FanFic.nl

Like a dream.

Hoofdstuk 17

Bloedmooi was een understatement. Nicole was meer dan alleen bloedmooi en op een irritante manier wist ze dat zelf ook. Ze had donkerbruin, krullend haar en het leek wel alsof ze in slow motion stapte en haar haar steeds heen en weer zwiepte. Ze droeg een eenvoudige, roze, strapless jurk, die haar perfect paste. De jurk was op kniehoogte gemaakt, en meestal vond Gitte dat net iets te lang, maar het leek wel alsof alles haar paste. Ze had een expressieve gelaatsuitdrukking en glimlachte frivool. Allerlei blikken waren op haar gericht en dat leek ze zelf maar al te best te vinden. Ze voelde zich opeens minder geneigd om een praatje met haar te gaan maken.
“Zo, dus Nick moet jullie al niet meer aan elkaar voorstellen?”� grinnikte Kevin.
“Nee, ik... euh, zie al meteen wat voor iemand ze is.”� zei Gitte zwakjes.
“Hé, geen haar op Nicks hoofd dat eraan denkt om terug te gaan naar haar. Er is een reden waarom ze zijn éx is. Ze heeft hem heel wat miserie op de hals gehaald.”� stelde hij haar gerust. “En voor wat het waard is: ik denk dat iedereen joíº leuker vindt.”�
Gitte glimlachte. “Dank je, Kevin, je beurt me al een heel pak op! En hoe bevallen de eerste uren van je getrouwde leven je?”�
“Als ik elke dag naast mijn prachtige vrouw mag staan, kan het al niet beter worden.”� zei hij oprecht. Ze kreeg er rillingen van op haar ruggengraat.
“Ik gun jullie echt alle geluk van de wereld toe, Kev.”� zei ze en dat meende ze ook. Ze vond Kevin en Daniella een prachtig stel. Het leek wel alsof ze heel jong getrouwd waren, maar in Amerika was dat doodnormaal en als ze hen zag, vond ze hen ook niet echt tieners meer. Ze waren een normaal koppel zoals iedereen. Nu ja, zo normaal als mogelijk is als je een wereldster bent, natuurlijk.
“Weet jij waar Nick zit?”� vroeg Gitte daarna zuchtend.
“Waarschijnlijk bij Joe; ze repeteren voor een soort dansje. Ik heb in geen tijden meer het vooruitzicht gehad om weer eens zo te lachen.”� grijnsde hij. “Maar nu moet ik gaan. Nog meer huwelijksgeschenken openen. Oh, en dank je voor dat van jullie. Het was veruit het origineelste keukenassortiment van de dag, volgens mij.”�
Nick had speciaal gewacht tot zij naar New York kwam om een geschenk uit te kiezen, waardoor alle leuke dingen al van de huwelijkslijst verdwenen waren. Na een hele dag van hot naar her rennen op zoek naar een nuttig, maar ook leuk, origineel en modern geschenk, hadden ze voor dit gekozen. Want op hun lijst stond dan wel een kurkentrekker die alle soorten flessen wijn kon openen, maar wat hadden ze daar aan als Nick haar had toevertrouwd dat Kevin slechts één wijnsoort dronk?
En een suffe, witte broodrooster was ook zo stom. Uiteindelijk hadden ze gekozen voor allerlei handige keukenspullen, en die hadden ze binnengebracht in een speciale winkel die op elk bord, elke lepel of elke pan afzonderlijk de trouwfoto van Kevin en Daniella had gezet.
Kevin liep de benen van onder zijn lijf naar nog enkele gasten, die een enorme doos met zich mee droegen - waarschijnlijk nog meer servies.
Ze zag dat Nicole ondertussen op haar afstapte. Hmm, wat had zij haar te vertellen? Of zou ze haar meteen tegen de grond slaan?
Vanuit haar ooghoek zag ze Nick ook naar haar toekomen. Nou ja, dat verklaarde de komst van die eerste ook wel.
“Hallo, knapperd.”� glimlachte ze en ze knipperde overdreven flirterig met haar ogen. Wauw, ze had echt wel iets geleerd van al die meiden die vroeger rond Nick hingen en waar zij nota bene zo jaloers op was geweest. Ze deed alsof ze Gitte nu pas voor het eerst zag.
“Oh, euh, hallo jij.”� glimlachte ze wrang. Goh, wat een hartelijk type was het toch.
“Jij moet Nicole zijn.”� zei ze minzaam. Nick sloeg een arm om haar middel heen.
“Dit is Gitte, Nicole. Zoals je weet - mijn nieuwe vriendin.”� zij Nick duidelijk en beleefd. Ha, daar had ze vast niets van terug!
“Ja, natuurlijk weet ik dat.”� glimlachte ze liefjes. “Wie niet?”�
Oké, daar had ze dus wel van terug. Ze keek Gitte opmerkzaam aan.
“Ach ja, ze is tenminste knap.”� zei ze toen tegen Nick, alsof Gitte er niet eens bij stond. “Maar goed, ik moet naar het pas getrouwde koppel, van wie de bruid een ontzettend goede vriendin van me is, maar dat wist je natuurlijk al.”�
Gitte werd ziek van haar valse glimlach en haar prinsesachtige wuifje toen ze van hem weg liep.
“Zo, nu hoef je je geen zorgen meer te maken.”� knipoogde Nick en hij kuste haar op de zijkant van haar hoofd.
“Hmm, je hebt gelijk; ik voel me al veel opgeluchter. Ze is wel een... euh, apart type, hé?”� lachte Gitte.
“Hé, zo werd ze pas nadat ik het uitmaakte, ja? Wijt het niet aan mijn zogezegd gebrek aan smaak!”� zei hij quasi-verontwaardigd.
“Wat wil je? Meiden krijgen geen genoeg van je.”� knipoogde Gitte en ze probeerde Nicoles flirtmanoeuvre na te bootsen.
“Stop daar maar mee,”� waarschuwde Nick haar, “of ik krijg genoeg van joíº.”�
“Dan heb je twee stalksters.”� grinnikte Gitte en ze gingen beiden op hun plaats zitten.

Moeizaam slikte Gitte het laatste stukje ijstaart door. Nu was het niet echt moeilijk om dat te doen, want het eten was geweldig lekker, maar ze zat gewoon bomvol. Ze had al een verrukkelijk voorgerecht achter de kiezen dat veelbelovend over ging in het hoofdgerecht. De entrée had vooral zalmrolletjes met allerlei heerlijke vullingen in gehouden. Van al de ingrediënten die in het hoofdgerecht verwerkt zaten, wist ze de naam al niet eens meer, maar het was echt ontzettend lekker geweest. Het water liep haar alweer in de mond als ze er nog maar aan dacht.
Joe en Nick waren zonet weer verdwenen, voor wat ze ook van plan waren en Gitte zat een beetje om zich heen te kijken. Joe was met Demi aan het praten voor hij vertrok en Gitte liet haar blik over haar glijden.
“Oh, jij bent Gitte, toch? Nick heeft het vaak over je.”� glimlachte ze. “Ik ben Demi.”�
Ze slikte de “Weet ik”� in. Natuurlijk wist ze wie Demi was, maar dat was wel zo bij een groot deel van de gastenlijst.
“Oh, hoi, Demi! Ik ben dol op je show, 'Sonny with a chance'!”� zei ze daarom enthousiast.
“Dank je.”� glimlachte ze weer die typische Demi Lovato-lach. De lach die alleen zij kon hebben omdat bij ieder ander te veel tandvlees boven water zou komen.
“Jij acteer toch ook?”� vroeg ze geïnteresseerd. “Joe zei me dat.”�
Ja, ja, mooi dat Joe je alles vertelt, maar hij past toch veel beter bij Julie.
“Ik had de hoofdrol in een film, maar die is nu afgelopen.”� legde ze uit. Demi knikte begrijpend.
Gitte wilde net nog iets zeggen toen alle lichten opeens uit gingen en spots op een klein podium gericht werden. Muziek vulde de zaal en Nick kwam als eerste op. Hij speelde luchtgitaar tot ook Joe eraan kwam - die een salto deed - en ze een snelle en intensieve choreografie uiteen zetten. Gitte herkende het nummer niet meteen, maar aan de sound te horen, vermoedde ze dat het wel eentje van hen was. Misschien hadden ze het wel speciaal voor de gelegenheid geschreven.
Opeens stopte de muziek en bleven ze als bevroren staan in een pose die ze wel ergens van herkende. De noten van Michael Jacksons 'Thriller' weerklonken in de zaal. Ja, natuurlijk, dat was het begin van het populaire dansje ervan!
Ze had het ooit eens gedanst voor een vrij podium op een schoolfeest en via via (Jacob had de beelden door gestuurd nadat Gitte een weddenschap gad verloren) had Guillaume dat te zien gekregen. Die beelden stamden af uit een ver verleden van toen ze nog geen dansles kreeg en hij had het filmpje niet eens kunnen af kijken. Hij leerde haar vervolgens de juiste stappen aan (op een vrije dag nota bene, hij was wel gedreven!) en Gitte was ze nooit meer vergeten.
De gehele zaal stond recht en begon mee te doen. Het leek wel een beetje op haar performance op het vrij podium. Ook zij snelde naar het tweetal, met Demi in haar kielzog. Ongegeneerd danste ze mee, dankbaar dat Guillaume bleef doordrammen tot hij zijn doel bereikt had. Naast haar wierp Nicole zich zowat voor Nicks voeten, maar Gitte had te veel plezier om er echt erg in te hebben.
Nick stak zijn hand naar haar uit en Gitte dacht dat hij gewoon het effect wilde creëren van de rockster en de uitzinnige gan, dus ze greep zijn hand beet. Met een verbazingwekkende kracht trok hij haar echter op het podium en deed hij de stapjes voor. Alsof ze die nog niet kende... Nu ja, als hij het zo wilde spelen, deed ze wel mee. Alleen jammer dat het liedje bijna afgelopen was.
Toen de laatste noten echter speelden, veranderde de muziek weer. Wat, nóg een liedje? Wacht eens even, dat was een van de liedjes waarop Jacob, Anneleen en zij dansten...
“Nee, dat deed je niét?!”� gromde Gitte. Het was een nummer uit de film, waarop zij en Jacob normaal gezien slowden. Het liep op het einde van de film en straalde kracht, hereniging, vernieuwde hoop en pure liefde uit. Het was het moment waarop Sean speciaal voor Jasmien teruggekeerd was van zijn tournée.
“Ik kan er niets aan doen. Kevin en Daniella waren gek van het nummer. Ik bekeek de film en ze hoorden het toevallig.”� fluisterde Nick en hij trok haar zachtjes mee van het podium. “Ze wilden het als openingsnummer. Voel je vereerd, je hebt het gewonnen van een heleboel bekende artiesten, die het waarschijnlijk óók live hadden gezongen.”�
Ondertussen waren er nog meer lichten gedimd en begeleidde Kevin zijn stralende bruid naar het podium.
“Goh, ja, wat een eer! Wacht eens even - óók live gezongen?”� vroeg ze ongelovig.
“Ja, óók. Hier, we zijn er.”� zei hij. Ze bevonden zich in een klein plaatsje naast het podium. Iedereen kon haar zien, maar gelukkig waren alle ogen op Kevin en Daniella gericht. Nick duwde een microfoon in haar handen.
“Kevin wilde dat jí­j zong. Je gaat hem niet teleur stellen, hij krijgt maar één openingsdans.”� maande hij haar aan.
“Nu kunnen wij niet dansen.”� zei ze sip.
“Hé, ik beloof dat ik met niemand anders dans. Als ik slow, is het met jou.”� knipoogde hij. Naast haar stond een pianist, die zich voor zijn piano plaatste.
Hij zette opnieuw de tonen van het liedje in en Kevin en Daniella begonnen met hun slow. Na enkele seconden begon de eerste strofe en Gitte zong hem moeiteloos mee. Het was niet dat ze dit niet durfde; zonder al te veel pretentie wist ze dat ze dit kon. Ze kon zingen, dit was net hetzelfde als de opnamen van de CD of de optredens of repetities. Het was alleen dat zij niet de show wilde stelen op hun huwelijk. Dit was hun grote dag en ze wilde niet dat iedereen haar zag als een indringer die de aandacht naar zich toe wilde trekken. De mensen moesten over de bruid en de bruidegom praten, niet over de vriendin van de getuige.
Maar ergens vond ze het ook wel leuk om dit liedje nog eens te kunnen zingen. Ze vond het ontzettend mooi en er was niet vaak een gelegenheid om het te zingen. Behalve nu dus.
Iedereen volgde het voorbeeld van Kevin en Daniella en begon te slowen op de dansvloer. Ze zag Nicole een paar keer loensen naar Nick, maar die keek Gitte alleen maar trots aan vanop een afstandje. Ze glimlachte zelfverzekerd terug en zong de laatste noten van het liedje uit. De piano stopte met spelen en ook de gasten en het bruidskoppel stopte met dansen. Nick beende met snelle stappen op haar af.
“Dat was geweldig”� feliciteerde hij haar uitbundig. De liveband begon weer te spelen en draaide nog een traag nummer.
“En nu gaan wí­j dansen.”� knipoogde hij en hij trok haar mee naar de dansvloer, waarop Kevin en Daniella zich nu ook bevonden.
“Je zong echt prachtig, Gitte!”� schreeuwde Daniella haar toe, terwijl ze omgeven werd door allerlei vriendinnen. Ook Demi kwam naar haar toe.
“Wauw, Nick zei dat je zong, maar zó goed!”� zei ze onder de indruk. Gitte was dat nog iets meer. Had Demi Lovato haar net een compliment gegeveven over haar zangkwaliteiten? Wauw.
Ze kon niets anders dan wat dom te staan grijnzen. Demi Lovato praatte met haar. Demi Lovato gaf haar complimentjes.
“Natuurlijk zingt ze geweldig.”� grijnsde Nick. “Maar als je ons nu even wilt excuseren; Gitte en ik hebben een slow te dansen. Ze is nog altijd van mij.”�
“Hmm, dus ik ben van jou?”� zei ze zachtjes, toen hij zijn armen rond haar middel had geslagen en ze soepel over de dansvloer bewogen.
“Als je dat wilt.”� zei hij serieus.
“Daar kan ik wel mee leven.”� glimlachte ze. Voor ze haar ogen sloot, zag ze Nicole haar nog aankijken met een boosaardige fonkeling in haar ogen, maar dat kon haar niet veel schelen.
“Jij bent ook van mij.”� fluisterde ze.
“Voor altijd.”� mompelde hij, voor hun lippen elkaar raakten.

Totaal uitgeput stond Gitte aan de douane in de luchthaven van New York. Het was vijf uur 's ochtends lokale tijd en de tijd was gekomen om afscheid te nemen van Nick. Dit was de laatste ruimte waarin hij haar mocht vergezellen en het zou een wonder zijn als ze heelhuids in België aankwam. Zaventem kende ze dan nog een beetje, hier raakte ze echt niet wijs uit al die gangen, gates en blokken.
“Dank je voor een geweldige kerstvakantie.”� zei Gitte.
“Ik heb dan wel niet echt school meer, maar als dit een officiële vakantie was geweest, was het de beste ooit.”� antwoordde hij. Achter hen ging de douane open. Een stroom mensen liet hun bagage controleren. Gitte wou er het liefst snel vanaf zijn. Ze haatte het idee dat er iets zou beginnen zoemen, wat deed vermoeden dat ze een illegale drugsdealer was met vijfhonderd gram heroïne in haar nieuwe sneakers, die ze met Kerst van Joe had gekregen. Na het trouwfeest was ze snel in een skinny jeans en en een ruitjeshemd met gilet geschoten.
“We zien elkaar snel weer, hé!”� zei hij en hij streelde het kuiltje in haar wang.
“Natuurlijk, en nu is het aan jou om weer naar België te komen.”� grijnsde ze.
“Zodra het eerste gaatje in mijn schema in zicht is, vertrek ik.”� knipoogde hij.
“Daar houd ik je aan.”� waarschuwde ze hem en ze trok hem naar zich toe om hem ten afscheid te kussen.
“Je bent een geweldige meid, Gitte Martens, als je dat maar weet.”� zei hij plots, compleet uit het niets.
“Natuurlijk wel.”� lachte ze plagerig. “En jij bent een kanjer!”�
Daarna liet hij zich eindelijk gewillig meevoeren tot een innige zoen.

