevangenis. Misschien was ze een verslaafde... Jhonnie schudde zijn hoofd. "Deze moeten weg." zei hij en pakte alle foto's. Verder kwam hij nog een leeg zakje tegen. Papierwerk. En oude kleren. "Hmm... misschien kan alles wel weg." mompelde hij. "Behalve de koffer zelf... ja. Dat wordt 'm. De koffer brengt al genoeg herinneringen terug..."
Jhonnie verliet de kelder en kwam naar boven. De te kleine kleren gooide hij in de vuilnisbak. Het papierwerk in de recyclemand. Maar de foto's...
Jhonnie deed de open haard aan. Voordat hij het wist, belandden de foto's erin. Starend hoe het vuur de foto's opvrat dacht hij aan die tijd. "Ik ga je vergeten, hoe je ook maar heette. Maar de tijd... de tijd niet." grijnsde hij.
Een klein jongetje kwam om de hoek kijken. "Pap... gaat het wel goed? Waarom verbrand je die foto's? Zijn ze mislukt?" Het jongetje kwam bij zijn vader op schoot zitten. Jhonnie aaide het jongetje over zijn bol. "Dat vertel ik je later wel. Ga maar met je vrienden spelen." "Maar, pap, die zijn weg. Weekendje weg..." zei het jongethe en maakte een pruillipje. "Kom. Dan ga ik wel met je voetballen." "Yay! dank je, pap!" zei het jongetje, pakte zijn bal en rende de tuin in. Jhonnie keek nog even in het vuur en lachte. "Forgetting you, but not the time..." "Kom je nou?" hoorde hij van buiten. "Ja, ik kom schat!" Daarna snelde hij zich naar de tuin.

Reacties: