FanFic.nl

¤Hero In Disguise¤ {Afgelopen}

Dogs Are Pure Evil ¤10¤

‘Goedemorgen Daisuke….’ Hoorde Daisuke de stem van Dark mompelen.
‘Houd je mond het is ochtend’ gromde Daisuke terug en hij draaide zich nog eens om. ‘Wat nou ochtend? Het is bijna half 2 ’s middags!’
Daisuke gromde opnieuw en smeet zichzelf overeind waarna hij versuft bleef zitten in zijn bed. ‘oh jah…’ mompelde hij toen en Dark maakte een vragend geluidje, ‘Oh, die Theo van gisteren, ik moest er even aan denken. Ik weet in ieder geval wat ik vandaag ga doen..’ Mompelde Daisuke verder en hij sprong uit bed waarna hij zich ging douchen, zich aankleedde en een broodje pakte.
‘Dag, ben vandaag weg!’ schreeuwde hij het huis in en sloot de voordeur achter zich.
Langzaam begon hij te lopen richting het huis van Theo, deze man wist meer dan zou moeten.
Misschien kon hij hem wel helpen met het op orde krijgen van zijn leven.
Het beeld van Riku en Risa, huilend en vol angst, dat was iets wat hij nooit meer wou zien.
Dat was de hele reden dat hij zijn leven omgooide! Omdat niet meer te hoeven zien!
Maar het was zo fout gegaan, hoe kreeg hij het weer goed?

Nog voordat hij het doorhad stond hij bij Theo voor het hek… het Enorme hek.
Een bel sierde één van de bogen en hij drukte erop, een klik werd gauw gehoord en de stem van Theo klonk door de luidspreker verborgen achter klimop, ‘Kom binnen Daisuke! Mijn honden komen je zo begroeten, wees niet bang, ze bijten niet!’
Daisuke zuchtte, Theo was één gekke gozer.
Daisuke hoorde een 2de klik en het hek opende zich, hij liep erdoor en sloot het achter zich waarna hij op het grindpad richting het huis begon te lopen, eromheen was gras zover als je kon zien met de muren om het gigantische huis heen, en plots waren daar gekleurde spikkels die om de hoeken van het huis heen rende, blonde spikkels, bruine spikkels, spikkels die er tussenin zaten, en blaffende spikkels.
Een stuk of 30 honden, groot en klein, kwamen hem tegemoet. Ook al zei Theo dat ze niet beten, de horde honden die op hem afkwam was toch wel wat je noemt intimiderend.
Maar, te trots om weg te lopen stapte Daisuke vastberaden door, hoewel iets sneller dan eerst om maar zo snel mogelijk bij het huis te zijn.
De spikkels kwamen dichterbij en dichterbij en al gauw waren staarten en poten te onderscheiden in de wirwar van vacht.
De honden waren nu duidelijk te zien en de grote hond die voorop rende was gevaarlijk aan het blaffen, Daisuke stond stil en stapte een klein stukje naar achteren, deze beesten waren officieel eng! De “leider”� rende nog een tikkie harder en brak los van de groep, ondertussen blaffend naar de indringer genaamd Daisuke.
‘REN VOOR JE LEVEN!’ gilde Theo plots vanuit één van de ramen boven zijn raam.
Daisuke zijn benen werkten automatisch en hij draaide zich razendsnel om, waarna hij rende zoals hij dat nog nooit had gedaan!
Boven het geblaf van de honden uit kon hij de luide lach van Theo niet horen, iedereen trapte erin…
Daisuke rende en rende! Maar de leider bleef maar dichterbij komen, tijdens het achterom kijken, struikelde hij over een steen, hij zette zijn voeten extra stevig neer en gooide zijn armen naar voren zo ver als ze konden gaan, maar het mocht al niet meer baten.
Daisuke tuimelde voorover en hapte een mondvol gras in het proces waarna hij een meter of 3 uitrolde en duizelig half overeind krabbelde.
De grote hond stond nu grommend tegenover hem, de horde stond erachter… één voor één begonnen ze te kwispelen en de grote hond snuffelde aan Daisuke waarna ook hij begon te kwispelen.
Een grote lik over het gezicht van Daisuke volgde en, nog één, en toen nog één, totdat de hele horde was geweest!

Reacties:

BAM zei op 26 maart 2011 - 19:48:
awwwwwwwwwww wat lief !!!!