Ze was zonder kleerscheuren - letterlijk dan - door de douane gekomen en zat nu al een klein uurtje op het vliegtuig. Ze was new York uitgevlogen en vloog nu ergens boven een klein Amerikaans staatje, waarvan ze de naam steeds vergat.
De beelden van de voorbije vakantiedagen vlogen door haar hoofd. Samen met heel Nicks gezin Kerstmis vieren, met marshmallows en warme chocolademelk naar de sneeuw kijken die steeds dikkere tapijten vormde buiten, het huwelijk van Kevin en Daniella, haar optreden, dat van Nick en Joe, Nicks speech als getuige, samen het nieuwe jaar inluiden...
Nieuwjaarsnacht, dat was nog zo'n herinnering!
Vergenoegd sloot ze haar ogen en dacht terug aan de overgang van 2009 naar 2010. In de vooravond hadden ze gezellig wat gegeten bij Nick thuis. Kevin en Daniella vierden bij haar thuis, maar voor de rest was iedereen er. Denise had weer overheerlijk gekookt en aan het einde van de avond hadden ze uitbundig afgeteld van twaalf naar één. Daarna waren ze nog afgestruind naar een feestje van vrienden van Joe. Daar waren ze even gebleven, maar blijkbaar was Joes vriend nogal populair. Ze had hem maar eventjes gezien en daarna had hij het te druk met het proberen zijn huis in stand te houden. Enkele meiden dronken ook nog meer dan goed voor ze was en begonnen natuurlijk onophoudelijk te gillen.
“De Jonas Brothers! Kijk dan, Amy, ik zweer het je! Daar staan ze. Nick en Joe...”� lalde de ene dan.
“Ja, maar wie is die andere?”� vroeg een vriendin dan verward. “Wacht eventjes, ho eens even, heeft Kevin z'n haar laten groeien?!”�
En dan wezen ze ongegeneerd naar haar, wat Gitte niet echt een compliment had gevonden. Ook Nick was het zat geworden nadat het zoveelste meisje aan zijn haar was komen voelen om zichzelf ervan te verzekeren dat zijn volumineuze krullen niet het gevolg waren van een permanent.
Hij had haar bij de hand genomen en haar meegevoerd naar een of ander klein bos, naar een open plek, omgeven door allerlei dennen en sparren, die prachtig versierd waren in kerstsfeer. Het was ontzettend donker en alleen het licht uit de enorme kerstbomen bood hen de kans om elkaar te zien.
Ze hadden daar gezeten met hun feestkledij en lange, dikke jassen. Nick had zijn arm om haar heen geslagen en voor een ontelbare tijd hadden ze gewoon naar elkaar zitten kijken.
“Dit wordt óns jaar, Gitte. Dat beloof ik je.”� had hij gezegd. “Ik wil elk tof moment beleven met jou naast mij, anders verliest het gegarandeerd zijn glans. En als jij het moeilijk hebt, wil ik er voor je zijn. Elke dag van dit nieuwe jaar wil ik kunnen zeggen dat je mijn geweldige vriendin bent, Gitte.”�
Ze was sprakeloos geweest, als in totaal en totaal te verstomd om iets te zeggen.
Hij keek haar onzeker aan. “Nu heb ik je overdonderd, hé?”�
Hij grijnsde verontschuldigend naar haar.
“Een beetje, ja. Maar het was wel ontzettend romantisch. En ik zal er persoonlijk op toezien dat het 'ons' jaar wordt.”� had ze gezegd.
Zo hadden ze daar nog even gezeten tot het echt te koud werd en ze naar huis waren gegaan. Het was een magische nieuwjaarsnacht geweest, eentje zoals ze er nooit één had meegemaakt.

Loom opende ze uren later haar ogen weer. Ze moest in slaap gesukkeld zijn en verder gedroomd hebben van die perfecte nacht. Eén blik op haar horloge toonde haar dat het kwart na één in de middag was. Ze voelde zich totaal niet moe meer en was blij dat ze nog slechts drie uur te vliegen had. Maar waarom was het buiten dan donker?
Het duurde even voor haar hersenen uit de slaaptoestand ontwaakt waren en zich realiseerden wat er aan de hand was. Het was niet kwart na één, maar kwart na zeven. Ze was al aangekomen in Europa en vloog waarschijnlijk ergens boven Spanje of Italië. Ze zette gelijk gaar horloge juist. Pas toen ze er nog eens naar keek, besefte ze pas echt dat haar hele New York-avontuur afgelopen was. Haar normale leventje begon weer. Morgenvroeg ging de wekker van haar gsm weer af om zeven uur, ze zou hem weer negeren tot haar moeder haar wakker schreeuwde en ze zou gewoon weer naar school gaan. En eigenlijk vond ze dat best zo. Het ene moment trad ze op in alle provinciën van België en op een huwelijksfeest in Amerika, en het andere zat ze op de schoolbanken, net als ieder ander meisje van haar leeftijd. Die afwisseling had ze nodig om van haar leven geen al te grote warboel te maken. Ze zou nooit alleen maar willen acteren en zingen, zonder eerst een deftig diploma te behalen. Hoe weinig het er ook op leek, dit was nog altijd een hobby.
Voor haar stond een stewardess van Jetair. Ze verwachtte half dat die haar zou vragen of ze nog wat wilde eten of drinken, omdat ze daarnet sliep, want ze was uitgehongerd.
“Sorry, juffrouw, maar deze vrouw wilde per se naast u komen zitten met haar man, en hier zit toch niemand...”� begon de stewardess wat ongemakkelijk en ze wees op twee mensen achter haar. Othilda en haar man. Natuurlijk.
“Oh, hallo, Gitte! Is alles goed? Ik wilde je mijn vakantieverhalen vertellen. Wí¡t een stad, lieve hemel!”� vertelde Othilda luid, toen ze eenmaal geïnstalleerd naast Gitte zat.
“Met Kerst zijn we lekker thuis gebleven. Mijn dochter en haar man hebben een loft op de bovenste verdieping en we hebben naar al die versierde kerstbomen gekeken, wat hebben ze er daar veel van! En ze hebben één van de grootste gevulde kalkoenen geserveerd. Jeetje, die Amerikanen zien alles wel groots, hé!”�
Voor Gitte instemmend kon knikken, ging Othilda alweer verder: “Met Nieuwjaar zijn we in een poepchic restaurant gaan dineren. Maar weet je - dit is echt de sappigste roddel ooit... Volgens mij was die eigenares niet echt helemaal in orde in de bovenkamer en na het aftellen begon ze te schreeuwen dat ze geen zin had in weer zo'n rotjaar. Ze haalde de net gewassen borden uit de kasten en begon ze stuk te gooien en voor je het wist, deed iedereen gezellig mee. Wat een begin van het jaar... Geweldig, vind je niet?”�
Ze keek haar stralend aan. Als Gitte iemand kon bedenken die dit geweldig zou vinden, was het wel Othilda.
“En wat heb jij allemaal gedaan? Stevig uitgegaan waarschijnlijk? Tjonge jonge, in mijn tijd ging ik uit van elf uur 's avonds tot als de zon weer opkwam...”�
Waarom verbaasde dat haar niet van dit excentrieke vrouwtje?
Ze begon te vertellen over haar vakantie en wat ze allemaal had gedaan tijdens die veertien daagjes New York en tegen de tijd dat ze uit gebabbeld was, was het al bijna tijd om te landen.
De terugreis ging dus ook echt sneller dan de heenreis, zoals het cliché beweerde, waarschijnlijk omdat ze er nu niet zo happig op was om af te stappen als veertien dagen geleden...

Reacties:

SecretGarden zei op 27 jan 2011 - 22:57:
Niice<3

DolphinsCry zei op 23 jan 2011 - 20:43:
En ik ben weer bij- gelezen

Buiten die Nicole, vond ik het een zalig deeltje :p Gitte haar kerstvakantie klinkt echt geweldig. En door al dat geslow heb ik gwn ook zin gekregen om zelf te slowen met mijn vriendje, je hebt een aanstekelijk verhaal :p

Dit is allemaal wel een hobby voor Gitte, maar dan wel een erg leuke hobby!! :p

xx

xEmma zei op 20 jan 2011 - 17:01:
Gelukkig Nieuwjaar! -ookal mag je dat stiekem niet meer zeggen, aangezien het Driekoningen of whatever is geweest-

Ik vind het geweldig dat Othilda weer aan komt zetten Waarschijnlijk zou ik het heel erg irritant vinden als ik in Gitte's situatie zou zitten, maar nu vind ik het heel erg leuk. Zo'n lief, oud en vrolijk vrouwtje dat de hele tijd babbelt. Helaas dat het weerzien van Othilda samengaat met het afscheid van Nick ):
Ik vind dat ze spontaan naar America moet emigreren . Of hij spontaan naar België, maakt me niet uit. Ze zijn veel te schattig om niet samen te zijn. Het is zo lief hoe hij met die bitch van een Nicole afhandelt, of hoe hij toe kijkt als ze zingt op de bruiloft, en Nieuwjaar niet te vergeten n.n!

Snel verder, please<3
xx