Hoofdcategorieën
Home » DNAngel » ¤Hero In Disguise¤ {Afgelopen} » Release The Butterflies ¤15¤
¤Hero In Disguise¤ {Afgelopen}
Release The Butterflies ¤15¤
‘Au’ mompelde Daisuke, compleet verbaasd, ‘Waar was dat voor nodig?’
‘ik twijfel er niet aan dat ze je dat zo gaat vertellen’
‘Je bent ook een hufter jij!’ schreeuwde ze, (Daisuke hoorde op de achtergrond de sarcastische stem van Dark ‘Nou, weet je dat ook weer!’) en een groot deel van de mensen die langsliep keek ze boos aan, ‘Let op je taal jongedame!’ sprak één van hen zelfs terug.
Riku gaf de man een vuile blik en trok Daisuke toen een gang in die gesloten was voor de bezoekers. ‘Na maanden van stilzwijgen kun je me eindelijk weer in de ogen aankijken en dan loop je weg!’ zei ze verbaasd en geschokt, ‘Ik kan je niet geloven!’
‘Maar Riku..!’ begon Daisuke en ze legde haar hand op zijn mond, ze wenste niet onderbroken te worden.
‘Ik hoor van iedereen dat je aan het veranderen bent, maar je hebt mij er niks van verteld. Ik schaam me Daisuke, blijkbaar was ik een slecht vriendinnetje voor je, dat je me zelfs dat niet eens kon vertellen’ haar stem werd zachter en zachter naarmate ze haar zin afmaakte en haar ogen richtten zich op de grond.
Zo wou Daisuke haar niet zien en hij pakte haar bij haar schouders waarna hij haar tegen zich aandrukte in een knuffel, hij was net iets groter dan haar en kon dus net zijn kin bovenop haar hoofd leggen. ‘Ik vertelde je niks, omdat ik een manier moest verzinnen om alles goed te maken’ fluisterde hij.
De vlinders waren in volle sterkte terug en Daisuke moest moeite doen om Riku niet op haar voorhoofd te kussen zoals hij deed wanneer ze overstuur was.
‘Het enige wat ik wou was je aandacht’ fluisterde Riku terug en hij hoorde hoe ze snifte.
Alsjeblieft huil niet, huil alsjeblieft niet!
Schreeuwde Daisuke in zijn hoofd, maar hij kon niks doen aan de tranenregen van Riku, ze had hem zo gemist.
Langzaam liet hij Riku een stukje los en gaf haar een kusje op haar voorhoofd, hij kon zichzelf niet langer inhouden. Met een gelukkige glimlach keek Riku omhoog, ‘Dankjewel’ fluisterde ze en legde haar hoofd weer neer op Daisuke zijn borst.
Van binnen jubelde Daisuke, wat hij van buiten natuurlijk niet liet merken, fase 1 van zijn terugkeer naar normaliteit was zo’n beetje volbracht!
‘Oké Oké! Dit koppeltje is toch leuker dan jij met Satoshi!’ gaf Dark gniffelend toe en Daisuke gromde hem toe. ‘Je verpest het moment’ zei Daisuke simpelweg en zuchtte diep.
‘Ik ben blij’ zei hij en Riku stapte van hem weg, ‘ik ook’ mompelde ze verlegen, ze was dit niet meer gewend, de boze Daisuke was het enige wat ze had gezien de afgelopen maanden, deze kant van hem was ze compleet vergeten.
‘Mag ik nog één ding zeggen?’ vroeg Daisuke met een warme glimlach, en Riku knikte met haar wenkbrauwen gefronst.
‘Je bent wel mooi genoeg om mijn vriendin te zijn, te mooi zelfs’ Hierop vloog Riku, Daisuke opnieuw in de armen en ze knuffelde hem zo hard ze kon met haar pijnlijke arm.
‘Dus we zijn weer samen?’ vroeg ze hem en keek hem aan met een strenge blik die geen tegenspraak duldde. Lachend knikte Daisuke, ‘Natuurlijk zijn we dat’
Samen liepen Riku en Daisuke weer terug naar het lokaal, ze kwamen binnen en gingen ieder hun weg om te helpen met het casino. Dankzij Riku verspreidde het nieuws zich echter al snel en het duurde niet lang voor iedereen Daisuke weer zag als Daisuke, en niet als het verschrikkelijke monster.
Hoewel het wel wennen zou zijn voor de meesten, zou het niet lang duren voordat ze weer met Daisuke om konden gaan. En achter iedereen zijn rug om, kon zelfs Satoshi nog een kleine lach loslaten over de terugkeer van de normale Daisuke.
yay !!
ikbenverlieftopdithoofdstuk !!!!!!!!!!!!!!!