FanFic.nl

Unexpected Friendship

64. Jollydays & a Rival...

Mateusz' P.O.V.

De dag na Halloween
Onderweg naar het ontbijt kwam ik Nate tegen, een competatieve mede-Ravenklauwer. "Hallo Mateusz. Nog gefaald de laatste tijd?" Zei hij op zijn irritante manier. "Hallo Nathaniël en nee. Maar hoe zit het met jouw? Heb jij nog gefaald de laatste tijd?" Zei ik hem na. "Nee. Ik zie dat je je bloedzuigers bij je hebt. Daniël, Laurence." Zei hij eerst tegen mij gericht en daarna tegen Denny en Lars gericht. Waarop zij antwoordden: "Nathaniël. Waar zijn jouw bloedzuigers?" Waarna Nate niets wist te zeggen en met opgeheven hoofd doorliep en het volgende zei: "Dat gaat jullie niets aan." Een stukje verder stopte hij weer en ging hij staan bij een groepje andere Ravenklauwers dat zijn bloedzuigers moesten voorstellen. "Heej, daar zijn ze." Grapte Denny. "En waarom noem je Paul, Karel en Anton zijn bloedzuigers? Zij zijn wél aardig." Zei Lars een beetje gekwets. "Maar Lars je weet toch dat ik Nate alleen maar verveel daarmee en vind hen ook aardig." Zei Denny verontschuldigend. "Kom we lopen door." Zei ik om even van onderwerp te veranderen.

Waarom doen Denny, Lars en ik aan de ene kant en Nate aan de andere kant zo tegen elkaar? Nou dat begon allemaal vorig jaar. Ik had Nate wel vaker gezien in de Ravenklauw-toren, maar ik had nog nooit meer tegen hem gezegd dan hallo. Maar alles veranderde tijdens een les Bezweringen. Toen begon onze rivaliteit omdat we beide vonden, en nog steeds vinden, dat we beter waren dan de andere. Omdat ik eerder accio kon oproepen en hij kon eerder expeliarmus kon. Dus kozen Denny en Lars mijn kant meteen en er vormde zich opeens drie kampen die elk een kant kozen. Drie denk je? Nou het derde kamp waren de Zwadderaars die het niets boeiden. Dus waren er eigenlijk ook maar twee kampen, maar okee sindsdien zijn er geen kampen meer, maar vriendengroepen. En sindsdien spreken we elkaar ook aan met een, door de andere, verzonnen langere versie van de originele naam. Die van mij is al lang genoeg dus dat kan gelukkig niet. Maar nu weer terug naar het heden.

Dus toen liepen we ook weer verder en hoorde we de tweeling ons roepen. Dus draaiden we ons om waarna we zagen dat Leona ook bij hun was. Maar toen zag ik Nate weer en keek een beetje boos. Fred en Leona zagen het blijkbaar, want zij keken om en op dat moment zag ik een briefje op Fred zijn rug. Op het briefje stond het volgende: 'Eigendom van: Leona Stokbroeks'. Denny en Lars begon te lachen. Leona en de tweeling kwamen hierheen gelopen. "Mooie stunt." Zei Lars, terwijl ik probeerde mijn lach in te houden, maar het was té grappig en barste ook in lachen uit. "Hoe lang denk je dat het duurt voordat hij het merkt?" Vroeg Denny. Waarna Leona haar schouders ophaalde en antwoordde: "Geen idee. Fred is nou niet direct de opmerkzaamste." "We moeten het eerlijk toegeven, volgens mij ben je wel degelijk een aanwinst voor ons groepje." Zei Denny en zij begon te stralen bij het compliment. We keken naar Fred, terwijl hij met Leo, die intussen ook was verschenen, en George stond te praten, nog steeds verward door het gegniffel en gegrinnik om hem heen. Leona zuchtte toen professor Sneep aan kwam lopen en daar kwam het: "Wemel, wat is dat voor belachelijke vertoning?" Fred keek hem verward aan en vroeg: "Waar heeft u het over professor?" We keken toe hoe Fred en professor Sneep discusieërde, maar Fred moest uiteindelijk protesterend mee met professor Sneep naar het kantoor van professor Anderling. Terwijl je nog steeds het o zo leuke briefje zag. Later zag ik hem nog even bij het ontbijt, want ik moest naar de les.

18 november
Een paar weken gingen voorbij en we werden uitgenodigd door Xavier voor de supriseparty voor Leona's verjaardag. Het ging precies het zelfde het de voorbereidingen van het feest voor Xavier, behalve waren nu de rollen omgedraaid. Dus moesten weer geheimzinnig gaan doen en ontliepen we Leona. Fred en George lieten ons binnen in het Griffoendorhuis om half zes. Waarna alle laatste dingen werden klaargezet en dergelijke. Een paar minuten na zes uur kwam iemand binnen via het portret naar boven geklommen. Het waren Leona en Katja. Leona was verrast en zag het vlan-groepje, Monika, Tom en mij ook staan tussen alle Griffoendors. Leona vroeg wie het georganiseerd had. Leona leek helemaal niet verbaasd te zijn met het feit dat Xavier naar voren werd geschoven. Maar Xavier ging aan de kant zodat de rest haar kon feliciteren. Ik kwam na Monika en tweeling aan de beurt: "Gefeliciteerd Leona." "Dank je." Zei Leona heel blij. Waarna ik haar mijn cadeau gaf die even vluchtig bekeek en toen op de tafel zetten bij de rest van de cadeaus. Mijn cadeau was een rood-gele Griffoendor-sjaal, want die van haar was gescheurd tijdens de laatste wedstrijd toen ze achter een spijker of iets dergelijks bleef haken. Daarna feliciteerden Denny, Lars en de rest haar. Toen Denny, Lars, de tweeling en Leo haar hadden gefeliciteerd begonnen wij te praten terwijl we van het feest genoten. Leo raakte aan de praat met Lars en Denny en ik werd opeens mee getrokken door de tweeling. "Wat zijn jullie van plan?" Vroeg ik achterdochtig vresend voor een Wemelgeintje. Fred begon met praten: "Nou, wij hadden bedacht..." Waarna George de zin aanvulde: "...dat we jouw uitnodigen om in de kerstvakantie weer bij ons te komen logeren." "Net zoals vorig jaar." Zei Fred er nog even snel bij. "Dat lijkt me een geweldig idee!" Zei ik enthousiast. Waarna weer oude herinneringen ophaalde en ons even later weer bij de rest voegde. Leo ratelde maar door over een grap die hij pas een keer heeft uitgeprobeerd op Leona, maar mislukte. "Let op mijn woorden het gaat lukken." Zei Leo terwijl er een duivelse glimlach verscheen op zijn gezicht.

De dag voor de kerstvakantie
In de afgelopen maand na Leona's verjaardag hebben we met het vlan-groepje nog een paar stunts uitgehaald. Lopend op gang onderweg naar mijn laatste les voor de kerstvakantie dacht ik aan een stunt in het bijzonder. Namelijk de plakstunt.

Het begon allemaal met het idee om Zwadderaars op een toepasselijke manier te straffen...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.