FanFic.nl

Können wir das machen?*TC*

Können wir das machen?~7~

“Tom, we waren echt supergoed!”�We zitten allemaal uitgeteld in de zetel in de lobby van het hotel.Te wachten tot David onze sleutels van de hotelkamers komt brengen. “Ja Bill, weet ik toch ook.En ik heb het best gespeeld.”�Ik steek mijn neus in de lucht als een omhoog gevallen diva.Maar iedereen weet dat ik een grap maak.Ze reageren er zelfs niet meer op.Waarschijnlijk te moe.David komt naar ons toe gelopen.We zetten ons loom recht en nemen elk de sleutel aan die ons toegereikt wordt.Ik heb nog maar net gedrukt op het knopje van de lift en hij gaat al open.In de lift drukt Georg op 5.Maar, we slapen toch op de 7de verdieping? “Georg, onze kamers liggen op de 7de.”�De droge opmerking van Bill laat ons op dit late uur toch nog lachen.En slagen verkopen aan Georg kunnen we ook nog net.Als we dan uiteindelijk toch op onze juiste etage aankomen(gelukkig heelhuids) slenteren we naar onze deuren.Ik laat het kaartje door de gleuf schuiven en een klik geeft aan dat mijn deur los is.Ik wens de rest nog een goede nacht en stap mijn kamer binnen.


Er leid een klein, smal gangetje naar de leefruimte, waar in het midden tegen de muur een reusachtig bed staat.Mijn mond hangt een beetje open bij het zien van de mooi ingerichte kamer.Er staat een kast in de hoek een nachtkastje met lamp aan de ene kant van het bed en aan de andere kant staat er niets.Een deur rechtover het bed leidt naar de badkamer waar het zeker niet slechter is.Er is een grote douche die ook als bad kan gebruikt kan worden.De wastafel is wit met goudkleurige kraantjes.Er hangt langs de rechtse kant een goudkleurig handdoekenrekje.De wc is ook wit met een goudkleurige doorspoeltrekker.Al die gouden afwerkingen maken de badkamer er net toch iets specialer uitzien.Ik neem me voor om morgenochtend zo’n heerlijk warm bad te nemen.En tegen 5 uur kunnen we dan die stomme interviews doen.Maar nu wil ik dat heerlijk uitziend bed induiken.Ik doe mijn kleren uit, behalve mijn boxer.Alles ligt op de wastafel en met een kleine aanloop spring ik op mijn bed.Heel het bed golft, wat mij duidelijk maakt dat het een waterbed is.Zalig!Ik nestel mij onder de dekens en val niet veel later in slaap.


Er wordt hardt op mijn door geklopt.Ik leg mijn kussen op mijn hoofd.Wat niet echt helpt, het geklop komt er gewoon door.Ik pres het kussen met mijn handen tegen mijn oren.Het geluid komt er nog steeds dor, nu alleen een beetje gedempt.Vermoeid kruip ik uit het bed.Al sloffend kuier ik mij naar de deur, neem de klink vast en doe de deur open.Bill is dus de boosdoener.Hij kijkt mij aan, recht in mijn ogen.Een raar, aangenaam, kriebelend gevoel gaat door mijn onderbuik.Nu ben ik er zeker van.Ik ben verliefd.Op mijn eigen broer.Maar goed, daar kan ik ook niet aan doen.Je kiest niet op wie je verliefd wordt, waar je hart toebehoort.Daar kies je gewoon zelf niet voor.Dat kan niet.Dat doet je hart zelf.En mijn hart heeft voor Bill gekozen. “Tom?Wat is er?”�Bill zijn blik is van hyper naar bezorgd getransformeerd.Ik kijk hem niet begrijpend aan.Er is niks.Waarom zou er iets moeten zijn? “Niks, waarom?”� “Je kijkt raar.Maar goed als er niks is kan ik direct vertellen wat er -”�Ik verbreek Bill midden in zijn zin, door hem te knuffelen. “Wat krijg jij?”�Vraagt Bill lachend. “Gewoon, had nood aan liefde van mijn broer.”� Fluister ik terug.Bill neemt mij daarop in zijn armen en knuffelt mij dubbel zo hard terug. “Je weet dat ik je heel veel meer liefde geef dan eigelijk mag.Maar een knuffel wil ik je zeker geven.”�Ik krijg rillingen door zijn fluisterstem.Hij weet niets van mijn liefde voor hem.Misschien moet ik hem dat toch eens vertellen.Maar nu nog niet.Ik wil eerst heel zeker weten of ik echt van hem houd.Ik wil hem niet kwetsen.Dus zal hij nog even moeten wachten.En ik ook.Maar daar kan ik wel even met leven.


“Wat moest je nu vertellen?”� “O, ja, euhm, ja ik weet het weer.De interviewer is ziek.En normaal zou er dan een invaller komen.Maar die hebben ze niet gevonden.Dus nu hebben we een hele dag vrij.”� “Oeyeah!”�Ik neem mijn broer nog iets steviger vast.Maar dan realiseer ik mij, dat ik dat bad nog moet uittesten. “Bill?”� “Ja?”� “Ik ging eigenlijk dat bad in de badkamer uittesten dus...”� “Maar straks is het ontbijt gedaan.”� “Dan ga ik toch eerst ontbijten”�“In je boxer?”� Een lach vormt zich op Bill zijn lippen. “Scheiße!Ja, dan ga ik eerst iets aantrekken.Ben zo terug”�Ik ga mijn kamer in en slaag de deur met een knal dicht.Snel doe ik een T-shirt en broek aan, en stap terug naar buiten.Bill staat voor mij met een pruillipje. “Wat heb jij nu weer?”� “Jij sluit mij gewoon buiten.Mag ik niet meer binnen?Alsof ik je nog nooit kleren heb zien aandoen.”� “Oeps sorry broertje.Was helemaal vergeten dat jij hier alleen achter zou blijven.”� Mijn gezicht staat schuldig en in mijn ogen staan gemeende excuses te lezen.En ook Bill weet dat het mij echt spijt, want er vormt direct terug een lachje op zijn lippen. “Gaan we nog ontbijten of wat?”� We maken er een race van om snelst aan de lift te zijn.

Reacties: